You can't fight fate...

Na arenie zaczął grać theme song jak dotąd bardzo mało znany fanom WWE. Jedynie nazwa która była wyświetlana wskazywała że w ringu za parę chwil pojawi się Baron Corbin. Praktycznie nikt nic nie wie o ów zawodniku, który stara się być bardzo tajemniczy nie mówiąc zbyt wiele. Często... a nawet bardzo często zamiast niego, w ringu udziela się jego piękna reprezentantka - Catrina i to właśnie ona jako pierwsza pojawiła się na rampie. Z mikrofonem w dłoni poprosiła, aby muzyka została wyciszona, po czym niemalże z pełnym uśmiechem na twarzy dodała.

Catrina: Panie i panowie proszę, aby każdy pojedynczy tyłek na arenie uniósł się ku górze! Za chwilę w tym oto ringu pojawi się ktoś, kto powinien się tu pojawić od dłuższego czasu. Gdy pierwszy raz go zobaczyłam, dostrzegłam w nim potencjał. Mimo że stał na skraju kanionu, nad przepaścią swojej osobowości, postanowił mi zaufać. Był wygnany z rodziny, która była jego drogowskazem przez długi okres czasu, teraz? nie ma nikogo, poza tym, co mu obiecałam. Zaledwie kilka prostych słów spowodowało że mi zaufał, a ja mam przyjemność towarzyszyć mu w tej samotnej drodze wprost na szczyt WWE. Stopień po stopniu, aż na sam szczyt. Koniec gadania.. Przed wami... Baron "The Wolf" Corbin!

Po jej słowach ponownie na arenie zaczął grać theme Corbina, tym razem jednak sam zainteresowany pojawił się na rampie. Charakterystyczny ubiór wyróżniający go spośród innych zawodników to podstawa. Skórzana kurtka, włosy zaczesane do tyłu i pseudo lateksowe spodnie. Tak właśnie prezentował się ów zawodnik. Fani nie oszczędzali go od pierwszych chwil zrzucając na jego barki porcje ogromnego heel heatu. "The Wolf" - bo taki nosi pseudonim, niezbyt przejął się tymi wszystkimi oszczerstwami. Po prostu stanął w pionie na rampie, spojrzał na swoją śliczną reprezentantkę po czym oboje bardzo pewnie ruszyli w kierunku ringu. Catrina została przy samym apronie, a Baron wskoczył energicznie do środka kwadratowego pierścienia..

Pokaźnych rozmiarów olbrzym pewnie czuł się w owym miejscu. Rozglądał się dookoła badając teren oraz próbując zadomowić się tu na dobre. Chwilę zajęło zanim zrzucił z siebie kurtkę i określił gotowość do rozpoczęcia starcia, jednak w końcu to nastąpiło. Kurtka powędrowała za liny, Catrina zaczęła go jeszcze motywować stojąc przy jednym z narożników. Kto by się nie zmotywował mając za reprezentantkę kobietę pokroju Catriny? - tak też myślałem. W końcu jednak nastał moment na który wszyscy tu czekali, początek drogi po porządek. Wymierzanie kary tym którzy się sprzeciwiają oraz pokazanie że świat na zasadach Wolfa, jest światem lepszym.

GONG! KŁ NA MIN 350 MAX 400SŁOW.

