Arena wypełniona była po brzegi. Nie było widać, ani jednego wolnego miejsca. Po krótkim czasie , rozbrzmiał bardzo dobrze znany przez wszystkich them. Kibice zaczeli krzyczeć Yoshi ! Yoshi ! Yoshi !. Ja w swoim stylu szybko wszedłem na ring przybijając piątki z bliżej siedząca widownią. Stojąc, już na środku ringu ukłoniłem, się w japońskim stylu przed szalejącymi kibicami.

Gala Royal Rumble w końcu się rozpoczęła, tym razem w Washington'ie! Show, które ta publika ujrzy będzie obfitować w ciekawie zapowiadające się starcia, a między nimi mój pojedynek. Bowiem mym dzisiejszym przeciwnikiem jest niebezpieczny, utalentowany Japończyk - Yoshi Tatsu. Gdy omiotłem swoim wzrokiem cały ring, ujrzałem jego chudą posturę. Po szybkim, acz dokładnym przeanalizowaniu sylwetki, jak i umiejętności oponenta, zacząłem rozgrzewać swoje stawy skokowe. Wygranie walki na tak prestiżowej gali jaką jest Royal Rumble mogła okazać się dla mnie bardzo ważna. W końcu ciągle pracowałem na szczytową pozycję w swoim rosterze. Rozejrzałem się ponownie całej hali, zatrzymując na miejscu gdzie zawsze stał mój opiekun, ojciec i trener. Dźwięk hartowanej stali, który rozległ się po uprzednim znaku pasiastego arbitra, wyrwał mnie z najdalszych zakamarków mojego umysłu.
     Od razu skupiwszy się na moim rywalu, zacząłem bacznie obserwować jego ruchy. Nagle, jak na zawołanie, obaj wyrwaliśmy się ze swoich ówczesnych schronień, kończąc tą krótką przechadzkę w środku ringu. Zanim zdążyliśmy doprowadzić do klinczu, wymierzyłem oponentowi grad uderzeń z pięści ( Punche ). Silne, ciosy w losowe, przypadkowe miejsca poprzedziły serię chopów, dzięki którym doprowadziłem rywala do narożnika, tam bestialsko obijając go kopnięciami w klatkę piersiową ( gut kick ). Sędzia jednak w porę zareagował, grożąc mi niewątpliwie słuszną dyskwalifikacją. Odszedłem więc od naroża ringu, na niedługo zostawiając tam Japońskiego zawodnika. Zrobiwszy odpowiedni dystans wystrzeliłem niczym z armaty, przygważdżając go do narożnika ( Runing Corner Clothesline ).
     Yeeeaaaaa! - ten okrzyk obudził tysiące fanów na Verizon Center. Publiczność pomogła Yoshiemu, gdyż po tym stał już na prostych nogach. Chuderlak dawał wrażenie przygotowanego na każdy mój atak, również zarysowałem sobie pewien plan. Zakuty w bokserską gardę ruszyłem niczym wygłodniały król zwierząt na bez bronną sarenkę. "Najlepszą obroną jest atak" i tymi słowami kierował się Japończyk, nie przemyślawszy czego dokonuj zaatakowawszy mnie. Zareagowawszy w najprawdopodobniej ostatnim momencie padłem na matę wplotłem nogę między jego kończyny obalając go na śnieżnobiałą matę! ( Drop Toe Hold ).
     Uh! udało się, Yoshi znów przywitał się z zimną jak podest matą. Podszedłem do cornera, stanąłem na drugiej linie, spiąwszy mięśnie brzucha kobieca cześć publiczności dała o sobie usłyszeć ( *pop* ). Skoro już jestem przy tym narożniku to czemu by nie wykonać akcji wysokiego ryzyka? - pomyślałem. Wspiąłem się na narożnik i natychmiastowo odwróciłem się ku przeciwnikowi. Tatsu powstał, ale nie był w pełni przytomny, wykorzystanie tego będzie dziecinnie łatwe, gdy mnie zobaczył był za późno! Diving Clothesline Zaaplikowany! 
     Japończyk po raz kolejny wita się z twardą i zimną podłogą kwadratowego pierścienia. Nie mogę zmarnować cennego czasu, cofnąłem się do początkowego schronienia gdzie opierając się o niego mogę podładować baterię ...

Widzicie. tak naprawdę werdykt mogłem dać wczoraj bo TEA popełnił kolosalny błąd, który bez czytania postów pozwolił mi postawić na Barniego. Pierwsze co robię zawsze gdy zabieram się do czytania postów to kopiuję oba i wklejam do tego: http://ile.liter.pl/slow.html

No właśnie. Pewnie już się domyślacie. TEA przekroczył limit. Dałem limit na 400 słów. Według regulaminu masz margines przekroczenia limitu danego przez arbitra o 30 słów. Ty przekroczyłeś o 49, więc jestem zmuszony dać inicjatywę Yoshiemu Tatsu. Uważaj na przyszłość.

