Wchodzę (potem będzie edit)

Gong i KŁ max 375 słów! Powodzenia

Lekko  przechyłem głowę na lewo wydając z siebie dziwne syknięcie. A więc nadszedł czas, aby zadawać ból. By ranić, niszczyć i budzić postrach. Do tego zostałem stworzony, w tym wychowany, wszystkie zasady jakie mi wpojono opierały się jednym podstawowym doznaniu - cierpieniu. Cofnąłem się o kilka kroków nie dowierzając w to co ma się za chwilę zdarzyć. Oto ja - potulny uczeń w końcu stanąłem przed szansą ukazania swoich możliwości. Uniosłem palec i przyłożyłem go do ust pokazując przeciwnikowi gest milczenia. O tak... żadne słowa nie były teraz potrzebne. Tylko ja i on - skrzyżowani w śmiertelnym zwarciu nienawiści.

- Otwórz swe oczy i pozwól prowadzić się ku dobru.

Zdjąłem kasę i odrzuciłem ją na bok. Moja potulna owcza twarz przemieniła się w oblicze bestialskiego wojownika z północy. Padł gong i w tym momencie niemal natychmiast ruszyłem w kierunku dużo większego i silniejszego rywala zasypując go gradem ciosów. Show nie był w stanie nic zrobić, był bezradny wobec potęgi mego natarcia.

W końcu Paul zdołał oprzeć się tej okrutnej zawierusze i odepchnął mnie na kilka metrów. Szybko jednak powróciłem do niego ścinając go z nóg Spin Kick'iem. To było naprawdę imponujące! Chyba nikt na arenie nie spodziewał się, ze ten olbrzym zostanie tak łatwo ścięty z nóg. Oparłem się o liny i pociągnąłem się za brodę.

- Jestem wolny! Jestem wolny!

Na mej twarzy zaczęła się malować co raz większa nienawiść. Odwróciłem się w kierunku podnoszącego się przeciwnika, i gdy ten zaczął powoli się podnosić to po raz kolejny ściąłem go Big Boot'em. Show zaliczył kolejne bolesne spotkanie z podłożem ringu.

Postanowiłem nieco zwolnić. Nie! Nie! Nie! Nie mogłem tak łatwo dawać się unosić gniewu. Zbyt długo z tym walczył, zbyt wiele kosztowało mnie uspokojenie tego wewnętrznego demona. Jestem nowym człowiekiem, jestem czysty. Niczym szaleniec zacząłem chodzić po ringu ciągając się za brodę. Przeklinałem wszystko wokół mnie - łącznie z samym sobą, Miałem wszystkiego dosyć. Na domiar złego Show po raz kolejny ośmielił się podnieść z ringu.

- Leż!

Krzyknąłem po czym z całych sił uderzyłem pięścią w szczękę rywala. Big nawet nie bardzo zdawał sobie sprawę co się dzieje wokół niego dzieje po tym ciosie. Trafił go on niczym piorun i sparaliżował dokładnie w ten sam sposób. Przerażony własną siłą lekko cofnąłem się do tyłu nie dowierzając w to co się stało. Wahanie to trwało jednak tylko kilka chwil, złość bowiem po raz kolejny wzięła nade mną górą i uderzyłem  nadciągającego rywala Shoulder Block'iem.


