MYSTER!

Stałem tam na środku całej areny otoczony przez tych wszystkich ludzi. Starałem się zachować tą kamienną twarz towarzyszącą mi od opuszczenia kulis aż do owego momentu, mimo iż nie było to łatwe. W istocie wolałbym skryć złoto, póki je mam i uciec, niż stawić dziś wszystko na jedną kartę. Czy w takim razie jestem tchórzem? Ale co Wy możecie o tym wiedzieć? To wszystko wygląda jak sen rodem wyjęty z umysłów młodych zapaśników: WWE, PPV, na szali Mistrzostwo Interkontynentalne, a do dyspozycji mamy nawet drabiny. Nieźle, co nie? Choć wstyd przyznać... Zaczynam się nawet tego obawiać.

Przeniosłem błądzący po każdym zakamarku budynku wzrok na Morrisona. Powinienem jeszcze zmarszczyć brwi, by nadać temu wszystkiemu odpowiedniego charakteru. Sam jednak przebieg starcia stał się dla mnie ważniejszy. 'CHODŹ, ZAWALCZ JAK MĘŻCZYZNA!'. Ironicznie rzuciłem w stronę oponenta wskutek czego niepewnie zaczęliśmy krążyć po deskach ringu. Każda część naszych ciał poruszała się kocimi ruchami, w zwolnionym tempie. Nawet zgięcie najmniejszego palca było dokładnie zaplanowane  z wyprzedzeniem, lecz w najmniej spodziewanym dla rywala momencie rzuciłem się do biegu a kiedy pokonałem dzielący nas dystans wyprowadziłem kilka Low Kicków. Kopnięciami zapędziłem oponenta do jednego z ringowych narożników, gdzie kilka razy wbiłem swój bark w ciało Morrisona. Ten nieco zdezorientowany zsunął się bezwładnie na deski po otrzymaniu dodatkowego Gut Kick'a. Nie zwlekając, czy nie pozwalając sobie na dalsze rozmyślania wykonałem pierwszą podczas tego spotkania akcję: brutalny Facewash wprost w twarz Johna. Jęk, który bezzwłocznie dotarł do moich uszu tylko bardziej podjudził mnie do zadania kolejnego bólu Morrisonowi. Złapałem go za włosy i pociągnąłem do środka ringu. Teraz spoczywający na kolanach John stał się bezbronny i słaby wbrew słowom jakie głosił na ostatnich galach. Kolejny pozer i idiota, jakich na świecie jest pełno. Póki co, bycie na moim miejscu to dla niego wciąż niedoścignione marzenie. Postawiłem na nogi Morrisona i Irish Whep'em rzuciłem w liny. Biegnący rywal podjął próbę przejęcia inicjatywy Clotheslinem, lecz umknąłem pod jego ramieniem i kiedy ponownie znalazł się w zasięgu mojego wzroku przywróciłem z powrotem na 'ziemię' za pomocą Kitchen Sinka. Kopnięcie wymierzone w brzuch  zmusiło go do wydania z siebie kolejnego, zduszonego okrzyku. Niesamowity ból pulsujący gdzieś w jego wnętrzu natychmiast oderwał od walki i zaćmił umysł. Postawił kolejny, milowy krok wstecz na drodze prowadzącej go do mistrzostwa. John stanął schylony z łapami przyklejonymi do podbrzusza. 'JESTEŚ NADAL TAKI PEWNY?' Na te słowa gromki cheer rozległ się w całym budynku. Wszelkie transparenty znalazły się w górze w asyście skandów i okrzyków. Gdy słynny JoMo wkrótce doszedł do siebie i odwrócił się w moją stronę zainkasował Dropkicka, po którym padł krzyżem na ringowe deski.

Morrisonowi, który jeszcze chwilę temu miał chrapkę na mój pas chyba odechciało się mistrzostwa... Definitywnie.

