Na arenie rozbrmiewa dźwięk syreny, gasną światła a na scenie pojawia się obraz lufy pistoletu znanej z filmów o Jamesie Bondzie. Szwajcarski superman kroczy w sowim drogim garniturze po czym gdy jest już na środku światła na arenie się zapalają a on niczym prawdziwy Clark Kent rozrywa swój garnitur

+24+12

Ostatnio edytowany przez Nekro (2016-12-07 11:58:09)

"Śmierć przyjmie ludzką postać i przybędzie, by zebrać krwawe żniwo. Oczekujmy jej, powitajmy z otwartymi ramionami."
Gdy tylko przymknąłem powieki, w mojej głowie rozbrzmiały te słowa. Słyszałem je każdego dnia, gdy uczęszczałem na zebrania ludzi takich jak ja. Jednak tylko ja dostrzegałem ich prawdziwy sens. Doskonale zdawałem sobie sprawę, iż to ja byłem wcieleniem żniwiarza, więc zebranie plonów nieszczęścia należało do moich obowiązków. Takie zyskałem brzemię, gdy On wybrał mnie na swoją prawą rękę, przedstawiciela na ziemi. Nie zawiodę Go. Kąciki moich ust drgnęły nieznacznie, gdy po otworzeniu oczu napotkałem wzrok oponenta. Ta nieszczęsna istota postanowiła stanąć na mej drodze, by zyskać miano mistrza świata.
- Dlaczego ludzie są tak naiwni? Wstydzę się tego, że jestem człowiekiem.- szepnąłem pod nosem, kręcąc na boki głową. Nic nie obchodził mnie ani sam pas, ani też to, co reprezentuje. Moja uwaga skupiona była na rozkoszach życia pozaziemskiego. Wiedziałem, że za dobre sprawowanie czeka mnie nagroda. I nikt, nawet osoba zwąca siebie Supermanem mi tego nie odbierze.
- Nie krocz tą drogą, Cesarze. Nawróć się!- krzyknąłem z uśmiechem, rozkładając szeroko ramiona. Zewsząd doszły do mnie zawistne słowa, przeplatane głośnym buczeniem. Sam Szwajcar wypiął dumnie pierś, odrzucają pomocną dłoń. Błyskawicznie opuściłem górne kończyny, zacisnąłem zęby i spojrzałem na niego spod byka.
- Pożałujesz tego.- rzuciłem krótko i odwróciłem w kierunku lin, rozpoczynając rozciąganie. W pełni gotowy do starcia ruszyłem w kierunku centrum ringu, zapraszając w to samo miejsce oponenta. Nie miałem zamiaru czekać na jego akcję, gdyż w mojej głowie widniał doskonały plan, który pozwoli mi przejąć inicjatywę w szybkim tempie. Korzystając ze znajomości mieszanych sztuk walki, wkroczyłem w walkę w klinczu, chcąc na tej płaszczyźnie zyskać przewagę. Jednak siła oponenta okazała się być zaporą nie do przejścia, a powoli spychany byłem do defensywy. Presja czasu przygniotła mnie i byłem prawie gotowy na poddanie się woli Szwajcara, jednak ostatecznie w szybki sposób otrzeźwiałem i postanowiłem działać. Głośno krzyknąłem i odskoczyłem od rywala, chwytając się za oko. Cesaro spojrzał zaskoczony na mnie, a potem na arbitra, który zdążył się zbliżyć i nachylić w moją stronę, sprawdzając co się stało. Nasiliła się fala nienawiści publiki, która nie kupiła mojego teatrzyku. Również Szwajcar rozłożył bezradnie ramiona i odwrócił do mnie plecami, kiwając na boki głową. Wtedy szybko wyminąłem sędziego i doskoczyłem do przeciwnika, by po chwili powalić go mocnym kopnięciem w tył głowy (Bicycle Kick). Zignorowałem kazanie oficjela, a zamiast tego rozejrzałem po arenie, obserwując reakcję publiki. Puknąłem się kilka razy w głowę palcem, tym samy manifestując przewagę umysłu nad siłą innych mięśni. W zamian za ten gest w moim kierunku poleciały przekleństwa.
- Spotkam was wszystkich w piekle.- szepnąłem pod nosem, z lubieżnym uśmiechem obserwując halę.

