Arena wypełniona była po brzegi. Nie było widać, ani jednego wolnego miejsca. Po krótkim czasie , rozbrzmiał bardzo dobrze znany przez wszystkich them. Kibice zaczeli krzyczeć Yoshi ! Yoshi ! Yoshi !. Ja w swoim stylu szybko wszedłem na ring przybijając piątki z bliżej siedząca widownią. Stojąc, już na środku ringu ukłoniłem, się w japońskim stylu przed szalejącymi kibicami.

Rozbrzmiewa świetnie znany theme i oto Kapitan Charyzma Christian pojawia się na rampie. Fani wiwatują a  zawodnik Raw pewnie zmierza w stronę ringu witając się z nimi. Ubrany w swoją charakterystyczną koszulke z wielkim "CH" oraz dumnie trzymając swój pas na ramieniu. Christian niezwykle wyluzowany wchodzi do ringu po czym wskakuje na narożnik i jak zwykle charakterystycznie tauntuje

Michael Cole: Chwila, chwila. Walka się jeszcze nie rozpoczęła a już widzimy jakieś spięcia na linii Christian - Swagger.
Jerry Lawler: Wdali się w słowną bójkę, chyba obaj chcą rozpocząć starcie.
Michael Cole: Christian odmawia walki jako partner Swaggera! Jack przechodzi na stronę Tatsu!
Jerry Lawler: A co z Gravesem?
Michael Cole: Otrzymałem wiadomość że Corey nie stawi się w tej walce. Będziemy mieli handicap!

Mój post pojawi się maks do 23, ze względu na wyjazd na mecz sparingowy, o którym dzisiaj się dowiedziałem.

Los potrafi być nieprzewidywalny i co najgorsze...  nie ma na to jakiekolwiek metody. Ta prosta mantra idealnie oddała całą tą zaistniałą sytuację. Początkowo pojedynek cechował się stypulacją drużynową. Następnie w ułamku sekundy forma zmagań, przerodziła się w tak zwany Handicap Match, czyli potyczka tak jak w tym przypadku dwóch na jednego. Niezależnie na który wariant nie spojrzeć, to i tak jest źle. Dlaczego? Otóż za każdym razem zostałem połączony z największym wrogiem Prawdziwego Amerykanina: Kanadyjczyk i Japończyk. Mój Boże... Co gorsze? Nie mogę odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ przodkowie Azjaty w brutalny sposób zbombardowali Pearl Harbor, oraz Christian, mieszkaniec i rodowity obywatel kraju, leżącego na północ od Zjednoczonych Stanów Ameryki, który to chce za wszelką cenę upodobnić się, a później wyprzedzić moją ojczyznę!  Jestem w kropce. Po raz pierwszy od dłuższego czasu, zostałem potraktowany jak rzecz, przez niesprawiedliwe byty. Dlaczego tak jest, że porządnemu człowiekowi zawsze wiatr dmucha piaskiem w oczy?

W tle powoli roznosił się dźwięk metalicznego gongu, uprzednio uderzonego przy pomocy młoteczka, również wykonanego z tego samego kruszcu. Bez słowa ustawiłem się w swoim narożniku. Nie zamierzam rozmawiać z tym skośnookim zapaśnikiem. Nie mogę mu ufać, gdyż kto to wie, czy czasem czegoś nie wykombinuje. W końcu mógł tą cechę od dziedziczyć od plugawych przodków. Doskonale zdaje sobie z tego sprawę, iż jestem zdany tylko i wyłącznie na siebie. Muszę mieć oczy dookoła głowy.Nadeszła odpowiednia pora, by udowodnić im, że nikt nie może się równać z Prawdziwym Amerykaninem! Do dzieła. Po oderwaniu pleców od narożnika, wykonałem kilka kroków w stronę centrum pola bitwy. Chłodnym spojrzeniem przyglądam się przeciwnikowi. Nie muszę go analizować, gdyż stoczyłem z Christianem nie tak dawno pojedynek, który to na marginesie wygrałem. Wiem, czego mogę się po nim spodziewać. Delikatnie obniżyłem postawę, poprzez ugięcie nóg w stawach kolanowych. Nieznacznie pochyliłem tors wraz z głową do przodu. Sylwetka jaką przybrałem miała zobrazować oponentowi moje bojowe nastawienie. W takim gronie nie trzeba prosić o dawkę motywacji, gdyż ta sama się pojawia. Bardzo powoli i ostrożnie wysunąłem prawą dłoń przed siebie. Pokerowa twarz uniemożliwia mu odczytania moich zamiarów. Głupi Kanadyjczyk po upływie kilku sekund uległ pokusie i połączył swoją dłoń, przez co uformował się uchwyt. Gdy nasze palce zostały zaplecione, ku zaskoczeniu wszystkich mocno szarpnąłem, w skutek czego Christian zbliżył się do mnie. W tego to wymierzyłem muGut Kick w odsłonięte podbrzusze. Ten po zainkasowaniu kopnięcia, pochylił się do przodu, a co za tym idzie... utracić mnie, największego przeciwnika z pola widzenia. Tylko głupcy zmarnowaliby taką okazję. Błyskawicznie puściłem uchwyt, ale tylko po to, aby wykonać na nim efektowny Short Arm Clothesline. Kanadyjczyk upadł na matę!

