Kilka tygodni temu, całe WWE leżało u mych stóp...W glorii chwały kroczyłem od zwycięstwa do zwycięstwa, odprawiając kolejnych rywali na samo dno upokorzenia. Dziś jednak muszę wszystko zaczynać od zera. Pozbawiony szansy na złoto i zepchnięty do poziomu openera, muszę znów pokazać wszystkim jak wielka siła i determinacja we mnie drzemie. Rodzinne korzenie nie pozwalają mi się poddać. Samoańska krew sprawia, że z wojownika, stałem się buntownikiem gotowym zniszczyć obecny ład, byleby tylko zatryumfowała sprawiedliwość. Na zapleczu najbardziej ekstremalnej gali w roku, muszę udowodnić wszystkim, że Roman Reigns nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. A miała mi w tym pomóc walka z innym człowiekiem powracającym do łask oficjeli - Randym Ortonem.

Gdy rozbrzmiał gong na tej opustoszałej arenie, poczułem w sobie energię potrzebną do zwycięstwa w tym pojedynku. Nie chciałem stawiać wszystkiego na jedną kartę, więc zacząłem spokojnie, asekuracyjnie. Wyciągając dłoń w jego kierunku, zasygnalizowałem chęć wejścia w klincz. Rybka połknęła haczyk. Choć początkowo wszystko wyglądało niewinnie, to mocny Gut Kick od razu zdradził moje zamiary. Wykorzystując chwilową niedyspozycję rywala, dopadłem do niego i unieruchomiłem w Headlack'u ustawiając przeciwnika pod dalszą fazę ataku.

Randy walczył. Walczył jak dzika żmija złapana w sidła. Miałem jednak przygotowany na to sposób. Nadeptując mu z całej siły stompem na stopę, ostudziłem jego wybryki, by następnie przekręcić go twarzą do siebie, zarzucić jego ramię za głowę i wykonać perfekcyjny Snap Suplex. Po udanej akcji błyskawicznie poderwałem się na nogi, ale Randall postanowił nie pozostawać dłużny i równie szybko podniósł się z maty. Byłem gotowy na taką ewentualność, bowiem po chwili jego twarz poczuła potężne uderzenie, które było spowodowane widowiskowym Dropkickiem. Głośne "UAAAAHHH", które wydarło się z mojej piersi, rozeszło się echem po małej arenie, będącej miejscem naszego starcia. Nauczyłem się jednak, że to nie wielkość budynku, a Twoje czyny zapisują cię w historii tego sportu. Niesiony tym przekonaniem, dostrzegłem podnoszącego się rywala, za co skarciłem go precyzyjnym Big Boot'em. Po udanym zagraniu oparłem się o liny, odgarnąłem włosy i zacząłem myśleć nad dalszym przebiegiem pojedynku.

329

To zaczynamy. Jason - Post na przyzwoitym poziomie, gimmick dopracowany w sam raz. Błędów nie dopatrzyłem się. Oby tak dalej, bowiem naprawdę post jest świetny. Ragarot - Post jak zwykle mistrzowski, nie był może tak dobry jak wcześniejsze (widać, że pisałeś na szybko). Dostrzegłem się w nim kliku powtórzeń np: Rywal. Twój post jednak jest lepszy od tego co napisał przeciwnik. Dalej Reigns. Jason nie załamuj się, jeszcze masz szanse.

Kontra dla Ortona przed Two Hand Chokeslam. Roman chwycił cię już obydwoma rękoma za szyję! Co poczniesz?

To był to czego mi trzeba, adrenalina wreszcie zaczęła płynnym obwodem orzeźwiać me ciało, pobudziwszy się po tym jakże pięknym kontrataku od mocnego upadku byłem gotowy do działania, na samym początku stanąłem gdzieś w cieniu doświadczenia Samoańczyka, jednakże to się zmieniło, bieg wydarzeń czas odwrócić!



