Renee wraz z kamerzystą szukali osoby z którą mieli przeprowadzić właśnie wywiad. Dostali od oficjeli takie zadanie, a WWE nie ma takich słów, że nie chcę lub nie mogę. Federacja chcę tego, więc musi to być zrobione, jednak tylko ta dwójka wiedziała z kim ma przeprowadzić rozmowę, a obu to się nie za bardzo podobało. Poszukiwania trwały już wystarczająco aż jedna z osób pracujących dla tej kompanii powiedziała, gdzie mogą znaleźć tego zawodnika. Oni niezwłocznie ruszyli na zewnątrz, gdzie padało, a osoba ubrana w futro oraz otwartym parasolem stała na środku parkingu. Deszcz ciął po skórze, dlatego też kamerzysta potrzebowali dwóch dodatkowych osób, które będą mogły trzymać parasolki dla pracowników, którzy są aktualnie wyznaczeni do tego zadania. Kiedy udało się to, ruszyli w czterech do stojącego Marty'ego. On dostatecznie już mokry, ponieważ przykrycie przed deszczem nie chroniło dostatecznie, ponieważ padało pod wiatr. Renee momentalnie przystawiła mikrofon do ust, a Scurll jednym ruchem rozkazał, że ma zostać tylko kamerzysta, a reszta niech się suszy w środku. Oni szczęśliwi wrócili, a kamerzysta stał i nagrywał. Renee burknęła coś, że musi zapytać się o zmianę przy wywiadach z tym człowiekiem, bo jak powiedziała wcześniej przypomina jej dziwaka. Marty pewnie chwycił mikrofon i zaczął monolog.

Marty Scurll: Czasami się czuję osaczony w tych wszystkich budynkach. Tyle zabłąkanych osób, które nie wiedzą co ze sobą zrobić. To nie dla mnie... Wybaczcie, że w takich okolicznościach się spotykamy ponownie, jednak ten deszcz oznacza dwie rzeczy. Płacz tego, który zawalczy ze mną i przegra. Głos głosów, czysty od wszystkich używek. Dodajcie do tego przegrany i macie CM Punk'a. Przepraszam Philip, nie chcę Cię zranić, jednak stoisz mnie na drodze. Do czego? Oto jest pytanie. Nie zależy mi na pasach, wygraniu Royal Rumble czy innych rzeczach. Chcę po prostu odnaleźć swoją drogą. Po co tu jestem, czemu istnieje? Tyle pytań, zero odpowiedzi. Tak wygląda życie każdego z nas. Każdy czasami zada sobie pytanie czy dożyje jutra lub czy zdobędzie upragnioną rzecz. Tacy jesteśmy. Robimy wiele rzeczy doskonale, bez pomyłki, jednak zdarzy nam się jeden błąd i zostaniemy zmieszani z błotem. Ludzie pamiętają tylko złe rzeczy, dlatego nazywam się czarnym charakterem. Nie chcę szerzyć dobroć, która zostanie zapomniana, a zło, które zostanie wpisane w kroniki tejże federacji. Zostanę zapamiętany. Wrestling jest sztuką, piękną, bezapelacyjnie wspaniałą, jednak moje dzieła są szalone. Nie trzymają się niczego, po prostu są i zostają zapisane. Deszcz również oznacza wyrzuty sumienia oraz złe decyzje. Widzicie, mnie one nie dotykają tylko odbijają. I co, że jestem mokry od nich. Mam ochronę, którą jestem w przenośni ja! Mój umysł wyzbywa się tego. Nie znam słowo pokuta, ponieważ już dawno zakneblowałem nimi kartki z biblii. Zaczynamy tak samo i kończymy. Nie ważne jak żyjesz, czy jesz zdrowo czy jesteś alkoholikiem. Czy nawet jesteś kobietą lekkich obyczajów. Po śmierci nic się już nie liczy, nie kupisz miejsca VIP, nie puścisz się za nie. Po śmierci jesteśmy jednakowi i zapomniani. A ja? Zostanę, bo robię rzeczy, które inni się boją... Punk... Jeszcze jedno słowo.

Kamera została popchnięta i upadła wraz z kamerzystą. Obiektyw zarejestrował tylko schylonego Marty'ego, który wykrzyknął "Chickenwing" w stronę urządzenia i odszedł podśpiewując muzykę przy której wychodzi na ring. Chyba żaden już nie będzie chciał z nim mieć do czynienia.