Monday Night RAW nabierało szaleńczego tempa. Ostatnia gala przed zbliżającym się wielkimi krokami PPV, nie zawiodła oczekiwań fanów pro-wrestlingu. Świetne walki, szalone proma, fantastyczne segmenty. Doskonała wizytówka czerwonego brandu. Nawet reklamy, które przed chwilą przerwały program, nie były w stanie wybić z rytmu wszystkich zgromadzonych w arenie, a także przed telewizorami. Jednak ten mały przerywnik, pozwolił na specjalne udekorowanie ringu. Jego wnętrze zostało wyłożone ciemną wykładziną, która pochłonęła standardową biel. W samym centrum kwadratowego pierścienia natomiast, ustawiono długi, czarny stół, a po jego przeciwnych stronach umiejscowiono dwa obrotowe fotele w kolorze mocnej czerwieni. Ewidentnie to miały być najważniejsze miejsca tego tajemniczego momentu. W rogach, standardowo znajdowały się głośniki mające rozprowadzić dźwięk do najwyższych partii budynku. Było wiele pytań, ale część publiczności spodziewała się czegoś naprawdę wielkiego. Komentatorzy byli wyraźnie podekscytowani. Chyba tylko oni wiedzieli, o co tutaj chodzi. Gdy wreszcie Michael Cole zakończył swój krótki dialog z kolegami po fachu, głos zabrał Justin Roberts.

Justin Roberts: Ladies and gentlemans, please welcome! He is WWE Hall of Famer, and yours General Menager of Monday Night RAW...."Stone Cold" Steeeve Aaaauuuuustin!!!

Na hali zapanowała niesamowita euforia. Reakcji części publiczności po prostu nie dało się opisać. Dźwięk tłuczonego szkła rozpalił ich do czerwoności. Pisk kobiet, głośne okrzyki mężczyzn wywołały w końcu z zaplecza władcę czerwonego brandu, Steve'a Austina. 3:16 wparował na rampę swoim charakterystycznym krokiem zmierzając wprost w oblicze ringu. Gdy postawił obie nogi na deskach koloseum, rozejrzał się dookoła, spoglądając na nietypowe umeblowanie. Następnie bez wahania "obskoczył" wszystkie narożniki witając się z fanami. Ten widok budził żywe wspomnienia. Po krótkiej salwie, wskazał technicznemu mikrofon, który został mu błyskawicznie dostarczony.  Ostatnie takty jego muzyki w końcu ucichły, pozwalając Stone Coldowi przemówić.

- Chce was usłyszeć, St. Louis!<cheer> Jeżeli chcecie, by RAW zostało kontynuowane, wykrzyczcie "HELL YEAH"!<Hell Yeah> Jeżeli chcecie, by Michael Cole stracił pracę, powiedzcie "HELL YEAH"<[Hell Yeah] Austin uśmiecha się w swoim stylu, spoglądając na sposępniałego Cole'a> Wiecie co? <What?1> Kurewsko...<What?!>cieszę się...<What?!>...że wróciłem!<AUSTIN! AUSTIN! AUSTIN! 3:16! 3:16!>Dobra, ale dość już o mnie. Jak zapewne się domyślacie, nie przyszedłem tutaj na pogaduszki. Odkąd przejąłem te show, mam nawał roboty. Takiego pierdolniku, jaki zostawili po sobie Raven i ten pedancik Vince, nie widziałem od czasów mojego spotkania z Bookerem T w sklepie. <Austin się uśmiecha, a publika nadal szaleje>Wracając do sedna. Czas biegnie nieubłaganie i choć bardzo chciałem, nie byłem w stanie stoczyć jeszcze jednego pojedynku w tym ringu. To samo czeka każdą gwiazdę, każdego zapaśnika, każdego mięczaka, który przekroczył próg tej federacji. Mało kto jest w stanie wygrać walkę z czasem, a już na pewno nie ludzie, którzy oddają serce, by zadowolić wszystkich was.<cheer>Aż za słodko...Dobra, przechodząc do sedna. Sami zapewne zauważyliście, że roster nieco nam zmalał, gdyż nie każdy jest w stanie sprostać wymaganiom, jakie przed nim stawiam. Dlatego też w tym biznesie działo coś takiego, jak sieć skautów, która potrafi wyłowić perłę z najbardziej śmierdzącego i najbardziej niszowego gówna, które reklamuje się jako wrestling. Ze sterty papierów, które zastałem w swoim biurze, udało mi się wyłowić CV człowieka, który przy odpowiednim treningu i poświęceniu, może stać się gwiazdą wielkiego formatu. Dla większości z was, może być nic nie znaczącą osobą, ale dla mnie funkcjonuje jako przyszłość tej federacji. To chyba jedyna, udana transakcja moich poprzedników. Panie i panowie. Chciałbym przedstawić wam człowieka, który za chwile może stać się częścią historii Monday Night RAW. Przed wami, Kevin Steen.

