Na arenie zaczyna grac theme song bardzo znany wszystkim fanom wrestlingu. Wszyscy czekają na pojawienie się Jeffa Hardego na rampie. Do niedawna bardzo znienawidzonego zawodnika, dziś jednak jest inaczej. Ludzie dostrzegają wysiłek i zaangażowanie Jeffa, dlatego też cieszą się na jego widok. Publika zgromadzona w budynku ku zaskoczeniu zareagowała bardzo pozytywnie na pojawienie się młodszego z braci Hardy. Jednak sam Charismatic Enigma nie kwapi się do wyjścia i ukazania się, bo wciąż go nie widzimy. Ciągłe oczekiwanie i coraz szybsze bicie serc każdego z fanów dzisiejszej gali. Z sekundy na sekundę atmosfera była coraz bardziej napięta.

Po chwili dłuższego oczekiwania oto jest, w końcu na rampę wychodzi sam "The Charismatic Enigma" Jeff Hardy. Ubrany w charakterystyczny dla siebie strój, fioletowe rękawy i długie, kolorowe włosy. Hardy działał bardzo pozytywnie na ludzi, stał w miejscu i zaczął rozglądać się po arenie. Fani byli wspaniali, w całym budynku można było dostrzec wiele transparentów popierających jego osobę. Jednak kilka chwil bezczynnego stania na rampie się zakończyło, Jeff zaczął wypełniać się adrenaliną, z każdym kolejnym okrzykiem usłyszanym na arenie, wyglądał na coraz to bardziej zmotywowanego aż w końcu wykonał swój charakterystyczny taniec na rampie, wywijając przy tym na każdą ze stron i wprawiając w osłupienie najmłodszą część widowni...

"Introducing to the ring, from Cameron North Carolina... The Charismatic Enigma... JEEEEFFFF HARDY!!!"

Już za chwilę Charismatic Enigma stanie przed kolejnym wyzwaniem w swojej karierze. Znów postawił sobie cel i po powrocie wygląda na coraz bardziej zmotywowanego by go osiągnąć. W jego oczach widać, bardzo skupionego i dojrzałego człowieka wiedzącego co tak naprawdę chce. Być może ta "lepsza" wersja Jeffa podziała lepiej i wyniesie go na upragniony szczyt.. Hardy, po celebracjach na rampie zaczął kierować się w stronę ringu. Pewny krok u niego to podstawa, pokazuje wówczas ze nie boi się wyzwań i nie boi się nikogo. Stając do każdej rywalizacji. Kiedy Charismatic Enigma wskoczył już na apron, tam przez chwilę znów zaczął celebrować swoje położenie, równocześnie wieszając się na linach.. ostatnim krokiem jaki mu został, było przejście przez nie i w skoczenie na narożnik. Tam rozłożył swoje ręce i w charakterystyczny dla siebie sposób, wskazał na palcach swoje symbole, określające "Hardyz". Teraz już tylko pozostaje mu czekać na rywala i to co przyniesie mu ten pojedynek...

Przedłużam wyznaczony czas o 12h

Emocje zaserwowane fanom przez gale TLC nie zdążyły jeszcze opaść, a już czeka ich kolejna dawka adrenaliny za sprawą sześćdziesiątego ósmego wydania Raw. Na tejże gali ponownie pojawiam się jako mistrz, udana obrona pasa przedłuża mój run czyniąc mnie coraz potężniejszym i rządnym chwały zawodnikiem. Jestem w połowie mojej drogi na szczyt, tutaj nie ma już słabeuszy, a przeszkoda w postaci Jeffa Hardy'ego stanowi nie małe zagrożenie na mej trasie. Czułem respekt do tego zawodnika, jego postawa w ostatnich walkach była zadziwiająca, świetnie wykorzystywał swoje atuty. Nie wiem jeszcze jak go pokonać, ale jedno wiem na pewno - to nie będzie łatwe starcie.

Walka na PPV odcisnęła na moje swoje piętno, zmęczenie i podniecenie tamtą walką wciąż pozostawało we mnie. Właśnie to będzie mym motorem napędowym w tym starciu. Jeszcze przed gongiem stawiając kilka kroków w przód opuściłem swój narożnik i dogrzewając moje kończyny próbowałem prześwietlić Jeffa. Musiałem poznać jego wszystkie asy zanim wyciągnie je z rękawa. Musze zaskoczyć go jako pierwszy...

