Wchodzę...

p.s nie miałem czasu na wpisanie wejścia ;d

Dwadzieścia dziewięć lat, chodzę po tej ziemi sam często jeszcze nie wiem jak siebie na lepsze zmienić mam. W głowie jedynie mentalny pustostan,  choć milion myśli siedzi we mnie. Los podarował mi szansę rewanżu na tym dziadku. Idę prosto przed siebie mimo, iż widzę nie wyraźnie. Gdy padam na pysk, to muszę wstać  i nigdy przenigdy nie mówić "Pas". Trzeba uwierzyć w siebie, swój talent, swoją osobowość i swoją wartość. Nie przestraszę się żadnego przeciwnika. Zbliża się największa scena ze wszystkich. Dom "Umarlaka", w którym nigdy nie został pokonany. Ja postaram się wybić go z rytmu. Zapomniałem porażki, to się opłaca i never ever do tego nie wracam! I never ever nie budzę się wplątany  w namiętne objęcia moralnego kaca! Dziś wiem, że jest to moja szansa. Mogę rozpracować jednym umiejętnym ruchem całą taktykę Undertaker'a. Krok po kroku zbliżamy się do siebie. Serce zaczyna coraz głośniej bić. Stoimy już przed sobą. Chwila pojedynku wzrokowego po czym szybko i niespodziewanie uderzam Gut Kick'iem Taker lekko się zgiął a dzięki temu ja wymierzam mu soczysty podbródek. Umarlak odskoczył do tyłu, w jego oczach widać wściekłość. Szybko na mnie ruszył, lecz ja sprytnie złapałem się lin. Sędzia go zatrzymuje, a Undertaker wszczyna dyskusje. Jest to szansa dla mnie, dlatego zza pleców atakuje przeciwnika Dropkick'iem. Byłem uparty i wreszcie doprowadzam do zmiany warty na mieście. Nie dam sobą pomiatać, leż tam gdzie twoje miejsce! “Nie łam się”, te słowa usłyszał Undertaker. Dopadam do mojego rywala i zaczynam go okładać serią wściekłych punchy. Tylko spokojnie, jak na w, skromnie, pokornie, ja daję radę nie mogę dać się ponieść emocją. Muszę sobie uświadomić, że mam jeden strzał by go wykończyć. Muszę się uspokoić i skupić, by dobrze wycelować. Gdy to już zrobię zostanie mi tylko jedno, "bum". Taker już się poniósł na nogi, jednak dla mnie to nie jest żaden problem. Rozpędzam się i wykonuje moją firmową akcje Spinning Neckbreaker. Undertaker teraz spłynął na matę. Leży łapiąc się za głowę jest to dowód, iż Umarlak nie jest niepokonalny. Kocham to co robię, wiem że to co robię jest tym, dlaczego zostałem zesłany na ziemie. Szybko wspinam się na narożnik, po czym wyskakuje w powierze wykonując Diving Splash. Wbiłem się w Taker'a niczym w masło.

Sen. Jedyny ratunek, o jakim mógł teraz marzyć mój przeciwnik. Świat wyobraźni i iluzji jest najlepszym schronieniem dla słabych istot. Nie ma tam bowiem słabości, ani bólu Beztroska pozwala im poczuć się bezpiecznie...Zapominają jednak, że monstra takie jak ja, potrafią bez problemu przenikać przez barierę światów. Zamykając oczy, odnalazłem Rydera spoczywającego beztrosko na zielonej łące w świecie fantazji. Leżąc na ringu wyglądał jak niemowlak pogrążony w głębokim śnie. Moja potęga pozwoliła zamienić jawę w najgorszy koszmar. Zbłąkany rywal otrząsnął się z letargu zrywając jednocześnie na nogi. Strach w jego oczach, pozwalał mi wierzyć, że Mroczna Pani zasiała już w nim ziarnko niepokoju. Miałem teraz otwartą drogę do ataku. Nie mogłem zmarnować tej sytuacji.