Po tej wypowiedzi, Stone Cold odwrócił się w stronę stage'u oczekując na przybycie wywołanego przez siebie zawodnika. Publiczność była niezwykle ciekawa tego, co miało nadejść. A stało się naprawdę wiele.

Stone Cold jeszcze przez chwilę przyglądał się "nowej gwieździe" federacji, by po chwili z delikatnym uśmiechem uścisnąć w końcu prawicę młodego zawodnika. Publiczność nagrodziła te zajście brawami, rozumiejąc to jak symbol przekazania tzw. pałeczki. Historia ustępuje przyszłości. Ale czy tak było naprawdę? Na chwilę obecną liczyła się tylko teraźniejszość. Po chwili niepewności, Austin wziął do ręki dwie puszki piwa, po czym jedną wręczył Steenowi, witając go ostatecznie w rosterze. Nim jednak Kevin zdołał przychylić puszkę do ust, 3:16 złapał go za rękę, i odciągając ją spojrzał mu głęboko w oczy, przybierając przy tym niezwykle poważną minę. Młokos co prawda uśmiechną się szyderczo, ale banan szybko zniknął mu z twarzy. Publiczność była zdziwiona. Gdy w końcu zapanowała cisza, austin przemówił.

-Skoro już tu jesteś chłopcze, to posłuchaj mnie uważnie. Przekraczając prób tej organizacji, wziąłeś na siebie ciężar, z jakim niejeden by sobie nie poradził. Nie wiem, czy Twoja pusta łepetynka to pojmuje, ale WWE to nie jakaś podrzędna federacja, królu indys. Gdy złożymy podpis na tym kawałku papieru, praktycznie nie będzie już odwrotu. To ja będę miał wladzę nad Twoją karierą i to ja sprawie, że Twoje życie przestanie być sielanką. Porzuć wszystko, co do tej pory osiągnąłeś i w co wierzyłeś. Przychodzisz w nowe miejsce, gdzie stajesz się zerem. Nic nie znaczącym pionkiem w grze, w której nie każdy ma możliwość wziąć udział. Już nie jesteś wielkim panem, hardcorowym rewolucjonistą. Jesteś zwykłym, szarym, spasionym chłopcem, któremu zamarzyła się wielka kariera. Dam Ci szansę stać się kimś, ale zaczynasz od zera. Jesteś, brodaty skurwysynie, w moich rękach. Od Ciebie jednak zależy, czy Cię z nich wypuszczę, czy zgniotę raczej jak orzecha. Gdy złożysz tam swój podpis, nie będzie odwrotu. Przemyśl to dobrze.

Austin opuścił mikrofon i zarówno on , jak i fani czekali na reakcję Steena. Jego ręka wciąż grzęzła w uścisku Stone Colda. To była naprawdę przedziwna sytuacja...

Takiego obrotu spraw, chyba nikt się nie spodziewał. Steen nie przestraszył się słów swojego, można to już powiedzieć z pełną świadomością, szefa. Riposta była jednak mocna. Publiczność czekała z niecierpliwością na odpowiedź Austina, który zachowywał kamienną, niewzruszoną zaczepkami twarz. Lecz w końcu, powolnym ruchem, zbliżył mikrofon do ust i ponownie zabrał głos.

