Sanguis Bibimus.
Corpus Edimus.

Sanguis Bibimus.
Corpus Edimus.



Sanguis Bibimus.
Corpus Edimus.
Tolle Corpus Satani!
Ave!

Sanguis Bibimus.
Corpus Edimus.
Tolle Corpus Satani!
Ave!



Ave! Ave Versus Christus!
Ave! Ave Versus Christus!
Ave! Ave Versus Christus!
Ave Satani!

Sanguis Bibimus.
Corpus Edimus.
Tolle Corpus Satani!
Satani!
Satani!
Ave!
Ave!
Satani!

+24

Sygnalizowany głośnym dźwiękiem początek starcia przywołał na twarze śmiertelników zarówno skupienie, jak i zaciekawienie. Nim jednak ich wybujałe fantazje miały się spełnić, zszedłem z wydeptanej przez poprzedników ścieżki i, miast dziarskim krokiem do boju, zasiadłem po turecku na chłodnej macie w pobliżu narożnika, przymykając delikatnie powieki. Cała ta scena nie była kaprysem, lecz dokładnie przygotowanym planem działania. We śnie poprzedzającym galę, do mych myśli przebił się szorstki głos Lucyfera, zsyłając na mnie wizję pojedynku z Bestią. Bez wahania zaufałem jego słowom, postępując dokładnie według jego poleceń. Mijały sekundy, a ignorowanie Lesnara przyniosło zakładane efekty. Miast korzystać ze zmysłu wzroku, wytężyłem dokładnie słuch, starając się trafić w idealny punkt, by zaskoczyć Amerykanina. Potężniejsze drgania maty dały mi znak, wraz z którym wydostałem się z ringu pod dolną liną. Pyszałkowaty osiłek z potężną siłą uderzył w korner, cofając się o kilka kroków. W tym czasie zdołałem chwycić się grubego sznura i z drobnym uśmiechem obserwowałem przeciwnika.
- Twoja dusza nie zazna spokoju!- wykrzyczałem na całe gardło, zwracając na siebie jego uwagę. Zniecierpliwiona loża dopiero co narzekała na brak akcji, lecz teraz jej nastawienie zmieniło się dokładnie o 180 stopni. Zaintrygowani kibice wlepiali wzrok w nasze sylwetki, zagorzale dopingując do wzajemnego karania. Rozjuszony Brock prychnął głośno, zaś sekundę później ruszył w moim kierunku, próbując rozwiązać problem ciałem. Odsunąłem się jednak w bok, w ostatniej chwili obdarowując go potężnym kopnięciem w czaszkę (Enzuigiri). Zamroczony kolos zatoczył się, lecz zdołał przezwyciężyć grawitację. Mimo to znalazłem chwilę nieuwagi, która musiała zostać ukarana. Chwyciłem oburącz napiętą linę, by w przeciągu następnych sekund wskoczyć na nią, mocno wyskoczyć w powietrze i upaść ugiętymi kolanami na tors Amerykanina (Springboard Double Knee). Ekwilibrystyczny manewr zakończyłem przewrotem w przód, po którym wróciłem do pionu. Pochyliłem się delikatnie nad delikwentem, spoglądając w jego zamglone oczy.
- A twoje ciało stanie się pokarmem dla szczurów!- dokończyłem, z impetem następując na jego głowę.

300+9

Bardzo powoli kroczyłem obok ciała rywala, dokładnie obserwując jego męki. Byłem jak hiena, która czeka na śmierć swej ofiary. Różnica była taka, że do wykrwawienia Brocka czekała mnie daleka droga. W końcu znużony całą zabawą zbliżyłem się i nadepnąłem na jego brzuch, zmuszając go tym samym do przyjęcia pozycji siedzącej. Stękający z bólu rywal prychał z bólu, spoglądając w moją stronę z jednym przymkniętym okiem. Bez emocji obserwowałem go, by po chwili mocnym kopnięciem trafić w jego tors (Powerful Chest Kick). Pokrzywdzony starał się zachować resztki dumy i nie chciał krzyczeć z bólu, lecz do mych uszu dotarł delikatny, acz zduszony wyraz agonii. Uśmiechnąłem się na to pod nosem, dokładnie lustrując jego twarz. W najmniej spodziewanym momencie, gdy wszyscy wierzyli w koniec męki Amerykanina, ponownie cofnąłem nieco prawą kończynę dolną i znów ukarałem jego tors potężnym kopnięciem (Powerful Chest Kick). Publika podniosła głos, zakłócając tym samym okrzyk Lesnara. Grymas bólu na jego twarzy powiększył się, jednak nie był to koniec emocji, gdyż całość podsumowałem jeszcze skokiem na jego klatkę, przybijając jego ciało do maty (Jumping Double Foot Stomp).

Okrążyłem powoli podnoszącego się przeciwnika, dokładnie przyglądając się jego staraniom. Głośno dysząc, Lesnar przyklęknął na macie, unosząc w górę głowę i patrząc na mnie zmęczonymi ślepiami. Uśmiechnąłem się szeroko, przecierając mokrą od potu brodę. Następnie pot strzepnąłem prosto w twarz Amerykanina, chcąc sprowokować go do działania. Bestia odpowiedziała na ten gest rechotaniem, co znacząco wpłynęło na mój humor. Furia, która ogarnęła mnie w przeciągu kilku sekund, musiała zostać wypuszczona. Gniewnie chwyciłem łeb przeciwnika, zamachnąłem się szeroko i potężnym uderzeniem zdzieliłem jego szczękę (European Uppercut). Uderzenie rozwścieczyło oponenta, jednak nie miałem zamiaru dać mu dojść do słowa. Wykorzystałem fakt, iż uniósł się on nieco z maty i wziąłem delikatny rozbieg, po którym to ułożyłem stopę na klatce oponenta i pchnąłem go w tył (Push Kick).
- Będę pił twoją krew!- wrzasnąłem na całe gardło, przybierając nienaturalny wręcz wyraz twarzy. Publika zareagowała na to strachem i dokładnie takie miałem intencje. Chcąc wykończyć swojego przeciwnika, poczekałem aż wróci do mnie, by w idealnym momencie obrócić się na pięcie wokół własnej osi i mocnym uderzeniem zdzielić jego szczękę (Roaring Elbow). Cios ten zwalił kolosa z nóg, lecz ja również przyklęknąłem zmęczony na macie.

Dajmy tutaj 24H na odpis inaczej uznamy, że walka się nie odbyła.

Przyklepuję.