Klatka piersiowa leżącego Morrisona szaleńczo unosiła się to w górę, to w dół. W jednej chwili stwierdziłem, że obawa przed tym starciem tylko dodawała smaczku. Żadna drabina nie jest w stanie zrzucić z bioder Andersona złota, o które teraz tak zacięcie walczy John. Szedłem powolnymi, dużymi krokami w stronę rywala, a gdy się już nad nim znalazłem rzuciłem się na niego z serią punchy. Po owym ataku opuściłem ring dolną liną i skierowałem się do mniejszej drabinki stojącej nieopodal. Adrenalina w żyłach popłynęła znacznie szybciej, a publiczność wydała z siebie jednolity, potężny ryk. Tak- stało się dokładnie to, na co czekali zbyt długo. Przenikliwy wrzask nie mógł mieć źródła w byle jakiej sytuacji, dlatego Morrison jak na komendę powstał i opuścił kwadratowy pierścień. Gdy tylko stanął jedną stopą na czarnej podłodze rzuciłem się do sprintu (naturalnie wciąż z drabiną) i powaliłem przeciwnika za pomocą tego narzędzia. Cała klatka piersiowa i prawe żebro John'a naraziło się na niesamowity ból. Na zwijające się w konwulsjach ciało rywala wyprowadziłem jeszcze kilka uderzeń drabiną po czym odrzuciłem ją i wsunąłem Morrisona z powrotem do ringu. John bezwładnie przeturlał się do środka ringu za co ja przystąpiłem do odegrania kolejnego aktu w postaci Leg Dropa. Potężny ból zupełnie zaćmił zmysł Morrisona, którego przyjąłem na barki by zadać kolejny cios: Rolling Fireman's Carry Slam. Dodałem tylko oliwy do ognia...

Po pomyślnie wykonanej akcji powstałem z maty i oparłem się o narożnik by móc napawać się widokiem obolałego rywala. Leżał z głową skierowaną do pasa mistrzowskiego wywieszonego nad kwadratowym pierścieniu- póki co to wciąż jego niedoścignione marzenie. Perspektywa dalszego poprowadzenia starcia w takim właśnie stylu napawała mnie dodatkową pozytywną energią, którą musiałem wyładować na Morrisonie. Kopniakiem w jego obolałe żebro zmusiłem do przemieszczenia się na bok po czym zmusiłem do powstania. Od razu spoliczkowałem John'a, na co ten w odwecie ostatkami sił rzucił się na mnie próbując odpłacić za wcześniejsze szkody. Zablokowałem jedno z nadciągających uderzeń, po czym sam wyprowadziłem kopnięcie znane jako Roundhouse Kick. Z nieobecną miną rywal odpadł na matę. Zupełnie tak, jakby popchnąć plastikowy manekin. Z tą jedną różnicą, że na miejscu manekina jest (prawie) żywy człowiek. Natychmiast przystąpiłem do zapięcia dźwigni- Figure Four Leglock.

Za pierwsze dwa zdania powinienem Cie ukarać ale....

Anderson puszcza i ucieka do narożnika, Morrison przy pomocy sędziego staje sobie i oczekuje na ruch rywala.

Tak jak mówił Mr. jest w narożniku a John stoi mniej więcej na środku ringu. It's OS time!

Opis Sytuacji na słów powiedzmy...250. Do dzieła

Sup. - znów wyszedł Ci kolejny fajny post, widać że trzymasz swój poziom a pisanie sprawia Ci przyjemność, jedno tylko jest zastanawiające " Tym samym głupiec się przeciwnikiem dwa razy potężniejszym jakim jest-" nie rozumiem tego zdania

Aigor - także się postarałeś i tym razem bardziej mnie zaciekawiłeś

Dalej pisać będzie Aigor aka. John Morrison gdyż ten OS w jego wykonaniu był dla mnie ciekawszy

Kontra dla Andersona przed Springboard 450 Plancha