Rwałem się do wejścia. Dogodny moment do tej czynności przytrafił mi się, kiedy Karl podszedł do mnie i klepnął mnie w dłoń. Nie opuścił on jednak ringu, tylko odbił rywala od lin, aby wykonać cios ze zdwojoną siłą. Teraz to ja byłem tym legalnym i musiałem dać z siebie 110%, aby po walce cieszyć się z kolejnego zwycięstwa. Kiedy obalony konkurent leżał na macie, postanowiłem, że wykorzystam te sytuacje. Szybko do niego podszedłem i pomogłem mu wstać. Był to dogodny moment do wykonania mocniejszej akcji. Objąłem przeciwnika w pasie i przerzuciłem nad sobą (Suplex). Było to jednak zbyt mało, dlatego też ponownie go podniosłem i ponownie przerzuciłem nad sobą (Suplex).

Po wykonanym Suplexie, Gallows pada na dłuższy czas na matę. Pomimo donośnych nawoływań jego TT partnera, stojącego przy linach - Andersona ten bardzo wolno zbiera się na równe nogi. Dzięki temu znajdujący się również w ringu: Genki Horiguchi i Tommy End dostają szanse na powrót do gry. Wszyscy powoli zaczynają się zbierać do stójki - OS na max. 200 słów z jednym ciosem uniwersalnym. Jeśli wygra Gallows to Bulletci będą mogli to zakończyć, jeśli nie - to walczymy dalej.

+24

Kierowany mocą pozytywnej energii dostarczonej mi przez fanów, wpadłem do kwadratowego pierścienia niczym piorun. Nie potrafiłem powstrzymać drzemiącej we mnie chęci do walki, a zarazem chciałem odpłacić się widzom wspaniałym widowiskiem. Bez zbędnych kalkulacji rzuciłem ma podnoszącego się do pionu Holendra, aby niem natychmiast wbić się w jego brzuch moim kolanem (Kitchen Sink), po którym ten z grymasem na twarzy legł na macie. Teraz przyszedł czas na kolejnego z naszych oponentów. Zaślepiony ferworem walki bez zbędnych ruchów, czy gestów wbiłem podnoszącego się z kolan członka Bullet Club podeszwy moich butów (Basement Dropkick). Otrzymawszy ten cios, wielkolud niczym wielka kłoda wturlał się poza obręb ringu. To był nasz czas - czas Jimmy, czułem to, a przychylna nam publika potwierdzała tylko moje zdanie. Teraz dopiero, gdy nadmierna dawka adrenaliny rozpuściła się w moich żyłach nieco rozluźniłem umysł. Spojrzałem na nieco zasapanego, lecz prowokującego ludzi do jeszcze większego dopingu Genkego. Cholera, ilekroć patrzę na tego chłopa to zawsze zastanawiam się skąd w nim tyle energii? To było zdumiewające. Jednak teraz miałem ważniejsze sprawy, niż oglądanie szaleńczego tańca mego towarzysza - musiałem wykorzystać daną nam przez los szansę. Rozglądając się w okół siebie, szukałem przeszkód mogących zagrozić rodzącemu się w mej głowie planowi. Dostrzegłem jedną - awanturującego się łysielca z drużyny Bullet Club. Jednak nie wyglądał on na specjalnie przejętego moimi poczynaniami, a raczej skupiał się na losie swego pantera. Zignorowałem go. Teraz czas abym zrealizował mój niemalże perfekcyjny plan - chciałem pokazać wszystkim, że nie bez powodu w moim domu wołają na mnie "Mistrz Techniki". Tak więc przeszedłem od planów do czynów - doskoczyłem do leżącego na macie Holendra i bez najmniejszych skrupułów zapiałem mu mający zakończyć to wszystko Cross Armbar.

Tap Tap Tap. Wygrywają Harisy