430+9

Spokojnie trzymałem dystans, dając oponentowi czas na wytrzeźwienie i zebranie się do kupy. Nie chciałem jednak dać mu zbyt dużej swobody i zdecydowanie w mojej głowie siedziała jedynie myśl, by umocnić zdobytą przewagę. Kiedy tylko zobaczyłem, że oponent dźwignął się z maty i stanął pewnie w pionie, wskazałem na niego palcem i głośno się zaśmiałem, tym samym grając na jego nerwach. Cesaro okazał się wyjątkowo porywczy i właśnie na to liczyłem. Zamiast ze spokojem podejść do sytuacji, zerwał on się z miejsca i ruszył w moją stronę, chcąc odpłacić mi za wyrządzoną szkodę. W ostatniej chwili również ruszyłem się z miejsca, tym samym wybijając go z rytmu, po czym kolanem wbiłem się w jego brzuch (Kitchen Sink). Szwajcar natychmiastowo wykonał przewrót w przód i wylądował na plecach, wydając z siebie głośny wrzask. Jego głośne oddechy dawały mi znać, iż powoli ucieka z niego wola walki, więc postanowiłem przyspieszyć ten proces i spokojnym krokiem zbliżyłem się do niego. Stanąłem spokojnie nad nim i uporczywie wpatrywałem w niego, aż w końcu ulubieniec publiki sam uniósł twarz i spojrzał w moje oczy. W jego ślepiach widziałem prośbę o litość, co wielce mnie zdenerwowało.
- Litość jest tylko dla słabych.- szepnąłem, a następnie zamachnąłem się i mocnym kopnięciem obdarowałem jego tors (Powerful Chest Kick). Kolejna dawka tlenu opuściła płuca przeciwnika, zaś sam poszkodowany głośno sapiąc uniósł w górę twarz.- Trzeba było zejść mi z drogi.- dodałem, a następnie powtórzyłem manewr (Powerful Chest Kick).

*Edit* Błąd w nazwie akcji.

Ostatnio edytowany przez Nekro (2016-12-09 01:04:49)

Mocne kopnięcia zdecydowanie osłabiły rywala, jednak wciąż emanował on chęcią walki, a to jej zniknięcia najbardziej chciałem. Kolejny już raz doskoczyłem do przeciwnika, mając w głowie ułożony plan. Bez zbędnych ruchów złapałem oponenta za rękę, po czym błyskawicznym ruchem wykręciłem ją, tym samym zyskując nad nim kontrolę. Dodatkowo mocno szarpnąłem, przez co zza zaciśniętych zębów przeciwnika wydobyło się syknięcie. Następnie wysoko uniosłem jego kończynę i wykonałem kopnięcie, które trafiło idealnie w jego mięśnie (Roundhouse Kick). Zaraz po tym dołożyłem kolejne górne kopnięcie, po którym na twarzy oponenta pojawił się grymas (Roundhouse Kick).
- Nie rozumiesz tego, Cesaro? Nie możesz wygrać ze śmiercią.- niemalże krzyknąłem w jego kierunku, a następnie spojrzałem w stronę obiektywu kamery, perfidnie się przy tym uśmiechając. Publika zebrana na arenie mogła teraz podziwiać moją ciemną stronę, gdyż obraz ukazał się na telebimie zawieszonym nad ringiem. Czując, że moje przesłanie trafiło do wszystkich, zabrałem się do dalszego obijania kończyny przeciwnika. A właściwie to nie obijania, lecz miażdżenia, gdyż chwilę później wykonałem akrobację, po której Szwajcar wylądował na deskach, zaś jego ramię utknęło w moim uchwycie, zadając mu coraz większy ból (Cross Armbar). Środek ringu był idealnym miejscem na tego typu manewr, więc teraz oponent musiał już odklepać.

I odklepuje! Nekro zostaje pierwszym mistrzem IC, gratki.