Może jedno uderzenie w głowie nie sprawi poluzowania uchwytu, ale seria rzeczywiście mogła pozwolić na takie wyjście z sytuacji.
Według mnie wyjście udane. Jednak kopnięcie w krocze lepiej było zastąpić np. podcięciem rywala.

Zatem mamy OS na max. 170 słów, Ted leży z bólem przy narożniku, a Kurt ponieważ duszenie zabrało mu wiele sił upadł i siedzi przy drugim narożniku.

Leżąc w pobliskim narożniku rozmyślałem, jak mogłem do tego wszystkie dopuścić. Seria otrzymanych od Kurta ciosów sprawiła, że z każdą chwilą złość buzowała we mnie jeszcze mocniej. Przypomniawszy sobie o pieniądzach, które mogę zyskać, jeżeli tylko pokonam Angle'a na mej twarzy zawitał szeroki uśmiech, zaś w moim ciele adrenalina sięgała zenitu. Zielone papierki - tak, albowiem nazywane są przeze mnie dolary, znajdują się na samej górze mych ulubionych rzeczy. Zawieść także nie mogę swej nowej luby Rosy Mednes oraz ojca, który przez długie lata wdrapywała się pazurami na sam szczyt tej federacji, wpisując tym samym naszą rodzinę w kręgi historii. Miałem nadzieje, iż mój tata nie ogląda tej batalii, byłby bardzo zawiedziony, gdyż dzisiejszy pojedynek w moim wykonaniu to istna katastrofa... Obaj z Kurtem, nie mieliśmy na tej arenie żadnych fanów, można to było dostrzec po przez głośne chanty. Nie przejmowałem się jednak tym, musiałem w 150% skupić się na walce, by wygrać z tym podrobionym olimpijczykiem. Myśląc o nagrodzie - pieniądzach, zebrałem wszystkie swoje siły, by tym samym powstać na nogi. Nie czekając dłużej, wykrzyknąłem w kierunku adwersarza obraźliwe słowa, po czym ruszyłem w jego stronę...

Ostatnio edytowany przez Barni (2015-08-15 20:09:12)

Walka po raz kolejny zaczęła układać się po mojej myśli, zaangażowanie i koncentracja które włożyłem w każdy swój ruch przyniosły pożądane efekty. Rywal znokautowany spoczywał tuż przy linach, nie zamierzałem go oszczędzać postanowiłem od razu przejść do kolejnych akcji. Podniosłem rywala i pchnąłem go na liny, od których ten odbił się i do mnie powrócił. Wykorzystując jego impet przerzuciłem go ponad sobą wykonując Scoop Powerslam. Rywal był już na skraju wyczerpania, lecz od zwycięstwa jeszcze trochę mnie dzieli. Kilka minut solidnego wysiłku i powinno być już po sprawie. W szybkim tempie wdrapałem się na jeden z narożników i po chwili wyskoczyłem ku górze i wykonałem rywalowi Frog Splash. Ból odczułem również i ja lecz nie na tyle by mógł mnie powstrzymać od dobicia przeciwnika. Ponownie podniosłem rywala do stójki i wykonałem Swinging Neckbreaker.

Z biegiem czasu zacząłem przymierzać się powoli do kończenia starcia. Podniosłem rywala i chwytając go w odpowiednim clutchu po chwili rzuciłem go na swe kolano poprzez Backbreaker. Nie pozwoliłem mu upaść na matę tylko ustawiłem go plecami do siebie i złapałem za jego tułów. Wykonałem trzy solidne rzuty za siebie, tym samym wykonując Rolling German Suplex Combo. Rywal nie był w stanie toczyć walki, dlatego też wyturlałem się poza obręb ringu i właśnie spod niego wyciągnąłem stół który wrzuciłem do ringu i rozłożyłem na środku pierścienia. Biorąc kilka wdechów, odpocząłem po czym podniosłem nie przytomnego rywala i rozbiłem jego cielsko na stole poprzez Olympic Slam.

Rywal nie był w stanie zapobiec żadnej wykonywanej przeze mnie akcji. Koniec walki był już bardzo blisko, dlatego też postanowiłem dopełnić już tylko formalności. Przeciągając zwłoki Teda na sam środek ringu momentalnie przeszedłem do zapięcia swej koronnej dźwigni zwanej Ankle Lock. To już twój koniec Dibiase.