Idol wbija do ringu. ((Potem edytne, bo muszę znaleźć wejście dla niego ))

Kolejna walka, następna szansa by jak najlepiej zapisać się na kartach historii... Chociaż jest to walka z mistrzem US Champion i z góry jest ona przesądzona, nie będę odpuszczał i do samego końca, będę próbował ciągnąć ten bój. Może i nie jestem faworem pojedynku, ale wierze w swoje umiejętności i wiem, że jestem w stanie pokonać tego to ów intelektualistę. Cała publiczność, od samego wejścia do ringu, głośno mnie dopinguję. Jestem ich ulubieńcem, są więc oni po mojej stronie, chcą bowiem pomóc mi, abym wygrał to starcie tak jak każde inne. Oczywiście ja odwzajemniam im to, parodiowaniem różnych idioctw... Jest to mój znak rozpoznawczy i nie chcę tego zmieniać. Chcąc udowodnić słowo "Parodiowanie" zacząłem machać w kierunku publiczności, która od razu wybuchła ogromnym cheerem! Pokazawszy ów machanie w stronę fanów, postanowiłem udowodnić to, że nie boję się Sandowa. Stanąłem szybko na rękach i pokazałem w stronę swojego przeciwnika język, który wyprowadził go z równowagi. W końcu dźwięk przyjemny dla uszu wszystkich wrestlerów rozbrzmiał po arenie wypełniając jej najcichsze zakątki, był to gong. Pomysły krążyły po mojej głowie, było ich tyle, że sam nie wiedziałem który mam wybrać, jednak po paru chwilach wybrałem ten jeden - odpowiedni. Nie zwlekając podszedłem do Damiena i skacząc od prawej strony do lewej, zburzyłem jego równowagę, niczym domek z kart. I to był odpowiedni moment, w tym samym czasie wyprowadziłem w jego podbrzusze potężny Gut kick, który spowodował, iż adwersarz zgiął się w pół. Odbiłem się więc od lin i powaliłem oponenta mocarnym Clothslinem. Ten gigantyczny cios spowodował, że wróg niczym śledź upadł na matę. Nie mogłem jednak osiąść na laurach, widziałem bowiem, że taka sama okazja może mi się już nie przytrafić. Po raz kolejny więc odbiłem się od naprężonego sznura, gdy byłem dość blisko Sandowa skoczyłem na niego Big Splash'em. Po tej akcji Damien momentalnie wstał, był to jednak zbyt pochopny ruch z jego strony. Ponownie obaliłem go mocnym Spin Wheel Kick'iem, po którym konkurent niczym kłoda upadł na deski. Po paru chwilach adwersarz wstał, i zaczął biec w moją stronę. Chciał wykonać clothsline'a jednak w odpowiednim momencie schyliłem się pod jego ręką. A gdy tylko odwrócił się w moją stronę, zainkasował Dropkick. Czy po tych wszystkich akcjach mistrz odpuści?

Spoiler:

*367/400słów
*Edytowałem post bo była mała literówka.
*Post na słabym poziomie, bo nie miałem czasu do pisania...

Ostatnio edytowany przez Barni (2014-12-14 12:20:52)

