+6 ( możliwe ze nie wyrobie się nawet z dod. czasem, wiec jakbym dodał lekko po, to proszę o obiektywizm )
__________________________________________________________________________

Łapiąc oddech w narożniku, niedane mi było nacieszyć się odpoczynkiem, ani na chwile, albowiem, równo z zaledwie pierwszym wdechem, do ringu zaczęli napływać kolejni gniewni, których celem było zwycięstwo. Mając takie same pragnienia jak oni, doskonale rozumiałem ich potrzeby, jednak nie mogłem pozwolić, aby obróciły się one w rzeczywistość. Po wkroczeniu do ringu kolejnej dwójki śmiałków, od razu wytężyłem wzrok w celu znalezienia sobie odpowiedniego rywala, przekorny los chciał, iż stanęło przede mną dwóch przerysowanie wyglądających oponentów. Naprawdę dobrana para, jednemu z nich wyjątkowo źle było patrzeć z oczu, drugi natomiast pod osłoną maski nie wykazywał żadnych emocji. Byłem dla nich łakomym kąskiem, gdyż moje wzorce różniły się od nich zupełnie, publiczności jednak podobał się taki obrazek, łatka nadana mi jako małej rybie mierzącej się z dwoma wygłodniałymi rekinami. Nie mogłem pozwolić, aby ktoś taki jak oni, pozbawili mnie szansy występu na największej scenie ze wszystkich, dlatego też łamiąc schemat łańcucha pokarmowego, wybiegłem im naprzeciw i ściąłem niczego niespodziewających się "łowców" energicznym Running Clothesline'm uradowana publika tylko utwierdziła mnie w przekonaniu o zadaniu kolejnego ciosu, a to umożliwił mi znajdujący się na kolanach Black, którego plecy, po nabraniu przeze mnie dużego rozpędu, posłużyły mi jako trampolina, po od których odbiciu się, z dużym impetem poczęstowałem zamaskowanego samobójcę, soczystym Jumping leg lariat'em. I kto teraz jest rekinem ?...

200/200
16/30

Ostatnio edytowany przez Hipisek (2017-05-28 19:00:51)

Turecki siad przy narożniku zmusił mnie do uniesienia głowy, w celu dostrzeżenia czających się przeciwników. Głębokie hausty powietrza przywróciły mi część utraconych sił, lecz wciąż zmęczenie dawało mi się we znaki. Przetarłem otwartą dłonią mokrą od potu twarz, by następnie ciecz strzepnąć poza ring. Chciałem przymknąć powieki i skupić się na odpoczynku, lecz próbę tę przerwała publika, skandując głośno imię jednego z rywali. Rozdrażniony spojrzałem w kierunku zainteresowanego i natychmiastowo moja złość przemieniła się w rozbawienie. Kanadyjczyk stał naprzeciw mnie, gestami zapraszając do walki. Parsknąłem śmiechem i przeniosłem wzrok na stojącego obok zawodnika, zupełnie nowego w tym pojedynku. Nie możliwym jednak było wtargnięcie do jego umysłu, gdyż jego twarz przysłonięta była maską. Powoli chwyciłem się górnych lin, by następnie zgrabnym ruchem powrócić do pionu. Potem ruszyłem przed siebie, kompletnie ignorując Zayna. Stanąłem tuż przed drugim przeciwnikiem, szukając jakiegokolwiek ruchu mięśni twarzy pod materiałem. Nie byłem jednak w stanie dostrzec żadnych emocji, przez co zacisnąłem pięści, nie wierząc we własną bezsilność. W tym samym czasie Sami zbliżył się, obserwując nas obu. Kipiąc ze złości, postanowiłem wyżyć się na Kanadyjczyku i mocnym kopnięciem trafiłem jego czaszkę, wywołując dezaprobatę publiki (Roundhouse Kick). Chwilę później w pełni skupiłem się na samobójcy, dysząc nerwowo. Wtem usłyszałem karcący głos Lucyfera.
- Pamiętaj, że od wyniku walki zależy twoja przyszłość! Zrównaj tego nieszczęśnika z ziemią, albo przepadniesz!- Pan nie pozostawił mi żadnych złudzeń, zwycięstwo było jedyną opcją.

200+30

Zacznę od pierwszej pary, ponieważ tutaj decyzja była łatwiejsza. Tym razem to Sedol nie dał rady odpisać, więc to automatycznie ratuje Darka, który mimo wszystko wypadł gorzej od Granda. Pierwsze co rzuciło mi się w Twoim poście, Dark to brak gimmicku, mimo że masz dość łatwy i dobry - wykorzystaj to lepiej, ponieważ teraz był tylko język w stylu Deadpoola.