- Stąpasz po niezwykle cienkim lodzie chłopczyku. Świat, który wydaje Ci się, że znasz tak naprawdę nie pokazał przed Tobą całego swojego uroku i możesz być pewien, iż pewnego pięknego dnia, cholernie Ci dopierdoli. A wtedy twój..."realizm" będziesz mógł wepchnąć głęboko w swoją tłustą dupę.<cheer> Mam też nadzieję, że gdy już dogłębnie spenetruje Twój zad, nauczy Cię przy tym szacunku dla legend, bez których to co jest dzisiaj, nie miałoby prawa bytu. By móc wymieniać nazwiska pokroju Michaelsa, Ceny, Triple H'a, Flaira, Harta, Hogana, Ortona, Jericho, moje...czy, jak to ująłeś, "nawet Undertakera", trzeba mieć jaja jak stal, które nie zabolą Cię przy pierwszym upadku na matę, barierkę, czy po spotkaniu z pięścią rywala. A Ty nie wyglądasz mi na kogoś takiego. Jesteś pożal się Boże, chłystkiem, któremu trafił się intratny kontrakt, jak łysemu włos na fjucie. Za kogo Ty się masz do cholery? 100 dni? Masz racje. Czasy się zmieniają. Kiedyś ludzie byli gotów latami walczyć o wszystko i tkwić w jednym miejscu, by w końcu zabłysnąć własną gwiazdą, która wznosiła się nad wrakiem upadłego przeciwnika. Dzisiaj każdy po jednej, najmniejszej porażce spierdala pod kieckę mamusi i nie wychodzi z niej, gdyż boi się, że jeszcze bardziej dostanie w dupę.

Publiczność żyła każdym słowem Austina, z kolei Steen zaczynał powoli się niecierpliwić. Wiedział, że każde słowo Stone Colda nakręca fanów jak pozytywkę. Był sam, a przeciw siebie miał armię wierną tradycji i zasadom. Po chwili milczenia, 3:16 ponownie przemówił.

- Historia, powinna być dla takich leszczy jak Ty odniesieniem. Bez niej, nie byłoby Cię tutaj. Nie miałbyś gdzie rozwijać swoich umiejętności i narcystycznych ambicji. Pora dojrzeć chłopaku i zrozumieć, że bez nas, bez idoli, byłbyś nikim. I choćbyś udawał niestrudzonego i obojętnego na ludzi, to nawet największy egoista potrafi docenić wkład ludzi, którzy stworzyli ten biznes. Powiedziałem Ci już. Jesteś nikim. Jednym, wielkim zerem. Gównem, które urwało się z trasy i zabłądziło wśród chorych i z wymyślonych ambicji. Jesteś nadzieją na przyszłość federacji? Możliwe. Ale nim nastanie przyszłość, historia zrodzi teraźniejszość. Ścieżka, którą Ci przygotuje  będzie najcięższym doświadczeniem w Twoim gównianym życiu. Nauczę Cie wszystkiego, co może, powtarzam, MOŻE, otworzy Ci drzwi do kariery, jak kiedyś mnie i tym wszystkim "idolom". Chcesz 100 dni? Dostaniesz je. Ale tylko i wyłącznie wtedy, gdy ja tego zechce. Każdy Twój krok jest zależny ode mnie. Więc z łaski swojej, nigdy więcej nie zwracaj się do mnie na "Ty", bo nie jesteśmy kumplami. Jesteś za cienki szczypior, by osiągnąć mój pułap. Ten kawałek papieru z kolei, to Twój wilczy bilet. Masz okrągłe 100 dni, by udowodnić swoją wartość. Albo zostaniesz na zawsze zapamiętany, albo na zawsze zapomniany. Tytuł, albo Twoja kariera.

Fani nie mogli uwierzyć w te wojnę słów. Czegoś takiego nikt się nie spodziewał. Choć reakcja była żywiołowa, każdy z uwagą i w napięciu oczekiwał zakończenia tej rozmowy.

Tego naprawdę nikt nie mógł przewidzieć. Ten niespodziewany segment obrał zaskakujący obrót. Publiczność wręcz się gotowała, a napięcie wewnątrz ringu było niewyobrażalne. Steen uśmiechał się szyderczo patrząc w stronę swojego nowego szefa. Każdy zastanawiał się co uczyni podrażniony Austin. Młokos wjechał mu na ambicję tak naprawdę nie pozostawiając wyboru. Kevin czekał, publiczność skandowała, Stone Cold milczał. Wreszcie postanowił unieść rękę, w której trzymał mikrofon. Generalny Menager przemówił.