Już na powitanie zostałem obdarzony przez publikę wielgaśnym popem, który bardzo mnie zadowolił... Wtem wiedziałem, że widzowie znaleźli i będą do końca wierni swemu nowemu idolowi, który zwie się „Idol Stevens". Energicznie podskakując na obu piętach w celu rozgrzania się do potyczki, skierowałem ku personie mego oponenta arogancki wyraz twarzy. Już za chwilę rozprawie się z czarnoskórym, wzmacniając swoją pozycję wśród każdego zawodnika. Będę jedynym człowiekiem wielbionym przez miliony fanów, wpierw muszę zlikwidować Kingstona... Tymczasem w kwadratowym pierścieniu obaj wyszliśmy ze swoich miejsc w centrum ringu, aby rozpocząć walkę. Krążąc po śnieżnobiałej macie, byliśmy tak blisko siebie, iż zapowiadało się na tradycyjne zwarcie... To były jednak pozory, bo znienacka wykonałem silnym kopniak w tors, który poprowadził mnie do korzystniejszej sytuacji. Rywal natychmiast się skulił, toteż na szybko zakręciłem swym nadgarstkiem, celnie trafiając kilkoma silnymi ciosami w czerep Kofiego. W międzyczasie moje ciało ogarnął gromki pop ze strony widowni, a także liczne pochwały na moją osobę... Z szerokim uśmieszkiem, szeroko rozłożyłem swe ręce w geście królowania, aby bardziej zachęcić ludzi do siebie. Liczę, że po tej batalii Kingston doceni moje umiejętności i wreszcie zrozumie, że nie jest już ulubieńcem publiczności. Nie ukrywam, iż ten zawodnik stanowi zagrożenie dla mojej reputacji, toteż pokonanie go w przyszłości będzie przynosiło owoce... W ringu sytuacja nie zmieniła się, wciąż rozdawałem karty i nie chcę tak szybko tego skończyć. Widząc, że Kofi powoli wracał do życia, postanowiłem przybić go do maty kilkoma, silnymi stompami, po których wykręciłem prawą rękę konkurenta, kolanem wbijając się w jego głowę (Wrist lock Knee Drop). I co? Dalej chcesz mi zabierać moich widzów? No pytam się?! Krzyknąłem z zapytaniem w stronę nieprzytomnego przeciwnika, lekceważąco częstując jego poliki siarczystymi slapami. Upokorzenie rywala ujrzały miliony widzów, z każdą sekundą wątpili, czy warto dopingować tego człowieka... Natomiast ja nadal byłem numerem jeden dla każdego z tych ludzi... W odpowiedzi na tę piękną reakcję pomachałem im obiema rękoma, wskazując na siebie jako tego prawdziwego zwycięzcę, pogromcę każdego, który ignoruje moje umiejętności. Niestety... Kingston nie dawał za wygraną, ponownie próbował powrócić do starcia, aby zrewanżować się za poprzednie minuty pojedynku. Będąc odwrócony do niego plecami, poczułem jego odgłosy. Gwałtownie się obróciłem, bez żadnego przygotowanie, wręcz improwizując wykonałem Kitchen Sink na korpus zawodnika. Takim oto akcentem kończymy pierwszą fazę niszczenia mego oponenta... Dzięki i pozdrawiam wszystkich fanów!

Dobiłem leżącego rywala kolejną serią stompów, które z czasem zmieniły się w serię łokci w jego korpus (Multiple Elbow Drops). Po chwili podniosłem rywala do pionu, rzuciłem go o sprężyste liny, a gdy z powrotem do mnie wracał poczęstowałem go takim oto Dropkickiem. Kofi po raz kolejny pocałował matę i na długo z niej nie wstał, co bardzo mnie zadowoliło. Jako, że nadszedł czas odpoczynku, wskoczyłem na narożnik, a następni zacząłem ukazywać przed nimi wszelakie gesty, które bardzo ich zadowoliły. Szybko zeskoczyłem ze stalowego kąta, wziąłem szybki rozbieg i pacnąłem Kofiego przepotężnym Lariatem! Huk upadku Kingstona rozniósł się po hali, publika zaczęła obrażać czarnoskórego, natomiast ja mogłem tylko stać i się uśmiechać.

Nie zwlekając, chwytam rywala za nogi, wykonuję kilka silnych stompów w jego tors i przeciągam na środek ringu. Tam zwinnie zapinam Royal Arch.

Mimo wszystko czas to czas, były przypadki na forum w których spóźnienie o kilkanaście sekund oznaczało porażkę/stratę inicjatywy, więc tutaj nie może być inaczej. Inicjatywa dla Barniego.

wiesz co masz zrobic