Cleveland w stanie Ohio zostało rozgrzane do czerwoności. Dzisiejsza karta walk dostarczyła sporo emocji. Trzecie wydanie RAW powoli dobiegało do końca, a w zanadrzu była jeszcze walka wieczoru - przedsmakiem było podpisanie kontraktu na walkę o główny tytuł rosteru. Na środku ringu został rozłożony stół, a obok niego stanęły trzy czarne fotele - brakowało tylko członka zarządu i pretendentów. W końcu arena przybrała zieloną kolorystykę zaraz po pierwszych słowach „Time to play the game!” Publiczność w jednej chwili zareagowała głośną wrzawą.




Wreszcie zza kulisów wyłoniła się wysportowana sylwetka Huntera odziana w czarny garnitur. Mężczyzna trzymał w dłoni kontrakt, z którym podążał pewnie w stronę kwadratowego pierścienia. Docierając do wyznaczonego celu szybkim krokiem wskoczył na metalowe schody, aby ostatecznie przejść pomiędzy druga a trzecią liną. Stając już na samym środku pola walki spojrzał w głąb trybun. Paula widocznie niosła jeszcze duma widząc fakt, iż nadal ma tylu wielbicieli. Nareszcie przechwycił mikrofon w dłoń i począł przemowę:

- Patrząc na waszą reakcję widzę, że po raz kolejny stanęliśmy na wysokości zadania wyrządzając wam niesamowitą tygodniówkę. Tak będzie tutaj ciągle póki jestem dyrektorem tej organizacji!  Jednak prawdziwe emocje są oszczędzane na dzisiejszą walkę wieczoru, ale zanim to się stanie to w tym miejscu zostanie podpisany kontrakt na walkę o główny tytuł tej organizacji. Pretendenci jak widzieliście w zeszłym tygodniu stanęli na wysokości zadania udowadniając, że nie znaleźli się w tym starciu bez powodu. Pewne jest to, że już w najbliższy weekend czeka nas spora dawka emocji jaką zafundują nam panowie w main evencie, na dodatek mam dla was niespodziankę...nikt z walki nie wyjdzie bez szwanku! Nie będzie drogi ucieczki, będzie musiała się polać krew, bowiem Chris, Kevin i Undertaker zmierzą się w klatce Hell in a Cell! Aczkolwiek nie przedłużając już...zapraszam pretendentów do ringu!

Wywody Chrisa Jericho nudziły chyba każdego i z pewnością każdy czekał na coś więcej, niż jakiś płacz Jericho. I nie musieli długo czekać, bowiem po chwili rozbrzmiał theme song Kevina Owensa i oto ten Kanadyjski zapaśnik wyłonił się zza przepotężnej ściany, która oddziela backstage od hali. Publiczność od razu się ożywiła, gdyż mogła publicznie zbluzgać Kevina Owensa na oczach milionów fanów z całego świata. Mało było zwolenników tego Pana, co było bardzo widoczne. Dzieci - to właśnie oni najbardziej na widok Owensa oszaleli ze złości. Buczenie rosło wraz z każdym krokiem postawionym na rampie przez Kanadyjczyka. On jakby nigdy nic z grobową miną i nutką arogancji w spojrzeniu degustował się każdym owym wyzwiskiem. Widać było, że spływa po nim wszystko jak po przysłowiowej kaczce, a takie zagrywki najbardziej karmiły jego ego... które chłonęło coraz to więcej. On właśnie chciał, aby wszystko wyglądało dokładnie tak - On stojący pomiędzy prawą stroną publiczności, a lewą strona i zewsząd płynąca w jego kierunku nawałnica nie tylko wyzwisk, ale i też donośnego buczenia na skalę światową. Jedyne co mógł zrobić Owens, to delikatnie uśmiechnąć się na widok tak żwawej publiczności.

Introduce to the ring, from Marieville, Quebec, Kanada weightin'
266 Pounds... "The Owens Show" ... KEVIN OWENS!

... Kevin obrócił się wokół własnej osi, aby dogłębnie przyjrzeć się bestią, siedzącym bądź stojącym w jego obrębie. Duma? Nie, to było coś innego, co rozpierało Owensa. Na pierwszy rzut oka było widać, że jest On niebywale zadowolony z wywołanej reakcji - takiej bowiem oczekiwał od początku swojego pojawienia się w szeregach WWE. Kevin począł nareszcie dążyć długą rampą, stawiając spokojnie krok po kroku z delikatnie rozrysowanym uśmiechem na swoich ustach. Każdy krok był coraz to bardziej wygwizdywany, a Owens chciał ich stawiać jeszcze więcej, aż do momentu, gdy zabrakłoby skali. Kevin zatrzymał się przed ringiem i obejrzał się za siebie, patrząc czy aby na pewno jest bezpieczny. Po chwili okazało się, że Kanadyjczyk spokojnie może godziwie wejść do kwadratowego pierścienia jak prawdziwy mistrz. Owens wszedł po schodkach na krawędź ringu, gdzie złapał się lin i krocząc po ówże krawędzi szurał dłonią po sprężystej linie. W końcu przystanął i pochylił się, aby przełożyć swoje tułowie pod liną, dzięki czemu zwinnie i zgrabnie wszedł w obszar ringu. Owacje? Skądże - nic z tego. Jedynie bluzgi i gwizdy od samego początku. Owens uśmiechnął się i spojrzał na Chrisa Jericho i Triple H. Oboje wpatrywali się w niego jak w obrazek, a gdy Kanadyjczyk chwycił za mikrofon, to nagle wydarzyło się coś niespodziewanego...

Błazenada Chris'a Jericho bawiła publiczność, aczkolwiek w żadnym stopniu nie poruszała mnie. Wiedziałem, że Jericho właśnie w taki o to sposób będzie chciał zwrócić na siebie uwagę, próbując uniknąć starcia ze mną. Chris obraził mnie, a to nie ujdzie mu na sucho. Zlekceważył mnie i obraził - uderzył w moją dumę, a to z pewnością jest złym prognostykiem przed walką na Per Per View. Spojrzałem z pogardą na Jericho, a następnie sięgnąłem po mikrofon, który leżał na stole. Raz jeszcze rzuciłem okiem na błazna, by rozpocząć swój monolog.

- Uspokój się, i zacznij jakoś się zachowywać. Jesteś błaznem. Kolejnym z tych, którzy na siłę próbują pokazać się w świecie wrestlingu. Oni Cię nie podziwiają. Oni się z Ciebie śmieją i mają Cię gdzieś, a każda ich myśl związana z Tobą będzie dla Ciebie brutalną, ale za to najprawdziwszą prawdą. Nie będę wymienił słów, które chodzą im po głowach patrząc na Ciebie, bo to jedynie pogrzebie Twoje szanse w naszej wspólnej walce. Mogę trafiać na wszystkie Twoje listy, słuchać Twojego jazgotu i patrzeć na to, jak się zachowujesz, ale za tydzień wyjdę i skopię Wam tyłki tak mocno, że jedyne co wpiszesz na swoją listę to: ból, który zadał mi Kevin Owens. I wtedy będziesz mógł krzyczeć do woli, płakać wniebogłosy i zarzekać się na wszystkie skarby świata, że odbierzesz mi pas, ale to będzie dalej ta sama błazenada, która prowadzi donikąd. Powtórzę to raz jeszcze - jesteś błaznem Chris...