@Up. Nie okej, nie musisz robić tych akapitów. Skoro jednak zaliczę Ci tego posta to do akcji wkracza... GRAMMAR NAZI SYDAL!

Zacznijmy od TEA. Po pierwsze. Od razu raziło mnie w oczy wyraz "Washington'ie". Nie dość że apostrof z dupy i wygląda to wyjątkowo chujowo to piszesz byleby wstawić. Jak nie wiesz jak to napisać to skrobnij "Waszyngtonie", na pewno jest to lepsze niż kaleczenie angielskiego.

Oprócz tego poniżej kilka przykładów (a mogłem ich dać jakieś 4-5 razy więcej), w których przeciwniki stawiasz... Sam nie wiem nawet jak... Po prostu dziwnie, w kompletnie niezrozumiałych dla mnie miejscach. Sam nie jestem dobry z interpunkcji, ale nie potrafię sobie wyobrazić dlaczego akurat tam wjebałeś przecinek.

Po szybkim, acz dokładnym przeanalizowaniu sylwetki, jak i umiejętności oponenta, zacząłem rozgrzewać swoje stawy skokowe.

Wszystkie trzy przecinki niepotrzebne. Ten pierwszy mógłby w sumie być gdyby twoja pauza była intencjonalna, ale podejrzewam, że tak nie jest.

Od razu skupiwszy się na moim rywalu, zacząłem bacznie obserwować jego ruchy.

Was? Po ch*j to?

Silne, CO KURWA? XD ciosy w losowe, przypadkowe miejsca poprzedziły serię chopów, dzięki którym doprowadziłem rywala do narożnika

Dobrze, napiszę to, w taki sposób, żebyś, zrozumiał. Za, dużo przecinków,.

Post ogółem taki sobie, ale ta interpunkcja kole w oczy.





BARNI: Post dużo krótszy, ale przebiłeś TEA zdecydowanie. Kilka błędów interpunkcyjnych, ale znacznie mniej niż twój oponent. Oprócz tego robisz naprawdę ogromne postępy i sam jestem zdziwiony. Dobre słownictwo jak na początkującego i pomysł na opis. Jestem zaskoczony, gratuluje. Następnym razem wykorzystaj więcej słówek z limitu.

Podsumowując: dalej Yoshi Tatsu

Nie wiem jakim cudem, ale jednak udało mi się wyprowadzić ciosy i przejąc inicjatywę tego pojedynku. Ted wstał już na nogi, lecz nie na długo, gdy odwracał się w moją stronę, odbiłem się od lin, a gdy odwrócił się już cały wykonałem Japanese Armdrag . Nie czekałem, ani chwili od razu udałem się w stronę rywala pomogłem mu wstać a następnie wykonałem Enzuigiri . Kiedy rywal leżał zamroczony na macie zacząłem śmiesznie tańczyć co rozbawiło publiczność. Dzięki takiemu popisywaniu upodobałem się publiczności. Czas leciał nieubłaganie a Ted dalej nie wstawał więc postanowiłem wzmocnić siłę mojej kolejnej akcji i udałem się na 3 line. Po chwili rywal stanął już na nogi, lecz znów musiał uznać moja wyższość ponieważ, gdy wstał wyskoczyłem z 3 liny i wykonałem Missile Dropkick .

Rywal leżał na macie szybkim krokiem podszedłem do niego pomogłem mu wstać i wykonałem Enzuigiri. Na mojej twarzy zawitał nie samowity uśmiech ponieważ udaje mi się obijać zawodnika z tak wysokiej półki. Nie mogłem jednak rozmyślać cały czas, gdyż czekała na mnie jak ważna walka. Chciałem pokazać tym wszystkim ludziom na co mnie stać, nie chciałem ich znów zawieść. Rywal powoli wstawał, lecz nie ustał zbyt długo na nogach, gdyż odbiłem się od lin i zainkasowałem mocnym Rolling Elbow Smash.

Cóż, nie wiem jakim cudem udaje mi się kontrolować tą walkę. Byłem bardzo zmęczony można było, aż dostrzec pot spływając po moim ciele. Chciałem tylko, aby ta walka dobiegła końca. Rywal nie podnosił się dłuższy czas więc wszedłem na narożnik a, gdy rywal podniósł się wykonałem na nim Missile Dropkick*. Nie miałem dużo czasu na namysł szybko podszedłem do Teda pomogłem mu wstać i wykonałem na mim Bridging Fisherman Suplex.



*=Technics