400/400
30/30

Sprawy obrały nieoczekiwany obrót pokazując że zawsze to ja mam w życiu najciężej. Najpierw to ośmieszające wystąpienie Zeba, a później...później było już tylko gorzej. Nie wy darowałbym sobie gdybym miał stanąć w narożniku Amerykanina. Hańba jaką bym się okrył nie pozwoliła by mi żyć, dlatego dzisiaj zamiast walki Tag Teamowej zobaczymy Handicap, i to ja będę walczył sam. W sumie nie jest to takie złe, przynajmniej będę miał okazję aby odgryźć się za niedawną porażkę i nauczyć tego Amerykańca należnego mi szacunku.

Mój amerykański sen zaczyna się spełniać, jedyną przeszkodą na jego drodze są właśnie pospolici, zadufani w sobie cholerni Yankessi. Dzisiaj nastanie temu kres. Dzisiaj wszelcy głosiciele tych jakże okropnych rzeczy umilkną, a stanie się to za sprawą haniebnej porażki Jacka - sam z chęcią o to zadbam...

I tak oto jesteśmy w ringu, gotowi i zdeterminowani, walczący w imię swoich wartości, w imie swojego kraju. Niech poleje się krew. Sędzia po długim oczekiwaniu dał nam znak, pojedynek się rozpoczyna. Obaj od razu obraliśmy waleczne postawy, chcieliśmy jak najszybciej skoczyć sobie do gardeł, lecz rozsądek podpowiadał nam aby zachować zimną krew i poczekać. Ciekawe który z nas będzie go dłużej słuchał....

Powolnie, przestępując z nogi na nogę okrążaliśmy ring, każdy z nas chciał go poczuć, wiedzieć do ma pod nogami, ale wciąż nikt nie atakował. W końcu doczekałem się tego momentu, nerwy Jacka puściły, był zbyt narwany i zdecydował się na atak, lecz nieświadomie wpadł on w moje sidła. Szybkie uchylenie się przed szarżą ze strony rywala i już znalazłem się za jego plecami, to pozwoliło mi na zaatakowanie Clotheslinem który jedynie oszołomił rywala, ale tym samym pozwolił mi na wykonanie Half Nelson Bulldog'a. Jednakże na Swaggera to nie starczyło, był prawdziwą bestią - ciężko będzie mi go pokonać...Stanąwszy na nogi Amerykanin zaczął mocno dyszeć, jego oczy zaświeciły się, chciał zemsty, nie myślał co robi i po raz kolejny dał się podejść....Tym razem to ja ruszyłem w stronę rywala, wybijając się skoczyłem i złapałem go nogami za głowę. Jeszcze tylko kilka obrotów i Jack odleciał na kilka metrów za sprawą Hurricanrany.


350/400

Rozpoczynała się moja hegemonia. To ja postawiłem pierwsze kroki w tej walce i to ja muszę pociągnąć ją do końca. Po potężnym uderzeniu głową w matę mój rywal poczuł niepokój, wiedział że najgorsze jest dopiero przed nim bowiem znów postawiłem go na nogi i po przygotowaniu go wykonałem Spiked DDT. Był to jedynie wstęp do o wiele groźniejszej akcji, gdyż po chwili wspiąłem się na narożnik. Wyczekałem odpowiedniego momentu w którym wypełniony został Missile Dropkick. Potężne kopnięcie które znów rywal przyjął na swoją twarz a to wcale nie był koniec. Na dokładkę rzuciłem jeszcze [color=gold]Snap Suplex[/gold]