~402~

Nienawiść wobec tych głupców narastała cały czas. Wzrok mój nie mógł utrzymać się nawet przez chwilę na ich personach, wywoływali na mnie obrzydzenie. Przez tyle lat robiłem wszystko by żyć z nimi w zgodzie, a oni jak mi się odpłacali? Liczyły się dla nich tylko wygrane, a kiedy nadarzył mi się słabszy okres to potrafili tylko mnie skrytykować. Dlatego też wszystko co teraz będę robił będę robił tylko i wyłącznie dla siebie, tak jakby kibice nie istnieli. Postanowiłem właśnie teraz to rozpocząć, wyładowując się na kimś. Rowan był najbliżej mnie dlatego też to on zapłaci za wszystko czego doświadczyłem ze strony tych idiotów. Rudzielec nadal spoczywał w narożniku, więc postanowiłem nieco pomóc mu w wstawaniu. Nie zamierzałem długo czekać, bowiem od razu rzuciłem gnojka na swe kolano inkasując Backbreaker, powodując ból w jego plecach. Z publiki słyszałem obraźliwe krzyki w mym kierunku. Nie pozostałem dłużny i momentalnie odpowiedziałem. "Zamknijcie już wszyscy gęby, jesteście zwykłymi śmieciami". Buczenie wobec mnie było oczywiste lecz tym razem nie przejąłem sie tym i wróciłem do swego worka treningowego. Po wykonanej przeze mnie przed chwilą akcji Erick leżał mordą do maty więc w idealnej pozycji do kolejnego ataku. Byłem wystarczająco blisko dlatego tez bez ani jednej chwili zawahania wbiłem się w plecy konkurenta poprzez Elbow Drop To Back powodując jeszcze większy ból w ów kończynie rywala. Jednakże to nie był koniec mego znęcania się nad tym baranem. Erick nie kwapił się do wstawania więc postanowiłem zaatakować go ponownie w parterze. Stanąwszy na plecach rywala zamierzałem zakończyć już jego pobyt w ringu. Stepping Body Crush wywołało nie lada ból u Rowana. Gdy wydawało się że zejdę z jego pleców delikatnie podskoczyłem jeszcze do góry znów spadając na adwersarza po czym dopiero zeszedłem.

Wszystko udało się perfekcyjnie. Jednakże nadal pozostawał we mnie jakiś niedosyt. W końcu dotarło do mnie po co tutaj przybyłem dzisiaj, sprawić jak największą dawkę bólu temu śmieciowi a tego chyba jeszcze dobrze nie wykonałem. Jego ciało leżało pyskiem do maty zatem ku jego nie uwadze odbiłem się od lin i skacząc na jego plecy chyba na dobre wybiłem mu ochotę do dalszej walki. Body Splash które przed chwileczką wykonałem było jedynie przygotowaniem rywala do zadania kolejnego ciosu. Jego zwłoki spoczywały idealnie w centrum ringu, bowiem były w jego środku, dlatego też nie zważając na nic przyklęknąłem na nim po czym zapiąłem idealny clutch. Colossal Clutch już niedługo mogło wykończyć Ericka na dobre. Kolano wbijające się w plecy konkurenta mogło przybliżyć mnie do wygranej.

Nie mogłem uwierzyć w to co się właśnie stało! Dałem się tak łatwo złapać mojemu przeciwnikowi. Musiałem coś z tym zrobić. Musiałem jakoś zareagować. Przerażony zacząłem szamotać się z całych sił. Czułem jak kolano mojego rywala naciska na moje plecy. Położłem otwarte dłonie na macie i wykorzystując swą siłę starałem się lekko unieść i przekręcić na brzuch. Miałem sporą masę, co równało się z dużą siłą. Mój rywal także był ciężki, ale w tej pozycji bardzo łatwo dało się go wytrącić z równowagi i właśnie to miałem zamiar wykorzystać w tym uchwycie. Przy podnoszeniu się starałem się rwać i szamotać ile tylko sił miałem w rękach. Nie mogłem pozwolić dać się tak łatwo złamać Paulowi! Nie tu! Nie teraz!

Mocno potrząsnąłem głową. Nie spodziewałem się, że tak łatwo dam się pojmać w sidła Big Showa. Przeciwnik mnie zaskoczył i to był mój błąd. Jeszcze raz wstrząsnąłem łbem osadzonym na jakże masywnym ciele. Paul także zdołał się już podnieść. Nie czekając ni chwili dłużej rozpędziłem się i uderzyłem w niego Shoulder Block'iem. Masywne cielsko olbrzyma lekko drgnęło, lecz nie udało mi się zwalić go z nóg. Postanowiłem spróbować jeszcze raz i z całych sił uderzyłem w przeciwnika Big Boot'em. Tym razem mój rywal nie zdołał się oprzeć atakowi. Przeciwnik bardzo szybko jednak poderwał się z maty, ja byłem jednak w ciągłym ruchu. Po raz kolejny rozpędziłem się i uderzyłem w przeciwnika Running Back Elbow'em. Show został ścięty z nóg i zaliczył bolesny upadek na matę. Nie pozostał tam jednak długo i już po raz kolejny się podniósł. Nadszedł czas na jakąś akcję siłową. Wydałem z siebie straszliwy okrzyk po czym chwyciłem go i przy ogromnym wysiłku wykonałem Sidewalk Slam.

Um. Tactics.