Stojąc nad upadłym aniołem rozmyślałem jak powolnie rozpracować dobrze zbudowanego zapaśnika, okrążając jego całą sylwetkę przy mocnych stomp'ach na jego kończyny wiedziałem iż nie zada mu to wielkich obrażeń, aliści może osłabić. Spoglądając mu w jego buntownicze oczy na mej twarzy zarysował się ironiczny uśmiech zwiastujący dynamiczne zmiany jakie zajdą na zapleczu Extreme Rules. Klęknąwszy na jedno kolano, jedną ze swych górnych kończyn wsunąłem pod głowę delikwenta tak, aby była ona uniesiona, zaś swą drugą ręką zaciśniętą w pięść wyprowadzałem mocne uderzenia na twarz. Z każdym kolejnym przyjętym ciosem jego facjata nabierała czerwieńszych kolorów, było widać zmęczenie jego jak i moje w tym pojedynku, lecz żaden z nas nie odpuszczał. Unosząc się na proste nogi małymi kroczkami cofałem się w kierunku lin, gdy tylko się od nich odbiłem drogą powrotną zmierzałem w stronę Romana, ten cały czas spoczywając na macie w momencie mojego wyskoku tuż przed nim nawet nie drgnął, był jakby zamroczony. W fazie lotu kluczowym momentem było zgięcie mej nogi w kolanie, w takowy oto sposób upadając na oblicze (czyt. twarz) adwersarza przetoczyłem się kolejno przez swe ramię będąc w siadzie prostym podpierałem się plecami o liny ironicznie się śmiejąc - Knee Drop. Takowa akcja, była idealnym trafem do osłabienia stanu fizycznego mego rywala. Gdy ten obiema rękoma zasłaniał swą twarz, przy jednoczesnym wiciu się na macie, ja w tym czasie obmyślałem w głowie kolejne akcje z mojego arsenału które mogłyby źle dla niego, dobrze dla mnie wpłynąć na losy tego starcia. Nasze szanse na zwycięstwo powoli zbliżają się do granicy równi, będąc w jakby w transie wyczekiwałem aż mój opozycjonista uniesie się na równi ze mną, dłuższą chwilę to potrwało atoli byłem przez cały ten moment skupiony. Podchodząc do niego pewny siebie wyprowadziłem frontalne kopnięcie na jego podbrzusze, klęknąwszy przede mną na kolano jedną ze swych rąk chwycił się za brzuch. Zbliżywszy się jeszcze bardziej zostałem odepchnięty w stronę narożnika, w jaki nie ujmując się wbiłem plecami tak pozostając. Pobudzony tym faktem zbudowany kontrpartner ruszył na mnie, moja obecność tutaj działała na niego niczym czerwona płachta na byka. Będąc blisko mnie został wprowadzony w jakże sprytną pułapkę z mojej strony, wyczekiwałem tego momentu jak żadnego innego. Wyskakując w górę zawisnąłem poziomo na linach po czym gdy ten wbił się w głąb narożnika zleciałem dokładnie za jego plecami wsunąwszy swą rękę pomiędzy jego dwie, zatrzymując nieopodal pachwiny cały ciężar jego ciała zwróciłem w tył, by zatrzymać go na barkach - School Boy [PIN!]



1..
2...




*Załączyłem gifa, aby pokazać mniej więcej jak to wygląda, lecz moje wykonanie jest trochę inne.. ;)

Ostatnio edytowany przez Jason (2014-11-16 17:45:49)

Czułem się już zwycięzcą, gloryfikacja w mej głowie przewyższała wszystko, aczkolwiek gdy zostałem wybity w górę w efekcie wyprostowania nóg, nagle na mej twarzy ukazało się niedowierzanie, zaszokowany chwyciłem się za głowę. Będąc w siadzie prostym, oparłem się o narożnik, wtenczas usłyszałem je po raz pierwszy "Sss.. Randy, byłeś blisko celu lecz nie możesz teraz odpuścić ... nie teraz Randall'u! Walcz!" Gdy tylko otworzyłem oczy, te dziwne głosy przeminęły, nie wiedziałem zbytnio co się ze mną przed chwilą działo. Czyżby przed walką dano mi środki halucynogenne? Otrząsając się po dziwnym zdarzeniu z przed chwili wróciłem do momentu w którym otworzyłem nie do końca oczy był czymś złym dla mnie. Mając rozchylone powieki otrzymałem mocną dawkę pobudzającą w postaci lecącej podeszwy na moją twarz. Spływając po narożniku zetknąłem się w pełni z matą, leżąc na niej począłem nabierać głębokie wdechy powietrza. Wytoczywszy się z obrębu kwadratowego pierścienia powstałem na nogi podpierając się przy tym jedną ze swych rąk o barierki. Gdy tylko moja dłoń zetknęła się ze skórzaną nawierzchnią tej balustrady momentalnie przyszedł mi do głowy pewien plan wykorzystania tego obiektu w nadchodzących akcjach. Wyślizgawszy się dokładnie za mną Roman był pobudzony poprzez nagły zwrot akcji, dodając trochę aktorstwa w wersji zamroczenia mej osoby wyczekiwałem aż podejdzie tak blisko by go ugodzić w czułe miejsce. Momentum wzrastało, pora by uderzyć! Mocne uderzenie posłane na podbródek zadziałało niczym kula z działka armatniego. Był akcją która zastudziła działania mocarnego Samoańczyka lekko uginając go na nogach, wypracowałem sobie dobrą okazję do zranienia jego Samoańskiego charakteru, nietrafne uderzenie spowodowało iż bez problemowo mogłem wsunąć sobie głowę pod jego pachę po czym to wynosząc sobie jego żebrami na moje barki po krótkiej chwili odchyliłem się mocno w tył opadając całą swą sylwetką na twardą podłogę poza ringową - Olympic Slam [NM].



