Nim, że halę ciepłe światłe reflektorów ujęły już uszy poczęły gładzić alternatywne rytmy. Dzika i skoczna muzyka dawno nie słyszana w ówże federacji wydobyła się z głośników zapowiadając jawne przybycie tego jednego dobrze wszystkim znanego Tysona. Mężczyzna po kilku chwilach swego theme objawił się na rampie w typowym dla swej osoby kroku gdzie to ostawszy się na środku rampy przystanął na chwilkę. Po czym żwawym i energicznym krokiem począł zmierzać w kierunku miejsca w którym dane mu będzie stoczyć swą bitwę.

Stojąc na krawędzi ringu, przejechał wzrokiem po publiczności po czym efektownym skokiem ponad linami znalazł się w ringu. Delikatnym truchtem podbiegł do najbliższych lin na których postawił swe nogi i wykonał swój taunt. Chwilka minęła i ponownie wdrapał się na narożnik...


Lillian Garcia: ~ Please welcome, way to the ring, from Calgary, Canada, Tyson Kidd! ~

Następstwem czego przy akompaniamencie swej zapowiedzi zeskoczył ze szczytu narożnika tylko po to by przykucnąć w ówże miejscu. Kilka drobnych rozciągnięć mięśni i Tyson był już gotowy do rozegrania walki.

Gong KŁ na max. 360 słów.

Nie zgadzam się. Czasówka, to czasówka i Nole również się nie wyrobił.

Zmierzając spokojnym krokiem w kierunku ringu, uniosłem wysoko głowę. Pogarda z jaką wszyscy dookoła na mnie spoglądali, rozbawiała mnie do łez. Już dawno przestałem przejmować się wyimaginowanymi problemami tych durniów otaczających arenę naszych zmagań. Nie rozumieli oni, że aby być najlepszym, trzeba z całego serca tego pragnąć! Zwycięstwo jest dla silnych, a współczucie i służalczość dla słabych! Nie ważne co muszę zrobić, by osiągnąć upragnioną victorię - poświęcę się temu bez reszty! Systematyczne wyniszczanie Batisty było jedną z dróg do wiecznej chwały, dlatego też czyniłem wszystko, by uprzykrzać mu życie. Teraz jednak, moim celem był Tyson Kidd - słabeusz, który nigdy w życiu nic nie osiągnął. Musiałem pokazać pełnię swojej potęgi, dlatego też zmiecenie go z powierzchni ziemi było jedynym akceptowalnym wyjściem! Odbiłem się z gracja od narożnika, ruszając w kierunku zaskoczonego moim nagłym zrywem adwersarza. Płynnym przejściem z ruchu do ataku wybiłem go całkowicie z równowagi, przez co nie zdążył w żaden sposób zareagować na Clothesline, sprowadzający go do parteru. Publika zawyła jak jeden mąż, widząc druzgocącą przewagę, jaką wypracowałem sobie już na początku starcia. Wyprostowałem się, rozglądając po zebranych na trybunach osobach - jasnym przekazem ich wszystkich czynności była niekryta nienawiść, wystosowana ku mojej osobie. Prychnąłem głośno, nie wiele robiąc sobie z tak idiotycznego podejścia. Nikt dookoła nie rozumiał, że tylko niezachwiana wola oraz pewność siebie dają siłę! A ta prowadzi nas ku zwycięstwu i władzy!

- Jesteście ograniczeni! Nie widzicie tego, co możecie osiągnąć, hamujecie się w przypływie litości oraz samotności! Szukacie przyjaciół, by z nimi dzielić swe troski! To samotność daje nam brutalną siłę, to pasja nas napędza!

Boże, czemużeś mi kazał walczyć z Nolem w trakcie jego okresu?!

Nie zamierzałem ciągnąć dalej tej szopki. Miernota jak Tyson nie powinna nawet stawać ze mną w jednym ringu! Po zaaplikowanym wcześniej Clothesline'ie podniosłem go i momentalnie wyniosłem na barki. Mogłem pobawić się ofiarą, ponęcić ją ulotną wizją szansy na zwycięstwo. Musiałem jednak pokazać swoją potęgę, a momentalne zmiażdżenie kogoś takiego jak Kidd tylko mi w tym pomagało! Dlatego zrzuciłem go z barków, wykonując Go to Sleep, po którym postawiłem stopę na klatce piersiowej zdemolowanego rywala i kazałem arbitrowi zakończyć pojedynek.