John Morrison pomyślnie wykonuje Dropkick po czym zapina Tarantulę. Wtedy światła gasną, a fani szaleją - czas na kolejnego zawodnika.



Dzwięk zakończenia losowania rozbrzmiał i zaświeciła się klatka Rybacka! Ten oto zawodnik został właśnie uwolniony i zmierzał w stronę ringu. Gdy do niego wszedł mocnym kopniecięm zaatakował będącego w submissionie Kane'a co spowodowało iż John Morrison wycofał się z ataku na wielką czerwoną maszynę. I tak oto dochodzi do sytuacji w której mamy opis sytuacji między Rybackiem, który jest w ringu, a Johnem Morrisonem, który znajduje się poza nim. Maksymalny limit słów wynosi 250.

#Post 1

Kiedy przeżywasz euforię zawsze jest ktoś kto ją przerwie. Gdyby nie ten prymityw byłoby nas prawdopodobnie o jednego mniej, ale on musiał wtrącić swoje pięć groszy. Byłem poirytowany, lecz nie zdziwiony. Łysol zdążył już pokazać swoje nieintelektualne ja. Jedyny plus jego osobistości to siła jaką dysponuje. Kilka tygodni temu uświadomił mi, że jest na bardzo wysokim poziomie pokonując takiego kogoś jak ja. Ten kto choć trochę zna się na tym sporcie wie, iż był to czysty przypadek. Ryback sprawiał wrażenie zadowolonego z miejsca w jakim się znajduje. Ale to tylko pozory. Albowiem większość osób, które zgrywają twardzielów, wewnątrz są delikatni niczym baranki.

Uśmiechnąłem się lekko w stronę olbrzyma, sygnalizując pewność siebie oraz brak strachu w stosunku do niego jak i do reszty rywali. Wykonałem dwa kroki w przód i zawisłem na linach. Ryan również się śmiał, mój waleczny charakter przemówił do mnie. Wiedziałem jednak, że nieprzemyślany ruch w tak prestiżowej walce jest niewskazany. Mogła to być pułapka dlatego nie dałem się zwieść. Spokój pozwoli mi na dopełnienie celu postawionego samemu sobie przed starciem. W pewnym momencie ex-Skip przerwał moje przemyślenia. Krzyknął sławne "Ryback rules!. Roześmiałem się mu prosto w twarz i położyłem policzek na swej dłoni. W ten sposób dałem znak rywalowi jaki jest żałosny. Olbrzym puścił z uwięzi. Nacierał na mnie całym swoim ciałem niczym parowóz. Wykorzystałem swoją szybkość i spryt do tego by uciec. Nadal znajdowałem się poza kwadratowym pierścieniem, przygotowałem dla Rybacka pewną zasadzkę. Poukładałem stosownie myśli i przewidziałem co zrobi ten bezmózg. Tak jak się tego spodziewałem pobiegł w moją stronę. Krzyknąłem Szybciej Ryback, szybciej!, imitując rękoma trzymanie płachty, którą używają matadorzy do zbawienia byka. Gdy Big Hungry był już blisko a nawet bardzo blisko wykonałem perfekcyjne Drop Toe Hold. Nos olbrzyma ucierpiał od spotkania z metalową posadzką, musiało boleć. Tymczasem Kane zwijał się z bólu siedząc przy łańcuchach. W stronę wielkiej czerwonej maszyny, zwerbowałem Nie martw się... dokończymy zabawę. po tych słowach puściłem oczko w jego stronę i wykonałem swój słynny taunt w tle pisków publiki płci żeńskiej.

Taktyka jaką stosował łysol prędzej czy później musiała przestać być skuteczna. Po mieszanej passie nareszcie wkroczyłem na właściwy tor. Publika była na pozór zdziwiona jednak wiedziałem, że wewnątrz tak naprawdę myśleli zupełnie na odwrót. Wielka czerwona maszyna i wiecznie nienakarmiony Ryback nie mieli i nie będą mieli prawa głosu w tym pojedynku. Z każdą sekundą bowiem wzmacniam swoją pozycję wśród całej aglomeracji nWU.