Uśmiecham się pod nosem, a sędzia każe uderzyć trzykrotnie w gong, dając nam znak, że trzeba zacząć te emocjonującą batalię. Paroma ruchami sprawdzam czy moje kończyny są przygotowane na to wyzwanie. Czując się jak nowo narodzony, przybliżam się do Baron'a z wystawionymi rękami przed siebie, dając mu do zrozumienia, że zamierzam zmierzyć się z nim w pojedynku siłowym. Corbin, niczego się nie nauczył, ponieważ po chwili wykonał podobny ruch, dlatego momentalnie stanęliśmy przed sobą i zaczęliśmy od klinczu. Czując, że tracę kontrolę nad tym krótki pojedynkiem, gwałtownie podnoszę górne kończyny do góry, dając sobie szansę na wykonanie gut kick'a, który ląduje na jego brzuchu. Momentalnie chwytam jego głowę w headlock'u, który po chwili kończę po uderzeniu pięścią w jego głowę. To nie wystarczy na zawodnika tak ogromnego, więc zwinnie odchodzę o krok i częstuje go Dropkick'iem, który powala go tylko na chwilę. The Wolf prędko podniósł się na swoje dolne kończyny, więc nie tracąc czasu chciałem wykonać następne kopnięcie w jego przeponę, jednak Baron w ostatnim momencie przechwycił moją nogę, trzymając ją z szerokim uśmiechem. Odwzajemniłem uśmiech, ponieważ miałem dla niego niemiłą niespodziankę. Drugą ręką powaliłem go ponownie na deski, serwując tym samym najzwyklejszego w świecie pubch'a po którym Corbin powoli się już podnosił. Nie zamierzając dać mu ani chwili odpoczynku, wbijam się kolankiem w jego brzuch, który ponownie powala go na łopatki. Zadowolony z początku, dodałem dodatkowo trzy leg drop'y po których próbowałem go ustawić do pionu. Widząc, że jestem niedaleko lin, odwracam się do nich i biegnę w ich stronę, odbijając się i wracając już do mojego stojącego opponent'a. Punk zdążył spojrzeć w stronę z której nadbiegam, ale został powalony wyśmienitym Low Dropkick'iem, którym powinien dać mi inicjatywę na początku walki oraz dając mi szansę na dalszą ofensywę. Spoglądam na zdenerwowaną publiczność, która dopiero poznaje szczyptę moim umiejętności ringowych, więc wykonałem znany taunt z którym byłem kojarzony w organizacjach niezależnych. Nonszalancko podszedłem do narożnika o który się oparłem, przymykając lekko oczy oraz przybierając beznamiętny wyraz twarzy. Kątem oka spoglądałem na mojego rywala, który powoli się podnosił. Przez chwilę przebiegały mi po głowie myśli, by dać mu moment odpoczynku jednak wiem, że tak nie mogę go zostawić. Podszedłem do niego uklęknąłem, chwyciłem go za brodę skierowałem jego twarz w kierunku mojej i przekazałem mu parę słów, które mogły pobudzić w nim agresje. Widać po nim od razu, że adrenalina puściła swój upust. Ruszył na mnie z nieludzką wściekłością, jednak ja wiem co w takich sytuacjach zrobić i wykonuje potężny Heart Punch który kładzie go na ziemię.

400/400
26/30

Rozpocząłem z bardzo wysokiej półki, więc teraz to tylko i wyłącznie moja sprawa jak potoczy się dalsza część tego starcia. Jestem świadom że wszystko mam w swoich rękach i bez wątpienia mogę przystąpić krok po kroku do realizacji wszelkich założonych wcześniej planów. Chwyciłem podnoszącego się już oponenta i targnąłem nim w matę przy pomocy Inverted DDT. Barki Graves'a w niemiły sposób doznały kontaktu z matą, przez co od razu mogłem przejść dalej. Nie minęły ułamki sekund, a na Corey'a spadła fala Angry Stomps, przy których jego ciało odbijało się niczym kukła. Wszystko sfinalizowałem w postaci soczystego Jumping Elbow Drop.

Po tym jak tylko wszystkie poprzednie akcje przyniosły mi oczekiwany efekt, zatrzymałem się na chwilę by trochę zaczerpnąć sił. Corey się nie poddawał, zanim zdążyłem się zorientować stał naprzeciwko mnie. Musiałem szybko reagować, więc zrobiłem wszystko, co mogłem. Chwyciłem go za obwód pasa i przerzuciłem wykonując Belly To Belly Suplex. Zorientowałem się wówczas że nasza pozycja była bardzo korzystna - środek ringu. Postanowiłem więc w ów miejscu pomóc szczęściu i zapiąć jedną z moich dźwigni, a mianowicie Cumel Clutch.

3szanse.

Sorry, że nie odpisywałem ale miałem 41 stopni i nie miałem nawet siły wstać z łózka, dlatego jeśli jakiś adnim i Yankess chce to proponuje kontynuacje walki