Arenę spowiła grobowa ciemność, a wszystkie żywe istoty zgromadzone w budynku wstrzymały oddech. Charakterystyczny dźwięk dzwonów rozległ się z głośników, wywołując dreszcze i przyspieszone bicie serca wśród tysięcy, niewinnych istnień przybyłych na cotygodniowe łowy. Wielka euforia i wrzawa były co jakiś czas tłumione przez głośne szepty, które były oznaką przerażenia. Świadomość potęgi, która wkraczała na arenę przytłaczała zwykłych śmiertelników. Kiedy wreszcie mistyczna melodia zaczęła zalewać wszystkich swoimi hipnotyzującymi nutami, barwa ciemnego błękitu zdominowała wnętrze hali, ustępując co raz błyskom fleszy a gęsta otoczka białego dymu spowiła całą rampę i okolice kwadratowego pierścienia.

Wtem, po dłuższej chwili zza wielkiej ściany kłębiastego puchu wyłonił się on. Umarlak, Żniwiarz, Demon ...The Undertaker. Ubrany w długi, czarny płaszcz i w kapelusz przykrywający równie rozległe kruczoczarne włosy pewnym, acz spokojnym krokiem kroczył po alei sławy wiedziony zapachem strachu i pojękiwaniem niepokornych dusz, które błądziły wokół ringu czekając na swojego Pana.

Justin Roberts: And his opponent. From Death Valley...Weighting 299 lb....THEEEEEEEEEEEEE UNDEEEEEEEERTAAAAKEEEEEEEER!!!

Niewzruszony na głośne okrzyki i chanty z jego imieniem, Rycerz Śmierci dalej dumnie zmierzał ku celowi znajdującemu się w obrębie miejsca, gdzie historia była świadkiem upadku wielu setek ludzkich stworzeń. Widma przerażenia i rozpaczy unosiły się nad oparami duszącego dymu, nadając cmentarzysku wręcz sakralnej wartości. Umarlak będąc już nieopodal od kwadratowego pierścienia, przystaną na chwilę wbijając swoje spojrzenie w przyszłą ofiarę, pozwalając, by za jego plecami piekielne płomienie potwierdziły nadludzką siłę Phenoma.

Gdy w końcu Undertaker znalazł się na schodkach, uniósł swe dłonie uwalniając halę od mroku, prezentując jednocześnie wszystkim swoją masywną i przerażającą posturę. Czarna niczym jak smoła broda zakrywała niemal połowę twarzy Umarlaka czyniąc go jeszcze bardziej tajemniczym.

Wchodząc do ringu Mroczny Pan sprawił, że czas się zatrzymał. Każda sekunda wydawała się być wiecznością. Paraliż ogarną wszystko, co znajdowało się w jego okolicy. Nie czekając dłużej, zdjął z głowy kapelusz ukazując swoje puste, a jednocześnie pełne grozy spojrzenie, którym wręcz uśmiercał niegotowych na konfrontacje z wysłannikiem odmętów piekieł. Pozbywając się z siebie płaszcza dał sędziemu sygnał gotowości do zebrania kolejnego, krwawego skalpu.

Gdy zachodzi słońce, Strach przybiera na sile. Noc staje się jego sacrum, a wszelkie mroczne istoty wraz z nim wychodzą na łowy. Ich głód wzmaga się, gdy w pobliżu czai się zwierzyna, a na horyzoncie widnieje symbol wszystkiego, co najcenniejsze na Ziemi - Wrestlemanii. Honor, trud, poświęcenie, krew i łzy napędzają Strach, który żąda tylko ofiary. Dlatego razem tworzymy zgrany zespół. Mój ziemski azyl, za tydzień zostanie wystawiony na ciężką próbę. Na największej scenie ze wszystkich, skonfrontuję się z własnymi słabościami, przeszłością oraz bratem, który kiedyś razem ze mną upijał się boską ambrozją, a dziś żywi się padliną i ludzką niedolą. Wy wyjść z tego starcia cało, muszę na nowo połączyć swe siły z duchem, który paraliżuje rywali, gdy tylko wejdą do ringu. Aby w pełni świętować sukces za niecały tydzień, dziś muszę potraktować Miza jako przystawkę przed głównym daniem. Delektować się jego cierpieniem kęs po kęsie, w oczekiwaniu na wykwintny przysmak...

Gdy rozbrzmiał gong, odsunąłem swe kulinarne wymagania na bok, włączając jednocześnie w sobie zabójczy instynkt. Czułem obecność Demona, więc nie powinno być żadnych przeszkód. Patrząc na rywala zrozumiałem, że mój przyjaciel już zarzucił na niego sidła. Krople potu spływające po jego czole wypłukiwały z niego całą odwagę. Wystarczyło, że zrobię ten pierwszy krok. I tak też się stało. Zwalając go z nóg mocnym Clotheslinem szybko zdradziłem swoje zamiary. Błyskawiczną rzeź. Nie pozwoliłem mu wstać, gdyż każdą próbę poderwania się z maty, stopowałem solidnym stompem. Nie zastanawiając się dłużej, chwyciłem go obiema rękoma za gardło, po czym wyniosłem w gorę, pozwalając mu wierzgać się niczym ryba wyciągnięta z wody. Gdy na mojej twarzy pojawił się szyderczy uśmiech, szybko wbiłem go w deski aplikując Two Hand Chokeslam. Przez chwilę patrzyłem na Mizaniana jak zwija się z bólu. Jego ból sprawiał mi przyjemność. Gdy w końcu poderwał się na nogi, z wściekłością ruszył w moją stronę z zamiarem wykonania Clothesline'e, lecz zrobiłem unik, a przeciwnik wylądował na linach. Gdy się od nich odbił, wpadł pod perfekcyjny Powerslam. Uśmiech na mojej twarzy był coraz szerszy. W parze z nim przyszła pewność siebie, co postanowiłem udowodnić kolejnym atakiem. Tym razem sam wykorzystałem liny, by wbić się w "niesamowitego" soczystym Leg Dropem. Ogień płoną coraz większą łuną, a ja powoli szykowałem już dla niego miejsce w piekle.

Time out! A wiec dalej leci Deadman!

Grabarz dominuje Miza w pierwszych sekundach walki! Przypięcie! 1..2.. Zamroczony Miz odbija bark od ziemi i instynktownie wyślizguje się z ringu opierając się barierki. Co zrobi Undertaker?

24h Wygrywa Under.