Fani pragnęli widowiskowego zakończenia, słyszałem to w każdym ich okrzyku. Musiałem im je dać, dlatego ponownie przeniosłem walkę do stójki. Jednym, sprawnym i potężnym szarpnięciem (Irish Whip) wysłałem ofiarę do narożnika, o który ta oparła się plecami bez życia. Momentalnie dopadłem do truchła, ustawiłem je na drugiej linie, aby ułatwić sobie wykonanie kolejnej akcji, którą był Muscle Buster! Publika oszalała ze szczęścia widząc tak potężne akcje w moim wykonaniu, zwłaszcza, że sam jeszcze nic nie zainkasowałem. Pragnąłem krwi, którą już za chwilę miałem dostać. Szybko zarzuciłem sobie ledwo przytomnego Cage na bark, po czym po krótkim rozbiegu wykonałem Front Powerslam na samym środku "kwadratowego pierścienia". Mięsko nie było jeszcze wystarczająco dobrze przygotowane, abym mógł schrupać je z apetytem, choć biedak nie miał już żadnych szans na ratunek. Postanowiłem już podziękować WWE Universe, wchodząc na jeden z narożników i klepiąc się po klacie w geście zwycięstwa. Audytorium dosłownie oszalało z zachwytu widząc mój tryumf. W momencie, gdy zszedłem z corneru, rywal już podnosił się z maty. Ciężko uwierzyć, że zrobił to o własnych siłach, gdyż ledwo dychał. Z trudem utrzymywał równowagę, a jego ciężki oddech z pewnością słychać było poza halą. Maszyna zrobiła krok w moim kierunku, jakby nie chciała się poddać, lecz była to dla mnie woda na młyn. Błyskawicznie ruszyłem w jego kierunku, aby ostatecznie wykończyć go przy pomocy Spear'a! Kibice wyczekiwali pinu, oraz odliczenia do trzech. Nie mogłem ich zawieść, dlatego dziko osunąłem się na matę i podpierając na pięściach przeszedłem do truchła. W końcu przypiąłem go, a publika odliczała wraz z arbitrem!