Wchodze



"Rozwijanie ciała sprawia, że umysł sięga dalej. Siła i pewność siebie, a także satysfakcja płynąca z ciężkiej i wytrwałej pracy pomogą Ci stworzyć nowe, lepsze życie" - realizując swe cele, a zarazem usuwając ze swojego otoczenia osoby, które uniemożliwiały mi mój rozwój stałem się zupełnie innym człowiekiem. Dostałem "nową duszę", która okazała się być tą lepszą, bardziej waleczną po przysłowiowych "trupach" dążąca do swych celów. Większość mych towarzyszy sprowadziłem na drugi plan, aby stać się tym kim jestem teraz - Najlepszym na świecie! Niczym nie przypominam swego pierwowzoru, cechy które mnie określają to między innymi: brutalność, agresywność, przebiegłość, a także podstępność - dlatego jestem wyjątkowy..

Zanim jeszcze metaliczny dźwięk gongu wypełnił metry kwadratowe hali, stacjonując w narożniku rozejrzałem się na boki zauważając liczną sumę ludzi tutaj zebranych, aby oglądać moje dzisiejsze starcie przeciwko osobnikowi z Wielkiej Brytanii. Uśmiechnąłem się szyderczo po czym przeszedłem do rozluźniania swych nadgarstków, kolejno zaś strzeliłem kilka razy karkiem dla odprężenia. Wtem do mych uszu dotarł wcześniej wspomniane brzmienie uderzonego metalu. Trzeba było przejść do konkretów! Robiąc pierwsze kroki w kierunku Wade'a uniosłem swą szczelną gardę. Widząc zachowanie Barrett'a posłałem na jego facjatę kilka szybkich, a zarazem skutecznych prostych po których między nami utworzyła się wymiana ciosów. Kolejno łapiąc rywala za nadgarstek starałem się rzucić go w kierunku lin, w pewnym momencie odpuszczając sam na nie popędziłem siłą rzutu. Zwinnie się odbijając od nich zacząłem biec w stronę konkurenta godząc go pierw podeszwą buta w kolano przez co jego postura znacznie się obniżyła ku macie, następnie wyprowadziłem zdecydowane proste kopnięcie w klatkę piersiową. Ten cios postawił Stuarta na nogi, tego właśnie oczekiwałem! Idąc dalej z natarciem robiąc pół obrót godziłem dysydenta w podbrzusze swą dolną kończyną - tańczył jak mu zagrałem! Natenczas sylwetka Bennett'a wtórnie się pochyliła do podłoża, odsunąwszy się kilka kroków wstecz wziąłem niewielki rozbieg trafiając swym kolanem w oblicze (czyt. twarz) zapaśnika. Zgodnie z zadanymi obrażeniami tym razem odchylił się mocno w tył. Kończąc ową kombinację wybiłem się ze swych nóg w górę powalając oponenta do parteru! - Front Kick to Spinning Side Kick to Knee Lift to Dropkick.





Ilość słów: 345

Zetknąwszy się z matą momentalnie skulił się łapiąc się przede wszystkim za klatkę piersiową, gdyż większość ciosów które wykonałem były mierzone w tamto miejsce. Przemieszczając się na krawędź kwadratowego pierścienia wyczekiwałem momentu w którym to przeciwnik podniesie się. Swymi rękoma podtrzymywałem najwyższej z trzech lin, zaś swe nogi miałem lekko ugięte - przygotowany do wyskoku spoglądałem na Wade'a. Rywal przy pomocy sznurów zaczął walczyć z samym sobą o osiągnięcie równowagi, gdy tylko to osiągnął chwilę przed jego całkowitym uniesieniem się wybiłem się ku górze, kładąc swe nogi na górnej linie niczym wystrzelony powędrowałem na Barrett'a po raz drugi sprowadzając go do parteru - Springboard Clothesline. Nie dając konkurentowi ani chwili wytchnienia jego głowę ustawiłem płasko do podłoża, opierając ją skronią o matę. Wtenczas ruszyłem na nierozerwalne sznury od których zwinnie się odbijając drogą powrotną zmierzałem na oponenta, kilka kroków przed nim wyskoczyłem w górę zginając swe nogi w kolanie. W takowy sposób upadłem na delikwenta sprawiając mu kolejną dawkę gehenny - Knee Drop. Będąc pełny wigoru nagle ująłem za kark oraz w pasie Brytyjczyka wyrzucając go z ringu. Po wykonanej czynności klęknąłem na kolano patrząc się w jego stronę, miałem wówczas chwilę na nabranie spokojnie powietrza. Zakończywszy chwilową regenerację sił dźwignąłem się do pionu nagle zacząłem przemieszczać się na delikwenta, będąc blisko lin wyleciałem pomiędzy drugą, a trzecią z nich wpadając swym ciałem na konkurenta - Suicide Dive.




