Christian uwalnia się z dźwigni i przejmuje inicjatywę!

Kontra przed Flapjackiem

Nie jestem przekonany no ale dobra...


OS 250 słów

Bajeczność owej chwili była wręcz nie do odczucia przez przeciętne jednostki ludzkie. Jedynie my, gwiazdy WWE mogliśmy wiedzieć co to znaczy być w samym środku wielotysięcznego show, stanowić nadzieję dla tych wszystkich ludzi. Gasić ją bądź też rozpalać w każdej sekundzie pojedynku. To co dla widzów było tanią rozrywką i zabiciem wolnego czasu dla mnie było chlebem życia. Istne piekło, które miało tutaj się zaraz rozpętać miało zadecydować o moim być albo nie być w kwestii zdobycia tytułu mistrza Stanów Zjednoczonych. Wyścig szczurów jaki przeżyłem w drodze do tego miejsca można porównać do ostatniej drogi skazańców więzienia w Cold Mountain. Sam czasami czułem się niczym bohater powieści Stephena Kinga w którym owe więzienie zostało przedstawione. Oczekiwanie i droga jaką pokonywali skazani aby przekroczyć "Zieloną Milę" idealnie przypomina walkę z rywalem wewnątrz kwadratowego pierścienia. Walka ze swoimi ograniczeniami, z przeciwnościami losu oraz ze swoim zgubnym przeznaczeniem jakim jest śmierć. Marzeniem każdego zawodnika jest dzierżenie insygnii władzy jakim niewątpliwie jest pas mistrzowski. Dążyłem do Niego przez lata swojej kariery, poświęcając wszystko aby osiągnąć szczyt swoich umiejętności. Zmierzyłem wzrokiem leżącego u mych stóp rywala. Uniosłem w górę prawą rękę i otarłem z czoła pot odrzucając od siebie jednocześnie wcześniejsze wydarzenia. W owym momencie nie znaczyło to kompletnie nic. Serce poczęło pompować krew co raz szybciej, ciśnienie wręcz rozrywało moją aortę a znaczenie bieżącej chwili wzrastało z każdą sekundą. Stan agonalny w jaki wpadłem oznaczał tylko jedno...Jayson Anthony Paul wszedł na wyższy poziom, podniósł swoje umiejętności do miana pretendenta. Muszę dopilnować aby osiągnąć jeszcze jedno oczko - tytuł mistrza.

Ruszyła zabójcza machina którym niczym monstrum rozwalała mniejszych rywali. Czas pokazać wszystkim iż początek był tylko małym niepowodzeniem. Powróciłem na dobrą ścieżkę, a teraz mam nadzieje że z niej nie zbocze. Po moim ataku JTG nie spędził dużo czasu na macie, podniósł się gdy ja już po odbiciu od lin biegłem w jego stronę, a Running Forearm Smash sprokurował kolejne spotkanie z matą mojego rywala. JTG podniósł się po raz kolejny, jeszcze bardziej wściekły i zawzięty, biegnąc w moją strone nie spodziewał się że zaskocze go Flapjackiem. Nakręciłem się, płynąłem z pradęm, wszedłem na narożnik aby wykonać Diving Headbutt

Rywal grzecznie przyjmował moje kolejne ataki, byłem w transie i nie dawałem się z niego wyciągnąć. Po ataku z narożnika podniosłem się na nogi, musiałem szybko naszykować kolejny atak. JTG powoli zbierał się z maty, gdy stanął już na nogi otrzymał Half Nelson Bulldog. Publiczność wiwatowała, właśnie takiego Kapitana Charyzme chcieli oglądać. Chwile po ataku naszykowany został kolejny. Podniosłem rywala na nogi i zadałem mu uderzenie w twarz aby po chwili wykonać Snap Suplex. Kolejnym krokiem w mojej drodze do wygranej było po wcześniejszym podniesieniu rywala zadanie Back Heel Kicku

Atakując rywala kolejnymi ciosami przestałem zdawać sobie sprawę w jakiej stypulacji walczymy. Przecież jest to Tables Match mogę więc zaszkodzić JTG'iemu trochę bardziej. Po wykonanej przeze mnie akcji postanowiłem wyrzucić mego czarnego rywala z ringu. Zrobiłem to po podniesieniu go i zaatakowaniu potężnym Clotheslinem który przerzucił go nad trzecią liną.

Czas na wykorzystanie stołu rozłożonego nieopodal, przysunąłem go do miejsca w którym się znajdowaliśmy aby po chwili Snap Suplexem przełamać ten stół. Nie był to wcale koniec bowiem jedną ze złamanych części stołu podłożyłem pod plecy rywala aby po chwili Back Suplexem znów nadziać go na owy przedmiot.

Chciałbym prosić o 24h. Kontrę napiszę jutro w godzinach wieczornych gdyż mam w interku problemy z netem. Będę jutro w domu to napiszę.