Druga para. Razem z Rafim stwierdziliśmy, że Hipisek odwalił kawał naprawdę dobrej roboty. Jako jedyny z tej trójki poszedłeś bardziej w walkę niż opis, co sprawiło, że post był najbardziej w stylu RRM. Mimo że trafiłeś na dwójkę na którą wiele osób stawiało do wygrania tej walki to sprawiłeś, że musiałem się dobrze zastanowić. Jednak mieliście wybór czy zawrzecie więcej opisu czy walki, więc nie mogłem wziąć tego za minus, że pozostali skupili się na opisie. Liczyła się jakość i nią przewyższyli Nekro i Ahmed. Oboje posty napisali dość równo pod względem stylistycznym jednak spodobał mi się bardziej post Ahmeda minimalnie - ze względu na ciekawszy pomysł.

Ahmed - piszesz ini z eliminacja Samego
Grand - ini z eliminacja Gargano

Adam Cole był osobą na odpowiednim miejscu, gdy z każdą upływającą minutą dominował w ringu coraz to znaczniej i silniej, eliminując swoje przeszkody. Naszła kosa na kamień i wtem Johny Gargano nie był już taki wesoły, jak wtedy gdy udało mu się wypchnąć poza ring wielką legendę wrestlingowej sceny i jednego z członków DX. Gargano odczuł gniew młodego atlety, któremu zaświeciło coś w głowie, gdy zobaczył, że Johny stąpa po cienkim lądzie, podnosząc się za pomocą lin. Rozpędzony Panama Boy nie zamierzał się zatrzymać, dlatego tuż przed końcem swojej drogi wystawił nogę najwyżej jak tylko potrafił, aby trafić podeszwą obuwia w szczękę adresata. (Superkick) Johny wypadł poza ring - został wyeliminowany... kolejny!

edit (kolorek pomyliłem. ;> )

Ostatnio edytowany przez Lord Grand (2017-05-29 18:26:05)

18

1. Nekro
2. Grand
3. Dark
4. Ahmed
5. Ittam
6. Ero

wg. kolejności waszych numerków, półfinałowe pary rozlosuje o 23

Dzisiejszy wieczór miał być pełen euforii i dziecięcego szczęścia dla tego jedynego, który przetrwa tę rzeź. Amerykański sen winien się spełnić, a gwiazdy pokryłyby blaskiem całe oblicze świata. Wszystko szło zgodnie z planem. Zagorzała walka rozgrywała się w pełni skupienia, okryta złudzeniami i ślepym biegiem do celu. Nikt jednak nie przewidział największego niebezpieczeństwa, które nadeszło na sam koniec. Olbrzym, okryty maską i czerwono-czarnym kombinezonem stanął tuż za plecami energicznego, lecz niestety błędnego rycerza. Wszyscy jak jeden mąż zamarli, w osłupieniu spoglądając na olbrzymi twór zła. John czuł głęboki, powolny oddech potwora, który za chwilę stanie się jego katem... Demon zerwał łańcuchy podświadomości, które były jego ograniczeniem. Przystąpił do bestialskiego ataku na swoją śmiertelną ofiarę. Wyprowadził potężne uderzenie w potylicę Nitro. Ogłuszony marzyciel natychmiast został podniesiony do stójki, a Kane wyprowadził Discus Clothesline. Każdy zawodnik po zobaczeniu tego co najgorsze i zapoznaniu się z własnym losem zajął się swoim najbliższym przeciwnikiem nadal mając gdzieś wewnątrz nadzieję na spokojny żywot. Wielki Czerwony Potwór sunął za ofiarą. John próbował uciec spod ostrza topora, lecz na próżno. Szatański Kat dopadł śmiertelnika i wyniósł go w powietrze, aby zwieńczyć swe dzieło rzuceniem go o matę. (Spinebuster) W parterze dwustu trzynasto centymetrowa kreatura dosiadła owcę rzuconą w ogień. Raz za razem Kane uderzał o twarz grzesznika, który po chwili poddał się i zaprzestał stosowania jakiejkolwiek formy obrony. Potwór zachowywał się jak w transie, z którego nikt nie miał prawa go wybudzać. Publika zgrzytała zębami, dorośli zakrywali oczy swoim pociechom. Royal Rumble zamieniło się w mordownię ludzkich ciał. Irracjonalny świat największych zwyrodnialców stał się faktem. Syn Diabła rozpoczął swoją rzeź okrytą krwią niewinnych.