Aplikując akcję po której obaj znaleźliśmy się poza obszarem ringu przez chwilę leżeliśmy na chłodnym, aczkolwiek twardym podłożu. Dla obu z nas była to ulga, jednakże znajdując się tutaj chciałem wykorzystać ową powierzchnię poza ringową do zadania bólu konkurentowi. Podnosząc go ku górze przez pierwsze kilka chwil obijając jego ciało swymi pięściami powoli przemieszczałem się wraz z nim w stronę stołu komentatorskiego. Początkowo zaaplikowałem mocne uderzenie dolną partią pleców delikwenta w krawędź ringu po prostu go tam wpychając. Wydający z siebie ból Brytyjczyk nie spodziewał się iż jest to dopiero rozgrzewka w moim wykonaniu. Łapiąc za przedramię dysydenta poprzez zwykły Armdrag sprowadziłem Wade'a do parteru nieco go przy tym obijając. Podnosząc się z maty po tym jak sprawiłem iż mój rywal znalazł się w parterze oparłem się dłonią o stół komentatorski nabierając kilka głębszych wdechów powietrza. Mimo iż jest to faza początkowa pojedynku mój konkurent już miał problemy z nadążeniem za moim tempem jakie mu narzuciłem od samego startu. Wtem, kiedy to delikwent spoczął na jednym kolanie opierając się dodatkowo ręką o fundament byłem przygotowany na kolejny atak, który to umożliwi mi jeszcze bardziej powiększyć mą przewagę. Zauważywszy sylwetkę Barrett'a jak się ona prostuje momentalnie zerwałem się w jego kierunku. Wskoczywszy pierw na krzesełko obok mnie, przeskoczyłem kolejno na stół komentatorski przemierzając przez niego kilka kroków, kończąc to na wyskoku w jego kierunku. Wówczas wtedy ściąłem go z nóg poprzez dobrze wypracowany - Diving Hammer Fists from Announce Table. Sędzia wyliczał nas w najlepsze, gdy do mych uszu dotarła liczba siedem, postanowiłem unieść się energicznie do pionu. Chwytając za głowę antagonistę wrzuciłem go do wnętrza kwadratowego pierścienia wsuwając się tam bezpośrednio za nim. Wyliczanie poza ringowe zostało przerwane, zaś Ja mogłem dalej znęcać się nad swym oponentem. Przemieszczając się pod najbliższy mi narożnik wspiąłem się na jego szczyt. W owym czasie prostując swą sylwetkę na najwyższej linie wybiłem się ze sprężystych sznurów godząc przeciwnika swym kolanem w głowę - Diving Knee Drop! Po pomyślnym wykonaniu tejże akcji wykonałem przewrót przez ramię stając na proste nogi. Bez litości, bez żadnych zahamowań raz po raz zadawałem coraz to większe katusze rywalowi. Spoglądając jak adwersarz cały czas spoczywa na deskach kwadratowego pierścienia postanowiłem przejść do konkretniejszych akcji, wyciągając na stół mocniejsze karty. Znajdując się na tą chwilę blisko Wade'a zapiąłem mu Nagata Lock III! Przejście do lin, które przerwały by dźwignię równało się teraz z niemożliwym, naszym położeniem był środek ringu!



