”Introducing first, from Faringdon, Oxon, weighning at 209 lbs. He is The Underrated... MARK HASKINS!”

Wchodzę. Nie mam żadnego wejścia. Jest potrzebne w ogóle?

”Let’s go Haskins, let’s go!”
”Let’s go Haskins, let’s go!”

Ogłuszające okrzyki widowni utwierdzały mnie w przekonaniu, że choć obaj moi przeciwnicy przewyższali mnie gabarytami, fani stali za mną murem. Już podczas mego debiutu miałem ze sobą solidną, dopingującą mnie grupę. Dominujące zwycięstwo nad Youngiem i Jacksonem wzniosło mnie na nowe wyżyny – stawka dzisiejszego starcia była ogromna. Pas InterNational tylko czekał, aż ktoś wzniesie go w górę, a wraz z nim masa pieniędzy, które mogły mnie doprowadzić do jedynego celu, jaki teraz miałem przed sobą. Siedząc w jednym z narożników, czujnie obserwowałem zarówno Szkota, jak i Hiszpana, układając w głowie plan ataku. Zdawało mi się, iż metaliczny dźwięk gongu przybył za wcześnie, lecz stanął na przeciwko pozostałej dwójki oportunistów.

Poczęliśmy krążyć wokół ringu, niczym wygłodniałe wilki walczące o padlinę. Zmuszony byłem unikać przepychanek, polegając na swej szybkości, zwinności i przede wszystkim sprycie. Doskonale znałem swe umiejętności, wiedziałem, że jeżeli czegoś chce, nic mi nie stanie na drodze. Żaden samozwańczy Wybraniec, czy Król Piekła, nie wiedzący kiedy powinien odstąpić młodszym talentom. Prawdziwa bitwa rozpoczęła się pomiędzy moimi oponentami. Widocznie obaj uznali, iż wyeliminowanie mnie nie będzie problemem, więc zabrali się za mężczyznę o imponujących atrybutach fizycznych. Nim zdążyłem mrugnąć, w moją stronę z wyciągniętą ręką pędził nie kto inny, jak Drew McIntyre. Bez problemu uniknąłem ciosu, sam ruszając biegiem w przeciwną stronę, gdzie już czekał na mnie Ulubiony Demon Diabła. Przeskoczyłem nad szarżującym kolosem, lądując bezpiecznie na krawędzi ringu. Na me usta wstąpił delikatny uśmiech, kiedy dojrzałem kolizje mych oponentów. Kane padł jak długi, ogłuszony nagłym zderzeniem, natomiast znacznie młodszy Szkot raz jeszcze popędził w moją stronę. Wychyliłem się więc nieco nad trzecią liną, aplikując silny Forearm Smash prosto w jego szczękę. Zaraz popełnił kolejny błąd, zbyt długo rozczulając się nad obolałą częścią ciała. Korzystając z owej sytuacji, śmignąłem nad giętką gumą, w powietrzu chwytając rękę antagonisty i przerzucając go nad sobą – Slingshot Arm Drag. Pomyślne rozpoczęcie starcia niezmiernie ucieszyło widownię. Oby tak dalej!

