Na hali rozbłysło niebieskie światło, a główną rampę spowiła gęsta mgła. Stłumione okrzyki widowni, przerwało rozbrzmiewające z głośników "Evil Ways". Po chwili na arenie pojawił się zakapturzony zapaśnik na którego zostały skierowane wszystkie kamery. Spokojnym, powolnym krokiem przemierzał w stronę ringu, aby zatrzymać się tuż przed samym kwadratowym pierścieniem. Phenomenal One chcąc chociaż jeszcze na chwilę odciąć się od otaczającego go szumu, lekko chyląc głowę oddał się krótkiemu zamyśleniu. Nagle hala błysnęła w rozchodzących się kolorach światła , a dotąd rozbrzmiewający utwór zastąpiło "Get Ready To Fly". AJ Styles momentalnie z rozpoczęciem się drugiej części wejścia, energicznie zdjął swój kaptur i szeroko rozszerzył ręce, prezentując wszystkim zebranym swój charakterystyczny taunt. Na arenie rozległy się gromkie okrzyki fanów, chcących jak najlepiej przywitać dobrze im znanego fenomenalnego. Mr.Olympia nie śpiesząc się przeszedł liny i po kilku sekundach znalazł się w samym środku ringu. Zadowolony z panującej atmosfery rozejrzał się po otaczających go trybunach, po czym ponownie przystąpił z równie wielką spektakularnością do celebracji swojego przybycia. Na sam koniec oddał sędziemu swoją skórzaną kurtkę i ustawił się w narożniku. Na jego twarzy widać było wymalowane skupienie na dzisiejszym pojedynku i przeszywający wzrok skierowany w stronę swojego oponenta.

Obaj w ringu, więc zaczniemy. Klasycznie KŁ na 275słów!

Spoiler:

Także +12, +24

Nadszedł wreszcie ten czas. Jak to mówią nawet najlepszym zdarza się potknięcie, więc tym bardziej dwie porażki z rzędu nie spowodują, że przestanę być Jedynym Fenomenalnym. Od starszych można wiele się nauczyć i tak też stało się w moim wypadku. Porażka na NoC wywołała u mnie huśtawkę uczuć na której główne miejsce zajmowała furia. Niesiony niepohamowaną agresją i pewnością siebie doszedłem do ślepej uliczki na której końcu czekał mnie mur w który solidnie przydzwoniłem głową, czego skutkiem stał się ogarniający mnie amok. Jego następstwem była przegrana w zeszłotygodniowym starciu z Brockiem, podczas którego nie potrafiłem skupić swych myśli. Testosteron i żądza zemsty w błyskawicznym tempie zamieniała mnie w samotnego wilka. Miałem gdzieś fanów - w pojedynku liczyła się jedynie moja absolutna dominacja nad adwersarzem. Nie wiedziałem jak zadziałają na mnie wydarzenia z dzisiejszego starcia, jednak jedno było pewne - jestem na cienkiej granicy między byciem Phenomenal One, a The Lone Wolf. Kim się stanę? O tym jedynie zadecyduje wynik tej batalii.

Moje przemyślenia po chwili przerwał metaliczny dźwięk gongu. Choć, Matt również wraz z zasygnalizowanym rozpoczęciem pojedynku ruszył w moją stronę, nie zamierzałem zwalniać tempa. Niesiony jednak jedynie niepohamowaną agresją, szybko straciłem kontrolę nad tym co się dzieje, przez co szybko zainkasowałem serię punchów, przez które zostałem zmuszony oprzeć się w jednym z kątów pola walki. Musiałem się szybko otrząsnąć! Widząc, że Matt obrócił się w moim kierunku, w celu nabrania rozpędu, w ostatniej chwili wykonałem krok do przodu, po czym ściąłem antagonistę z nóg, jakże skutecznym Drop Toe Hold. Nic nie spodziewający się Morgan solidnie przydzwonił głową o znajdujący się tuż przed nim słupek, po czym zsunął się bezsilnie na deski. Wziąłem głęboki haust jakże cennego tlenu. Huśtawka emocji, która jeszcze przed kilkoma minutami paraliżowała moje nogi, powoli uchodziła - zaczynałem trzeźwo myśleć! Wybudzałem się z amoku, dzięki czemu wściekłość i niepohamowana żądza zemsty ustępowała miejsca pewności siebie. Porażka nie wchodziła w grę, a mój nemezis za moment się przekona do czego naprawdę jest zdolny Fenomenalny!

Ostatnio edytowany przez Stif (2016-02-02 21:16:39)

Nie zamierzałem pozwolić przeciwnikowi podnieść się, bo mogłoby to się źle dla mnie skończyć. Matt jest bardzo niebezpieczny w stójce, więc moja nadzieja była w trzymaniu go na macie. Widząc, iż stara się on pozbierać i wstać, szybko wprowadziłem swe ciało w bieg i odbiłem się od lin, a następnie, niczym wystrzelona z łuku strzała, ruszyłem w jego kierunku. Tuż przed nim rzuciłem się na matę z wystawionymi w przód nogami, trafiając Morgana stopami w głowę (Basement Dropkick). Wszelkie jego starania poszły na marne i znów musiał przytulać ziemię. Nie mogłem jednak na tym skończyć. Atak ten, nie mógł wyrządzić poważnych szkód mojemu rywalowi, dlatego prędko przeszedłem do dalszej ofensywy. Chwyciłem adwesarza za głowę, po czym jednym silnym ruchem postawiłem go do pionu. Ponieważ, Matt wydawał się być wyraźnie zamroczony, czym prędzej solidnym Irish Whipem wbiłem go w narożnik. Miałem go wystawionego jak na tacy, dlatego momentalnie zatoczyłem koło po ringu po czym wystartowałem w je kierunku, aby finalnie zaaplikować fenomenalny Jumping Corner Clothesline. Udany początek zwiastował me zwycięstwo. Nie może być inaczej!

Ostatnio edytowany przez Stif (2016-02-03 21:23:35)

Pojedynek od początku układał się po mojej myśli. Choć, do kwadratowego pierścienia wchodziłem bez pewności siebie i zwycięstwa, zaś w mojej głowie miejsce zajmowała jedynie furia, to czułem się z sekundy na sekundę coraz lepiej. Moja dominacja nad adwersarzem ukazywała się coraz bardziej, przez co ten schodził w cień z którego dopilnuje, że już nie wyjdzie. Każda sekunda tej wspaniałej walki była wsparta jeszcze lepszym dopingiem. Z każdym moim zaaplikowanym ciosem, z widowni dochodziła do mnie fenomenalna kakofonia dźwięków, dodająca mi niebywałej pewności siebie i motywacji do dalszego ataku. Musiałem wygrać ten pojedynek dla moich fanów! Oczywistym, więc było, iż nie mam zamiaru dawać odpoczywać mojemu rywalowi, dlatego gdy ten wbił się dostatecznie w narożnik po dopiero co zainkasowanym ataku, postanowiłem sprowadzić go czym prędzej na deski. Fenomenalny i skuteczny Roundhouse Kick jak zwykle załatwił sprawę, ponieważ Matt momentalnie na skutek nagłego ciosu zrobił krok do przodu, po czym padł na mate. Trybuny natychmiast wybuchły euforycznym okrzykiem. Morgan sprawiał wrażenie nieprzytomnego, dlatego chcąc jak najszybciej zbliżyć się do wiktorii, zapiąłem fenomenalną dźwignię zwaną Calf Killer!

Wygrywa AJ STYLES!