Obraz z kamery skierował się na korytarze techniczne budynku, dookoła pełno było różnorakich skrzyń, czy wózków z krzesłami i innym sprzętem technicznym. W pewnym momencie w pole kamery wszedł nie kto inny jak Masada. Zawodnik ubrany był jak zwykle w dziurawą koszulkę i poszarpane spodnie, a na jego głowię nasadzona była wełniana czapka, pod którą zwykł chować związane w kucyk włosy. Mężczyzna zatrzymał się, a na jego brodatej twarzy pojawił się uśmiech.

Wczorajsza noc. Wczorajsza noc była dziwna, nie wiem nawet co się stało. Pamiętam, że wygrał Christan. Gratuluję mu, walczył od samego początku i udowodnił, że jest w stanie wygrać. Brawa dla mistrza. Brawa też dla was, nie odwróciliście się ode mnie, pomimo porażki przyszliście do mnie później. Co ja wam zrobiłem, że tak mi kibicujecie? Jeżeli podoba się wam to, że nikogo nie udaję i jestem sobą to cieszy mnie to. Cieszy mnie, że poza szefem ktoś jeszcze docenia moją pracę. Właśnie, nowy szef postanowił, że dziś zawalczę o miano pretendenta do pasa United States. Wygram dziś i dołożę wszelkich starań, aby zdobyć i ten pas. Ameryka zasługuje na kogoś, kto wiem czym jest miłość do kraju. Tak ludzie, zdobędę ten pas dla was!

Po tych słowach Masada puścił oczko w kierunku kamery i ze spokojem znikną z jej pola. Czy rzeczywiście zdoła ona wygrać dzisiaj? Tego dowiemy się już niebawem.