Moje rozmyślenia i pojęcie satysfakcji przerwał ex-Skip, który podniósł się. Sprawiał on wrażenie zbulwersowanego terminatora, który pragnie zemsty. Najlepsze było to, iż ze mną nie ma porównań, gdyż jestem poza zasięgiem. Wszyscy zgromadzeni w dzisiejszej walce to wiedzieli, lecz biją się tylko dlatego, że to ich praca. Inaczej wyglądało by to po prostu śmiesznie, jak zresztą wygląda. "Potwór" był coraz bliżej mojego majestatu. Udało mu się nawet wyprowadzić cios w kierunku mojej cudownej twarzy, jednak był on po prostu za wolny i został zablokowany. W uchwycie tym stałem chwilę, aby puścić oczko w stronę Rybacka i sprowokować go do nieprzemyślanych zachowań- do porywczych zachowań. Wykorzystując bez celowe zdenerwowanie rywala, wyprowadziłem mocny gut kick, który spowodował zgięcie się w pół mięśniaka. Sytuacja to pozwalała mi na wykonanie Tilt-a-whirl DDT. Głowa Silverbacka wbiła się w bardzo twardą, metalową posadzkę otaczającą ring. Publika krzyknęła słynne WHAT?!, czym sygnalizowała zdziwienie. To tylko pozory. Niech nie udają zdziwienia nad czymś co jest rzeczą oczywistą, albowiem jestem najlepszy. Ryback zwijał się z bólu, trzymając się za swoją ogromną łepetynę. Znajdował się bardzo blisko łańcuchów i swojej wcześniejszej komory. Najpiękniejszy moment w całej mojej karierze zbliżał się wielkimi krokami. Coraz to dalej dochodziłem, aż doszedłem do tego właśnie wieczoru. Szansa, szansa dzięki, której mogę udowodnić kto jest był i będzie twarzy nWU. Jest to jednak początek. Coż... jeśli chcę zwyciężyć muszę atakować. Nie czekając na przeciwności losu podniosłem Silverbacka do pozycji stojącej. Łapiąc jedną ręka za głowę i jego rękę podprowadziłem zmęczonego i obolałego Rybacka do pustej komory, z której przed chwilą wyszedł. Wzniosłem rękę ku górze, fani domyślali się co może zostać wykonane. Wrzawa na trybunach, zaskakujące, bo chyba pierwsze w mej karierze "Let's go JoMo", rozbrzmiało. Oh my! C-4, connected! C-4 w komorę! Ależ akcja! Zmęczony, leżąc na Rybacku, pomyślałem, że długo zejdzie zanim się podniesie... zaraz, zaraz przecież z nami jest jeszcze jeden rywal. Mowa o demonie, którego nazwa brzmi Kane. Z trudnościami wstałem i zobaczyłem, iż ulubiony demon diabła powstaje. Ledwo ale powstaje. Próbuje iść a nawet biec w mym kierunku. No cóż, jego błąd! Z całym impetem na mą osobistość nacierając zainkasował cudowną akcję, zwaną Flapjack ten moves także został wykonany na metalową kratę. JoMo rules!