Dźwignia - https://www.youtube.com/watch?v=kfMtcm_qDPo 7:43

Anglik odklepuje, brawo CM Punk.




Po zwyciężonej walce w zaledwie kilka minut na hali rozbrzmiał utwór charakterystyczny dla mej persony, standardowo wskoczyłem na środkową linę narożnikową po czym wzniosłem swe ręce wysoko nad głowę. Utwór cały czas mi sprzyjał, a delikwent wciąż spoczywał na deskach. Stawiając swe stopy na miękkim podłożu wysunąłem swą dłoń w jego kierunku, gdy ten ją odpowiednio mocno chwycił uniosłem go do pionu. Dziękując mu za walkę wypowiedziałem kilka słów w jego kierunku - "Dzięki za pojedynek, wybacz że to tak musiało się skończyć. Może innym razem.." Zniesmaczony Wade'a przytaknął ze smutnym wyrazem twarzy po czym ruszył w kierunku lin, po których miał udać się już do wyjścia. Jednakże cały czas mając zaciśniętą jego dłoń przytrzymałem ów osobnika nie pozwalając mu opuścić kwadratowego pierścienia, wtem przy szarpnięciu swą ręką zbliżyłem go do siebie pochyliwszy się przy tym. Kolejno to ułożyłem go sobie na barkach, aby wykonać akcję kończącą, która wyszła pomyślnie.. GTS connecting! Widownia aż wstała ze swych miejsc, gdyż nie oczekiwała aktu dobroci z mej strony w kierunku dysydenta, wręcz przeciwnie. Od samego początku wszyscy tu zebrani wiedzieli iż ów osobnik nie opuści ringu bez mojego ostatniego słowa. Aplikując na nim swą akcję koronną pozwoliłem opuścić mu kwadratowy pierścień, gdyż przyszedł moment na kilka słów ode mnie.



CM Punk: Powracając do tej federacji wiedziałem iż od samego początku będę musiał budować swój autorytet jaki miałem przed opuszczeniem jej progów. Wtedy byłem kimś wielkim, kimś kto wchodząc do kwadratowego pierścienia potrafił odwrócić losy meczu. Wykonywałem świetną robotę z której potem byłem nagradzany nie tylko brawami, ale także tytułami czy podwyżkami w kontrakcie.. Wracając kilka dni temu dostałem e-mail od generalnego menadżera, że mam swoją walkę debiutową. Uśmiechnąłem się wiedząc iż po takim czasie znów wkroczę pomiędzy te cztery ściany robiąc to w czym jestem najlepszy! Tymczasem zarząd posłał mi na pożarcie taką ofermę jaką jest Wade Barrett, od samego wkroczenia do hali ten oto osobnik powinien sobie przyswoić do głowy, że jego status gwiazdy tuż obok mnie równa się zeru! Wygrałem bitwę, w której tak naprawdę nie zaznałem poznać ani chwili bólu. Czy tak wygląda dzisiejszy roster RAW?! Czy takie osoby siedzą w szatni pokroju tego Brytyjczyka? Czy tylko na tyle stać zarząd federacji, aby wciskać mnie w walki w których się nie zmęczę?! Pokazałem może z 15% swego potencjału, a stać mnie na wiele więcej! Już niedługo ponownie nadejdą te dni, gdy CM Punk powróci w blask chwały nWU!

Po zakończeniu owej przemowy postanowiłem obrócić mikrofon na rękojeści górnym grzybkiem do którego kierowałem wyrazy sprawić iż był on w stronę maty, po czym to upuściłem bezwładnie ów przedmiot. Po zetknięciu się z matą z głośników wydobył się lekki pisk, po którym to rozbrzmiało ponownie moje theme song.

`Look in my eyes, what do you see?
the Cult of Personality!