Zabicie w gong dało nam sygnał, czas porzucić wszelkie przemyślenia i opuścić bezpieczne miejsca w narożnikach. Czas aby polała się krew. Na dobry początek zrobiliśmy kilka kroków w stronę środka ringu. Wszyscy spodziewali się teraz klasycznego wejścia w klincz i siłowania się zawodników, właśnie był to moment w którym mogłem zaskoczyć. Nadszedł moment przełamania monotonii - będąc kilka kroków od Jeffa wykonałem szybki zryw w jego stronę, który zakończył się silnym i efektownym Clothesline'm z mojej strony, ale jemu było mało - Hardy szybko zerwał się z maty i ruszył w moją stronę co skończyło się kolejnym Clothesline'm i posłaniem rywala na deski. Nie zatrzymując się ruszyłem w stronę lin co dało mi dodatkowej siły, a gdy Jeff znów podniósł się przywitał go silny Running Forearm Smash. Ta akcja sprokurowała kolejne już spotkanie Jeffa z matą i zwiastowała kolejne bowiem momentalnie złapałem go za rękę po czym energicznym szarpnięciem podniosłem na nogi. Nie był to koniec - potężny Irish Whip wrzucił Hardyego w narożnik, a Shoulder Thrusty z mojej strony coraz bardziej wbijały ciało rywala w miejsce połączenia lin. Sprawiało mu to ból, lecz nie był on porównywalny z tym który odczuł po wykonaniu przeze mnie Back Suplex'a. Jednakże ta akcja nie oznaczała końca mojej passy. Zwieńczeniem jej było ponowne podniesienie rywala i po zadaniu kopnięcia w brzuch wykonanie bardzo rozpoznawalnej akcji jaką było - Implant DDT

Rozpoczynała się moja hegemonia. To ja postawiłem pierwsze kroki w tej walce i to ja muszę pociągnąć ją do końca. Po potężnym uderzeniu głową w matę mój rywal poczuł niepokój, wiedział że najgorsze jest dopiero przed nim bowiem znów postawiłem go na nogi i po przygotowaniu go wykonałem Powerbomb. Był to jedynie wstęp do o wiele groźniejszej akcji, po rzuceniu Jeffem w matę wspiąłem się na narożnik. Wyczekałem odpowiedniego momentu w którym wypełniony został Missile Dropkick. Potężne kopnięcie znów rywal przyjął na swoją twarz a to wcale nie był koniec. Na dokładkę rzuciłem jeszcze Snap Suplex

Więc tak Christian jest na narożniku i już wyskakuje kiedy to Jeff ma szansę na przemyślaną kontrę. Kontra przed Diving Body Press

Nie brakowało mi wiele, akcja prawie się udała, ale no właśnie - prawie. Hardy w ostatniej chwili uratował się od kolejnego ciosu który zniwelował by jego szansę na zwycięstwo praktycznie do zera.

Teraz ratując się przed wykonaniem mej akcji dokupił garść piasku do klepsydry która odmierza jego czas, lecz jego upłynięcie jest nieuniknione. Po karkołomnej próbie ratunku wykonanej przez mego rywala upadliśmy kilka kroków od siebie. Hardy czując na swoim karku zimny oddech porażki zaczął się bać - jego ręce drżały, a serce mocno waliło, myśl o nadchodzącej porażce zawładnęła jego umysłem.

Fani ucichli a komentatorzy zaniemówili, wszyscy czekali na ruch zawodników, a my wpatrzeni w swoje oczy analizowaliśmy swoją sytuację i szukaliśmy ewentualnych sytuacji od ataku jak i do obrony. Wiedzieliśmy że to wszystko może rozstrzygnąć się właśnie teraz, a ryzykowna próba ataku może zaprzepaścić wszelkie szansę na upragnione zwycięstwo.

Nie zamierzałem dłużej czekać, dałem ponieść się emocjom i ruszyłem w stronę rywala z zamiarem szybkiego ataku. Jeff był na tyle zaskoczony że nie zdążył nic zrobić - moja ręka uderzyła w jego twarz powalając go na matę, zbliżał się jego koniec.

Kolejny atak zakończony został powodzeniem. Czułem że zbliża się koniec tej nierównej rywalizacji w której zdominowałem rywala. Aby wypełnić moje przeznaczenie i wygrać to starcie posunąłem się do kolejnego ataku jakim było wykonanie Fireman's Carry Gutbuster z którego niemalże momentalnie przeszedłem do Half Nelson Bulldog. Właśnie wtedy nadszedł czas na wejście na narożnik i wykonanie Frog Splash