Ryback długo nie wróci na nogi, a teraz zniszczę Kane'a. Pamiętam dobrze jak w dalekiej przeszłości wywyższał się wśród wszystkich jakimi on to mocami nie jest obdarzony. Zobaczymy czy, aby na pewno jego moce przezwyciężą moje umiejętności. Wszyscy co do jednego przekonają się teraz, że moc "demona" jest kpiną. Pochyliłem się nad tym nieudacznikiem i wykrzyczałem mu w twarz Jesteś ulubionym demonem diabła, tak? Diabeł jest koło ciebie!. Po słowach tych odwróciłem potwora tak, aby maską zwrócony był ku górze. Wzniosłem rękę do góry i wykonałem cudowną akcję zwaną Break-dance Leg Drop*. "Ulubiony demon diabła" niedługo zostanie pogrzebany. Najprawdopodobniej jako pierwszy z pięciu innych nieszczęśliwców, którym dane jest uczestniczyć w rywalizacji ze mną- Szamanem Seksu.
Zmęczony, poobijany, bezsilny Kane próbuje wstać jednak szanse ma na to nikłe. Postanowiłem, że mu pomogę. Jak pomyślałem tak zrobiłem i wielka czerwona maszyna była już na nogach. Spoglądałem jak się męczy z utrzymaniem równowagi szyderczo się przy tym śmiejąc. W pewnym momencie wyszedł poza ring na metalową posadzkę i oparł się o liny. Wpadł mi do głowy fantastyczny pomysł. Albowiem wyszedłem poza kwadratowy pierścień i wskoczyłem na łańcuchy łapiąc się nich. Popatrzyłem co robie Kane i wyleciałem w powietrze. Flying Chuck connected! Cudowne kopnięcie zawitało na twarzy potwora. Po akcji tej Glen spadł jak długi- nieprzytomny na metalową kratę. Gdyby udało mu się wstać w co wątpię na pewno nie wiedział by co się dzieje i co stało się w przeszłości. Wyłączył się ze świata. Zerknąłem ukradkiem na Rybacka. Tak jak się tego spodziewałem leżał nie ruszając się w bardzo zgiętej od jego wagi komorze. Wykorzystując zaistniałą sytuację wykonałem swój słynny taunt.

Źródło pomysłu z Flying Chuck: http://www.youtube.com/watch?v=ePhAUJXfQh0

* Um. Technics

Cudowne Flying Chuck wylądowało na masce potwora. Pomyśleć, że jest nas trzech w ringu, a tylko jeden z nas od początku potyczki nie zainkasował ani jednego ciosu. Można było się tego spodziewać jednak wewnątrz zawsze jest odczucie satysfakcji. No coż... nic nie zaszkodzi mi pogłębić tego stanu.
Kane znajduje się na metalowej kracie poza ringiem, zupełnie nieruchomy. Ryback natomiast próbuje wstać jednak za dobrze mu to nie wychodzi. Licząc ile ciosów zainkasował każdy z moich rywali, wyjdzie, że ex-Skip zainkasował ich najmniej... na razie. Postanowiłem, że podejdę do mięśniaka i pomogę mu wstać. Będąc blisko niego zwerbowałem: Wstawaj cieniasie!. No cóż mogłem się domyślić, że po takiej akcji jaką zafundowałem przed kilkoma minutami temu mutantowi szybko nie wstanie. Podniosłem więc go za rękę i wykonałem bardzo mocno zaciągnięty Irish Whip na łańcuchy, wskutek czego Ryback odbił się w moją stronę. Ledwo sunął na nogach. Do głowy przyszedł mi świetny pomysł na knockout łysola. Kopnięcie, które już nie raz knockoutowało najlepszych zawodników w MMA. Mowa o Capoeira kick! Fantastyczne i zarazem brutalne kopnięcie wylądowało na twarzy Silverbacka. Kolejny moves wyprowadzony na potwory zniszczy go prawdopodobnie do końca starcia. No ale cóż, skoro jest nieprzytomny można go dobić. Po raz kolejny podniosłem rywala, który od razu oparł się o łańcuchy. Podszedłem bliżej niego i łapiąc się za łańcuchy wyprowadzałem gut kicki. Ostatni, czyli szósty był najmocniejszy i najbardziej precyzyjny. Spowodował on zgięcie wpół Big Hungry'ego co dało mi szanse na wykonanie cudownego Neckbreaker'a oczywiście wprost na metalową posadzkę.
Po chwili tauntowania zorientowałem się, iż Kane próbuje wstać. Czas położyć kres jego cierpieniom, bowiem zostanie odliczony do trzech. Podszedłem do niego spokojnie i powiedziałem do ucha: Kane, twoje cierpienia zostaną zakończone, a ty poczujesz spokój. Po tych słowach wyprowadziłem potężny gut kick, kiedy Kane był zgięty zaśmiałem się nonszalancko. Po rytuale tym wykonałem perfekcyjne Moonlight Drive i poza ringiem na kratach przypiąłem potwora...