Widząc jak mój przeciwnik miota się po ringu, postanowiłem odbić się od lin i po prostu biec w jego kierunku. Gdy w końcu zwrócił ku mnie swoją przerażoną twarz, wystrzeliłem w powietrze by po chwili ściąć go z nóg soczystym Jumping Lariat.. Chimery zawyły z rozkoszy, a tysiące wiernych śmiertelników skwitowały te zagranie salwą braw. Zarówno Królowa jak i Demon byli zadowoleni, dlatego nie zamierzałem zaprzestać natarcia.
Dlatego też podciągnąłem bezwładne ciało przeciwnika na kant ringu, wysunąłem jego głowę na apron, sam przeszedłem na krawędź i po chwili skupienie zaaplikowałem mu precyzyjny Guillotine Leg Drop. Zack zaczął wierzgać jak wąż, ale zdołałem jeszcze chwycić go za włosy i wyciągnąć poza kwadratowy pierścień.

Był w moim władaniu. Mogłem z nim zrobić wszystko, co mi przyszło do głowy. Chciałem by cierpiał, więc szybko go podniosłem a następnie mocnym Irish Whip'em posłałem go w stalowe schodki. Siła uderzenia wywołała ogromny huk, jednak mi wciąż było mało. Złapałem go za rękę, podniosłem do pionu i z całej siły cisnąłem nim o stalowy słupek, powodując jego kolejny upadek. Na jego czole pojawiła się krew, co tylko bardziej mnie rozjuszyło. Sukuby chciały więcej i więcej, a ja nie widziałem powodu, by im odmawiać.

Kilkoma silnymi stompami przygotowałem sobie grunt, pod kolejną kację. Nim ją wykonałem, wślizgnąłem się do ringu, by sędzia musiał skończyć odliczać. Gdy wróciłem na podłogę, Ryder opierał się już o barierki. Sam wystawił mi się na tacy. Nie myślac dłużej odgarnąłem włosy i wbiłem się w niego potężnym Spear'em.. Obaj teraz spoczywaliśmy na macie, jednak to ja byłem w znacznie lepszej sytuacji.

Choć ból nieco mi doskwierał, ta mała przeszkoda nie mogła powstrzymać mnie przed zniszczeniem przeciwnika, i wejść w niedziele do komory w glorii zwycięstwa i z rolą faworyta. Wszystko układało się dobrze jednak pewna myśl nie dawała mi spokoju. Myśl o tej zdradzieckiej kreaturze. Willow czaił się gdzieś w kątach, a jego podły śmiech co raz rozszedł się po całej hali wprawiając wszystkich w zakłopotanie. Czułem się obserwowany. Jego woń unosiła się w powietrzu przyprawiając mnie o mdłości. Choć Demon na razie był spokojny, cały czas bacznie obserwował otoczenie. On również miał świadomość, że Wierzba jest zdolny do wszystkiego. Musiałem jednak na tę chwilę o nim zapomnieć, bowiem Ryder dalej był w stanie oddychać samodzielnie, co nie było dla mnie specjalnie dobrą wiadomością.

Przybierając swoją klasyczną, siedzącą pozycję wywołałem wśród śmiertelników szał radości wręcz nie do opisania. Każdy mój krok, każdy mój gest był kwitowany porcją braw. Te marne istoty były mi całkowicie oddane.  Ale to dobrze, bo wiedziałem, że mam powód by dalej dążyć do celu. Nie myśląc więc dłużej, pochwyciłem rywala za włosy, wyniosłem go do góry i przerzuciłem nad górną liną aplikując na nim nieco zmodyfikowany Gorilla Press Slam. *(UM) Zszokowanie na twarzy publiczności było wystarczającą nagrodą. Nie myśląc dłużej wszedłem do ringu o gdy nastał idealny moment, dopadłem do Zack'a i zapiąłem  Takin' Care of Bussiness na środku ringu odcinając mu wszystkie drogi ucieczki. Czyżby to był już jego koniec?

Proszę 24h!

Niby ciosy z łokcia, można wykonać, ale tak szybko się z tego nie uwolnisz. Sub na razie poluzowany! 3 szanse

Udane, ale suba nie zapinasz. Tak, więc Taker stoi skulony na środku ringu, a Zack siedzi w narożniku. Następuje opis sytuacji na max 130 słów.