300/300
23/30

Pomimo wyraźnych różnic gabarytowych pomiędzy mną, a moimi oponentami, nie miałem większych problemów z kontrolowaniem walki. Solidnymi kopnięciami w zgięcia kolan Drew, zmusiłem go do cofnięcia się w narożnik, choć ledwie chwilę temu zostały one opuszczone. Będąc pewnym, że Szkot nie będzie miał już nic do powiedzenia, przyłożyłem palec do ust, uciszając tym samym widownię. Cofnąłem się o krok do tyłu, po czym bez dalszego przedłużania, wymierzyłem solidne kopnięcie prosto w klatkę piersiową oportunisty – Chest Kick. Impet uderzenia usłyszała cała sala, włącznie z Kanem po drugiej stronie kwadratowego pierścienia. Rozwścieczony swoją porażką w zdominowaniu zarówno mnie, jak i osuwającego się na ziemię Mcintyre’a, Ulubiony Demon Diabła ponownie rzucił się w szarżę. Również i tym razem byłem na to przygotowany, jego też traktując brutalnym Chest Kickiem. Kolos został ścięty z nóg, a więc chwilowo miałem go z głowy. Dodatkowo postanowiłem wykorzystać obecne położenie Wybrańca, siedział on bowiem w narożniku. Uśmiechnąwszy się szeroko, przeskoczyłem nad trzecią liną, lądując na krawędzi ringu. Z tej pozycji zdołałem owinąć nogę wokół środkowej gumy , po czym użyłem jej, aby wybić się nieco w powietrze. To z kolei, pozwoliło mi na bolesne przywitanie Drew z obiema moimi podeszwami – Slingshot Basement Dropkick.

Ring należał do mnie. Drew dochodził do siebie przy linach, podczas, gdy Kane zdołał już podnieść się na równe nogi. Nie mogłem pozwolić, aby uzyskał inicjatywę, to też zaczaiłem się nieopodal, szykując do szarży. Kiedy kolos obrócił się w moją stronę, natychmiast wystartowałem, w ostatniej chwili wyskakując w górę, uderzając swym kolanem w szczękę Hiszpana – Jumping Knee Strike. Usatysfakcjonowany odgłosem zębów uderzających od siebie, postanowiłem nieco podgrzać atmosferę na arenie. Zachęcając fanów do jeszcze głośniejszego dopingu, począłem wspinać na trzecią liną, skąd dokładnie obserwowałem, jak moja ofiara podnosi się na równe nogi, pomimo potężnego ciosu jaki zainkasował ledwie kilka chwil później. Użyłem swojej mniejszej wagi, by wzbić się w powietrze z nieco podkulonymi nogami, spadając kolanami pierwszymi na klatkę piersiową przeciwnika – Diving Meteora. Nie dane mi było celebrować swych ataków, bowiem nadszedł atak od strony Drew, dotąd wyłączonego z akcji. Zdołałem uniknąć jego akcji, choć z lekkim trudem, tym samym dostając się za jego plecy. Natychmiastowo przeszedłem do dalszej ofensywy, aplikując silny Enzu Lariat prosto w tył głowy Wybrańca.

Pozwoliłem sobie na chwilę odpoczynku, łapczywie łapiąc oddech. Rozkładanie Drew i Kane’a na łopatki było czasochłonne i męczące, jednak nie poddawałem się, ba, ruszyłem w stronę tego drugiego, chwytając go za łysą czaszkę i stawiając do pionu. Spoglądając Demonowi prosto w oczy, nie omieszkałem pokazać mu środkowego palca, po czym wyskoczyłem w górę. Będąc jeszcze w powietrzu, chwyciłem głowę Hiszpana w obie ręce, aby następnie trzasnąć jego twarzą o matę – Jumping Cutter. Również i Szkot począł podnosić się na dolne kończyny, a więc jego też zmuszony byłem uciszyć. Kiedy już stanęliśmy naprzeciw siebie, nie pozwoliłem mu na atak, traktując go Bicycle Kickiem prosto w szczękę. Po owym kopnięciu, dołożyłem jeszcze szybkie kopnięcie w brzuch oponenta. Mój cel był już jasny, kiedy włożyłem głowę Drew pomiędzy nogi, chwytając go za jego własne kończyny i wynosząc z lekkim trudem w górę. Spojrzałem na leżącego na brzuchu Kane’a, po czym bezceremonialnie ułożyłem na nim McIntyre’a, którego nogi założyłem boleśnie na swoje barki, jednocześnie siadając na dolnej części jego pleców. To nie był jednak koniec, bowiem sięgnąłem dłońmi, wyszukując twarz Ulubionego Demona Diabła, po czym zacząłem brutalnie zaciągać jego głowę do tyłu – Modified Boston Crab/Chinlock Combo na samym środku ringu!