No dobra, Kruger uszczypnął Tysona, ten złapał się za nogę i rozproszony wciąż trzymał dźwignię. Tą sytuacje może wykorzystać Leo! Kidd bardzo poluźnił uchwyt, 2,5 szansy czyli kończysz poprzednie wyjście!

I jest koniec! Kidd puszcza dźwignię i mamy Kto Ładniej na 300 słów z SM. Jeśli wygra Kevin, ma prawo zakończyć walkę.

Całkowicie wypompowany leżałem na macie, czując jak ból doskwiera mi szczególnie w plecach. Powoli otworzyłem oczy, spoglądając na Tysona, który stał niedaleko mnie i tylko myślał, jak tu zaatakować. DOBRA KRUGER OGARNIJ SIĘ! WSTAWAJ I NIE RÓB Z SIEBIE CIOTY! Usłyszałem te słowa w moim umyśle, a następnie powoli powstałem do pionu za pomocą sprężystych lin. Popatrzyłem się na Tysona, a na twarzy ukazał się mały uśmieszek. Był załamany, iż jego najlepsza dźwignia została obalona przez zwykłego bezmózgiego dzikusa z zielonego buszu Afryki. Byłem z siebie zadowolony, toteż odważnie i nieco pewniejszy siebie wyszedłem na środek kwadratu, pokazując, iż jestem gotowy do walki. Obaj stanęliśmy na przeciw siebie, czubki naszych nosów stykały się ze sobą, lecz ja po krótkiej chwili chuchnąłem śmierdzącym oddechem w stronę Tysona, przyprawiając go o odruchy wymiotne. Była, to zmyłka! Prędko skorzystałem z tego momentu i powaliłem rywala silnym clotheslinem. Będąc wraz z antagonistą w parterze, wyprowadziłem szarżę ciosów, głownie w jego głowę, powodując nie małe zamroczenie. Szybko, jednak powróciłem do pionu. Sprowadziłem Tysona na nogi, aby na powitanie wyprowadzić silne kopnięcie w tors. Oponent skulił się po owym ataku, lecz ja nie próżnowałem. Odpowiednio przechwyciłem ciało Kanadyjczyka, by chwilę później z całej siły zrzucić go na swoje kolano akcją w postaci Gutbuster Drop. Z szerokim uśmiechem na twarzy, wzniosłem ku górze swoją rękę, coraz bardziej zwiastując swój pierwszy od kilku tygodni triumf. Parę razy uderzyłem się po twarzy, chcąc jeszcze bardziej nakręcić siebie do tej batalii. Ustawiłem się w jednym z narożników, Wyczekując momentu do wymierzenia swojej sygnaturki. Publiczność reagowała bardzo negatywnie, wiedzieli, że koniec ich ulubieńca Tysona jest bliski. postanowiłem ich jeszcze bardziej pogrążyć. Gwałtownie zerwałem się ze swojego miejsca, wykrzykując wielkie Whoaaaaaaaaaaa! Chwilę później Tyson z hukiem upadł na śnieżnobiała mate ringową, inkasując silny Slice! Koniec był bliski, wystarczył tylko jeden mały krok do słodkiego zwycięstwa...

Walka potoczyła się teraz jak najbardziej po mojej myśli. Leo nie udało sie znów mnie zaatakować, tym razem to ja zaatakowałem go. I to ja teraz znów będę mógł dyktować warunku tego pojedynku. Rywal jest już przygotowany to wykonania każdej możliwej akcji lecz żeby zakończyć to starcie muszę go jeszcze nieco mocniej osłabić, tak też czynię. Zbliżam się do leżącego Krugera i podnoszę go do stójki po czym silnie go policzkuję tylko go prowokując. Ten na mnie ruszył lecz było to do przewidzenia i uniknąłem jego ataku a ten pobiegł w kierunku lin a gdy tylko wrócił chwyciłem go i rzuciłem nad swoim ciałem wykonując podręcznikowy Scoop Powerslam. Kruger po raz kolejny dzisiejszego wieczoru przywitał się z chłodną matą co źle dla niego wróży a wręcz przeciwnie dla mnie. Kibice również wydawali się strasznie zaniepokojeni ale cóż takie jest życie, raz ich ulubieniec wygrywa a raz wygrywa ten którego nie znoszą. Tak jest dzisiaj. Jednakże Kruger nie zamierza się poddawać i w mgnieniu oka wstał na nogi lecz strasznie się chwiał co postanowiłem wykorzystać. Szybko do niego dobiegłem i wykonałem Russian Leg Sweep. Po którym Kruger znów zaliczył spotkanie z matą. Tym razem Leo nie podnosił się w tak szybki sposób jak przeważnie to czynił, tym razem odpoczywał na macie, dokładnie tą samą czynność czynię ja. Oparty o narożnik spoglądam na poczynania rywala i odpoczywam jednocześnie. Lecz wszystko się kiedyś kończy, w końcu Leo musiał wrócić na nogi a gdy to uczynił miałem przygotowana dla niego kolejną niespodziankę. Kruger odwrócił się w moim kierunku a ja mu szybko wyprowadziłem solidnego kopniaka w brzuch po czym zainkasowałem na nim Rolling Fisherman Neckbreaker po raz kolejny już w tym starciu. Jak się teraz czujesz Leo, teraz to ja jestem górującą domeną w tym starciu.

Rywal nie zdołał zapobiec żadnej okazji jakie na nim zainkasowałem. Mógł tylko przyglądać się moim poczynaniom a ja spokojnie kontrolowałem to co się działo. Lecz nie mogę teraz pozwolić mu by cokolwiek zrobił gdyż jestem tak blisko zakończenia tego pojedynku a zarazem tak daleko. Lecz teraz czas zająć się Krugerem. Gdy ten wstaje od razu wskakuje mu nogami na szyję i wykonuje Jumping Headscissors. Leo idealnie upadł i rozłożył się na środku ringu więc czas dalej go atakować. Tak więc podchodzę do niego i na środku ringu zapinam na nim Dungeon Lock.(UM.IRON GRIP). Klep dzikusie!