-Sprytne zagranie, młody. Zadajesz jednak wiele pytań, na które sam nie znasz odpowiedzi, ani też nie jesteś w stanie pojąć ich znaczenia i wagi. Jesteś nikim, by zrozumieć czym jest walka dla tych ludzi. Czym jest cotygodniowy wpierdol, jaki spuści Ci rywal, który za wszelką cenę, chce po Twoim trupie wspiąć się na sam szczyt. Wróciłem, bo tego chciałem. Bo kocham to miejsce, najbardziej na świecie. Ty kochasz tylko czubek własnego nosa i podwójnego burgera, za 9$.

Publiczność głośno się zaśmiała, lecz Steen nie reagował. Wiedział, że prawdopodobnie osiągnął swój cel. austin zaś mówił dalej.

- Zaczepiasz moją rodzinę, a to mi się bardzo nie podoba. Tym razem jednak puszczę Ci to płazem, bo po prostu nie wyrosłeś z pieluch i za mocno drzesz w mordę, gdy narobisz w te swoje wielgachne gacie. Nie przerywaj mi, szczeniaku. Myślisz, że wiesz co to piekło? Że wiesz co to ból? Więc gówno jeszcze wiesz. Spotkałeś na swojej drodze człowieka, który praktycznie nie posiada skrupułów. O mnie, możesz się wypowiadać do woli, to jestem w stanie zrozumieć, bo też byłem młody. Ale nigdy nie atakuj i nie ironizuj z mojej rodziny, bo tak Ci dopierdolę, że jedyną rzeczą jaką będziesz pamiętał, będzie mój śmierdzący oddech i trzask pękającej szczęki. Życie nie jest przewrotną dziwką. Była nią Twoja matka, tak jak Ty, była gotowa zrobić DOSŁOWNIE wszystko, byleby tylko została zauważona z tłumu podrzędnych dupodajek.

To ubodło Steena. Młody gotów był rzucić się na Austina, jednak ten tylko uśmiechnął się szyderczo, czym uspokoił rozbrykanego kogucika. Publiczność pławiła się w tekstach legendy, który dobierał się do młokosa. Jednak dalej nie dał odpowiedzi co do wyzwania swojego nowego pracownika. To się właśnie miało zmienić.

- Rzucasz mi wyzwanie? Dobrze. Przyjmuje je. Mój pierścień za Twoją karierę.  Przekonasz się, że moje jaja są twardsze od stali, gdy będziesz sobie łamał o nie zęby, kiedy już będziesz błagał mnie o przywrócenie do pracy. Ja jestem słowny, ale też i pamiętliwy. Szykuj się na piekło, o jakim Ci się nie śniło. Najbliższe trzy miesiące będą Twoimi ostatnimi w tym biznesie. Po nich, nastanie ciemność. A w tej ciemności będziesz płakał i dzwonił zębami o moje klejnoty. Powodzenia chłopcze. Zaczynasz od przyszłego tygodnia. Bądź gotowy. Nim się rozejdziemy...wznieśmy toast. Za zakład i dżentelmeńską umowę.

Po tych słowach Austin ponownie wziął dwie puszki piwa, jedną podając Steenowi. Otworzyli je, by potem patrząc sobie głęboko w oczy wziąć soczysty łyk męskiego trunku. Nikt nie spodziewał się jednak, że Austin zachowa się tak jak uczynił. 3:16 bowiem błyskawicznie wypluł zawartość ust na twarz młodego zawodnika,  zalewając mu oczy nieprzyjemnym i drażliwym płynem! Ku uciesze publiczności, Steve wziął dwie ostatnie puszki, otworzył je i wylał cały trunek na głowę Steena! Takiej kąpieli na pewno długo nie zapomni. Stojąc przed oniemiałym dzieciakiem, uśmiechnął się w swoim stylu, wyciągnął przed siebie dłoń, a następnie utrzymał tylko środkowy palec, przypominając swój taunt publiczności, która wręcz oszalała. Po tym zdarzeniu rozbrzmiał theme song Generalnego Managera, który spokojnym krokiem udał się na zaplecze, zostawiając w ringu rozwścieczonego i ośmieszonego Kevina Steena.

***REKLAMY***