Spoczywając wtedy na zimnym podłożu po raz kolejny te głosy się powtórzyły.. Sss.. Brawo Randall'u, o to właśnie chodziło.. uwolnij z siebie prawdziwego łowce, wbij się, wypuść jad, zabij! Chwyciwszy się za głowę zatykałem swe uszy, aczkolwiek to nic nie pomagało. Nie wiedziałem po części o co chodzi, lecz w końcu zrozumiałem iż trzeba to kontrolować, nie próbowałem tego zwalczać wręcz przeciwnie, walczyłem wraz z nim. Unosząc się w górę chwyciłem za większy kosmyk włosów Reigns'a po czym to wyniosłem jego posturę w górę do równego pionu, unosząc swe kolano w górę zatrzymałem je na podbrzuszu, ten pochyliwszy się w dół otrzymał kolejny atak tym razem łokciem w kręgosłup. Po tym ataku nie pozwoliłem mu upaść, za wszelką cenę starałem utrzymać go na nogach. Gdy dopiąłem swego chwyciłem go za kamizelkę tuż przy kołnierzu, a także za spodnie po czym to z impetem cisnąłem jego postacią w barierkę, która aż zadrżała.. - Thrown to barricade [NM]. Koniec był bliski...

Proszę o ocenienie tego postu ze względu początkowego etapu wcielania się w gimmick podstępnej żmii .. Dziękuję.. ;)

Ostatnio edytowany przez Jason (2014-11-16 18:56:28)

Zsunąwszy się z barykady prosto na podłoże, leżał tak przez dobre kilka chwil głęboko oddychając. W owym momencie, gdy ten konał z zadanych obrażeń, ja w tym czasie mogłem powolnie obmyślać plan powolnej destrukcji Samoańczyka. Na dobry początek podszedłem do antagonisty po czym to unosząc swe nogi przy lekkim odchyleniu swe twarde czubki butów począłem wbijać raz po raz co zapoczątkowało bolesną serię mocnych uderzeń w czułe miejsca (czyt. żebra). Każde takowe uderzenie pokazywało jak wygimnastykowany jest zapaśnik, gdyż wywijał on swą sylwetką wraz z trafionym miejscem. Łapiąc konkurenta za nadgarstek postanowiłem go unieść w górę, mimo jego osłabionego stanu fizycznego wciąż potrafił stanąć pewnie na nogach, wtem przy mocniejszym szarpnięciu posłałem jego postać w stronę metalowych schodów na których się z impetem zatrzymał. Pokrywając swą sylwetką górną część, a także lewy bok schodów dał mi wiele do myślenia. Ostatecznie chwyciłem go za głowę po czym przy dynamicznych uderzeniach zdzieliłem kilkakroć o chłodny przedmiot - Multiple Head Smashes into Steel Steps [NM].



Gdy tylko dynamiczne, a także intensywne natarcie uległo końcu według mojej woli. Nastał moment w którym trzeba pokazać swą dominację w jeszcze lepszym świetle niż dotychczas, układając ciało konkurenta na stole komentatorskim objąłem swą ręką szyję adwersarza w takowy sposób wysuwając jak najmocniej ciało Romana, ten wisząc w powietrzu oparty tylko na czubkach butów spoglądał swymi oczyma do dołu, przeliczył się co do przeciwnika. Po krótkiej chwili bez uczuć, bez jakikolwiek wątpliwości opadłem na betonową podłogę - Announcer Table Hung DDT [SM]. Opadając dość gładko z ironicznym uśmiechem zacząłem się ironicznie śmiać.