Znowu... Coraz bardziej Tyson naraża swoje życie i zdrowie, jeżeli wyjdę z tej dźwigni cało to obiecuję... Obiecuję, że nie wyjdzie areny na własnych nogach! Zaopiekuję się nim specjalny sztab medyczny, który zaopiekuję się nim.

Doskonale wiedziałem, że kilkoma ciosami nie zdołam uwolnić się z morderczej dla niektórych dźwigni. Jedna z moich nóg, spoczywa pod ręką Tysona. Może się uda? Pomyślałem i z całej siły wyrwałem ją na bok, aby chwilę później użyć jej do wymierzenia szarży potężnych uderzeń z podeszwy mojego buta. Zamroczony oponent, jeszcze trzymał. Walczył, żeby tylko zmusić mnie do klepania w matę. W pewnej chwili, gdy wszystko szło po mojej myśli, używając swojej wolnej ręki, zacząłem niemiłosiernie atakować jedną z jego rąk, która trzymała moją łapę. Sędzia szalał wokoło, zasypując mnie pytaniami czy jestem w stanie walczyć? Tak debilu, weź mi nie przeszkadzaj!


pomoc naukowa:  http://www.youtube.com/watch?v=MuKYO4cbPps

Siedząc w narożniku, kamienną twarzą spoglądałem na leżącego rywala, starając się uporać z bólem, który było czuć wszędzie. Teraz jest moja szansa! Muszę pokazać się ze strony tego drugiego Krugera - dzikiego i nieokiełznanego. Powoli powstałem ze śnieżnobiałej maty ringowej i odważnie wyszedłem na środek kwadratowego pierścienia. Pot spływał po ciele jeszcze bardziej niż przedtem, rozczochrane włosy, które jeszcze niedawno były związane w kucyk, stały na wszystkie strony. W kąciku ust dało się dojrzeć strumień śliny, którą nieumiejętnie wyplułem ze swoich ust. Obaj znajdowaliśmy się na nogach, lecz teraz był ten kluczowy moment... który opuści arenę gali TLC jako triumfator? Publiczność była bardzo ciekawa odpowiedzi na to pytanie, w sumie to każdy z niecierpliwością czekał na zakończenie tego pojedynku. Nagle w głębi siebie poczułem napływ potężnej agresji, która w oka mgnieniu ogarnęła moje ciało, przez co jak opętany rzuciłem się na oponenta szarża ciosów. Potężne ciosy pojedynczo spadały na brzydką twarz Tysona, który ledwo co kontaktował ze światem zewnętrznym. Podniosłem się z maty, zniecierpliwiony krążąc po kwadratowym pierścieniu. Nie przeciągając tego momentu, sprowadziłem Kidda na nogi, ponownie atakując go ciosami, które sfinalizowałem silnym kopniakiem w tors. Gęsia skórka ukazała się na mojej skórze, co wyraźnie było oznaką podniecenia na słowo "zwycięstwo". Zarzuciłem do tyłu swe włosy, a następnie objąłem ciało rywala, by móc przerzucić go nad sobą i z impetem wbić w deski kwadratu. Potężny Snap Suplex ujrzał światło dzienne. Po udanej akcji, usiadłem na tyłek, wpatrując się wzrokiem psychola w zebranych ludzi i mojego największego wroga - Tysona Kidda. NO I CO FRAJERZE?! CO SIĘ STAŁO?! POSRAŁEŚ SIĘ W MAJTKI?! PŁACZESZ, BO NIE MOŻESZ WYGRAĆ?! Wykrzyczałem w stronę nieprzytomnego rywala owe słowa, wściekle podnosząc się na kończyny. I TO MA BYĆ KANADYJCZYK?! JEST NIKIM! Wciąż kontynuowałem swój monolog, lekceważąco podchodząc do leżącego Tysona. Do moich uszów dobiegało głośne buczenie publiczności. Ja odpowiedziałem im, podniesioną do góry prawą ręką. Znów byłem nakręcony w stosunku do tej batalii, aż się kilka razy uderzyłem po twarzy, głośno krzycząc: AAAAAAAAAA! Aż podbiegłem do podnoszącego się antagonisty i niemiłosiernie zasypałem jego szczątki serią potężnych stompów. Lecz to mi nie wystarczało. Muszę zrobić coś więcej! Przecież powiedziałem sobie, że nie wyjdzie z tej areny na własnych nogach prawda? Krążąc jak zagubiony, zatrzymałem się tuż przed narożnikiem. Wyraz twarzy wciąż był ten sam. Pełen spokój ogarnął moje ciało, a sam zacząłem powoli kręcić swoją ręką, szykując się do wymierzenia akcji. Wreszcie gdzieś tak... Hmm... Po paru minutach, chyba. TJ podniósł się na nogi, nie wytrzymałem i ruszyłem na niego. Gdy ten się odwrócił ja już wymierzyłem Slice, który dosłownie zwalił go z nóg. Huk rozniósł się po całej hali, wzbudzając w fanach Kidda, dość duży hate. A ja znów jak dzikus, wykrzyczałem duże: Whoaaaaaaa! Energicznie skakałem po ringu, a energia wciąż we mnie buzowała. Byłem gotowy do postawienia kropki nad "I". Z małymi trudnościami, podniosłem swojego oponenta, a następnie obróciłem go w pół, aby wyprowadzić Kruger End! To już musi być koniec! Koniec!  1.. 2.. 3?