Raz... Dwa... Trzy...

Wraz z trzecim uderzeniem ręki sędziego o matę, odetchnąłem z nieskrywaną ulgą, po czym podniosłem się na równe nogi. Sędzia uniósł moją rękę do góry w geście zwycięstwa, a ja delektowałem się wygraną. Po kilkunastu sekundach, poprosiłem o mikrofon od technicznego, który to spełnił moją prośbę i po krótkiej chwili byłem już gotów aby przemawiać.

- Zacznę od tego... To wspaniałe uczucie - stać na środku ringu i być zwycięzcą. Muszę jednak przyznać - ten dzieciak napsuł mi sporo krwi. To się ceni - wielka przyszłość przed tobą, młody. Nie zamierzam jednak mówić o przyszłości Hawkinsa, lecz o mojej własne. Już wkrótce, na Night of Champions, zmierzę się w ostatecznym starciu o miano Króla Ringu... Kto będzie moim oponentem? Jeszcze nie wiem, ale nie zamierzam przegrać. Dlaczego? Ponieważ będzie to ostatni pojedynek w tej federacji.

Publiczność zamilkła momentalnie, a ja pokiwałem głową ze smutną miną.

- Młode talenty, takie jak Curt, którego widzieliście przed paroma minutami, przybywają do federacji. Tacy ludzie jak ja tylko zabierają im czas antenowy. Dlatego też - zwyciężę w turnieju, a potem wrócę do mojej właściwej pracy - poszukiwania talentów.

Po tych słowach, upuściłem mikrofon i opuściłem arenę.