Chwilowy mrok rozświetliła flara światła. Ku uciesze mas zebranych dzisiaj na arenie padła na komorę w której się znajdowałem. Pewnie stąpając po pachnącym rzezią podłożu wszedłem do kwadratowego pierścienia zgłaszając swoją gotowość do rozpoczęcia walki. Oczy wszystkich, również uczestników tego wielkiego wydarzenia były skierowane na mnie. Moja maska mieniła się w blasku fleszy mymi ojczystymi kolorami. Niczym dumny rycerz wkroczyłem rozświetlić ciemność. Jedynie swoją obecnością porwałem fanów z miejsc. Dziś każdy z nich był Meksykaninem. Reprezentował me kolory rodowe - zielony, biały oraz czerwony. Partner u którego boku dzielnie walczyłem na ostatniej tygodniówce przed Elimination Chamber - Kane, stał zakłopotany niczym obrabowany szlachetka. Niczym było dla mnie jego wezwanie do ofensywy, gdy zorientował się o nadchodzącym zagrożeniu z mej strony. Błyszcząc jakoby w lśniącej zbroi ruszyłem w kierunku Wielkiej Czerwonej Maszyny rozpoczynając swoją kanonadę. Będąc tuż przed mym adwersarzem zszedłem ku dolnym partiom ringu. Cwanym aczkolwiek jak zawsze eleganckim Basseball Slidem przeszedłem za plecy oponenta. Od razu wskoczyłem na nogi nie dając ani chwili mej nie pewnej sytuacji mnie zaskoczyć. Wybiłem się w powietrze i przy użyciu nóg pchnąłem Kane'a w plecy wyprowadzając pierwsze ukłucie. Niczym średniowieczną lancą pchnąłem przeciwnika wykonując Dropkick. Siła wypadkowa tego zdarzenia spowodowała upadek potwora. Głośny huk desek przeciął arenę. Widownia oczekująca krwawych igrzysk poczęła wrzeć stojąc murem za swym obrońcą - małym luchadorem z San Diego. Będąc na kolanach przejechałem palcami po rozdrażnionych ustach. Starały się one same wypowiadać słowa: "Dorwij go!" Glen chyżo podniósł swe ogromne ciało czując wielkie oburzenie powstałe przez ośmieszenie przez kogoś tak małego ciałem. Począł szarżę w moim kierunku wystawiając lewą rękę na poziomie mojej głowy. Nie mogąc być statycznym również ruszyłem w jego stronę wykazując się jednak nie lada fortelem. Schyliłem się pod ręką Kane'a dążąc w kierunku celu jakim były ringowe liny. Wskoczyłem na nie dynamicznie odbijając się w kierunku centrum kwadratowego pierścienia. Nie byłem niczego pewny. Kamień spadł mi z serca, gdy w pewnym momencie poczułem ciało monstrum na swoim torsie. Przygniotłem go do maty, udało się. (Slingshot Crossbody) Oburącz poprawiłem ułożenie swej maski pełniącej dzisiaj rolę chroniącego mnie hełmu - obrońcy mej luchadorskiej godności.


347 słów

Ostatnio edytowany przez Sith (2014-06-01 21:45:35)

Widać że Sith jest w formie, bardzo dobre KŁ. Szkoda tylko że Maricha nie wykorzystał swojej ostatniej szansy.

Ryback udanie kontruje Neckbreaker, a po wbiciu Irish Whipem Johna w klatke ma chwile na odpoczynek. I w obecnej sytuacji czas na Kto Ładniej między wami, max.400 słów.

#Post 1