Wjechał ( czekam na Ciebie AxE )

Gong i Kto Ładniej na 455 słów!

Słysząc gong, ostatni raz odwracam się do narożnika, a widząc wyraz twarzy umarlaka, jestem już pewien - rozwale go, zbyt nonszalancko podszedł do tego pojedynku. Ostatni raz witam się z publicznością i od razu ruszam do ofensywy - bez zbędnych ceregieli wchodzę w klasyczny klincz z moim przeciwnikiem. Od razu wyczuwam pewną przewagę ze strony Taker'a, którą oczywiście wykorzystuję - bez większych problemów puszczam klincz klękam i szybko wyślizguje się za plecy mojego przeciwnika, gdzie chwilę go obijam, a piękną kombinację punchów i kicków kończę precyzyjnym lewym prostym prosto w głowę przeciwnika. Nie mam zamiaru dać mu ani chwili wytchnienia - szybkim ruchem przeciągam go na środek ringu. Szczególną satysfakcję dają mi kopy w plecy rywala, bowiem ta część ciała najbardziej go boli. No nic, kiedyś trzeba mu dać się podnieść. Cofam się na kilka kroków, cały czas uważnie obserwując ruchy Undertaker'a. Ten się podnosi, zwrócony jest twarzą w moją stronę. Ruszam w jego kierunku, wystawiając rękę jak do Clothesline. Czuję, że przeciwnik się jednak uchyli... Przeczucie mnie nie myli - w ostatniej chwili przeciwnik nurkuje pod moją ręką, lecz gdy się wyprostuje, czeka go niemiła niespodzianka w postaci potężnego ciosu łokciem w kręgosłup i z powrotem kładę go na ziemię - tym razem za pomocą pięknego Lifting Inverted DDT. Głowa Taker'a wydaje ciekawy dźwięk przy spotkaniu z ziemią - jednak opponent nie traci przytomności, a jedynie gorączkowo chwyta się za obolałą głowę. Próbuje się podnieść, jednak solidny kop w twarz z mojej strony skutecznie uniemożliwia mu to, przeciwnik na deskach łapie sie panicznie za swoja twarz. Już wstał, ponieważ to jest kawał twardego chłopa. Podbiegłem do niego i na "dzień dobry" wymierzyłem łokieć w głowę. Umarlak padł opierając się o liny, a ja przełożyłem jego ręce za górną linę, jednocześnie je blokując. Uderzyłem go ośmieszająco w twarz, po czym wziąłem rozbieg i silnym Big Boot'em wyeliminowałem go z ringu. Taker dostał swoje, czas chyba wrócić do publiczności, która bawi się wyśmienicie podczas dzisiejszego House Show. Publiczność ma mieszane uczucia, każdy obstawia, że Undertaker mnie zmiażdży, jednak ja wiem, że to jest moja szansa na ukazanie się jak z najlepszej strony. Zwycięstwo z człowiekiem z doliny umarłych, dała by mi szansę i motywację do ubiegania się do najważniejszego tytułu w tej organizacji, jeśli nie na całym świecie. Szanuje Undertaker'a za wszystkie jego osiągnięcia oraz za to, że w tym wieku jest w stanie walczyć, jednak to już jest koniec, ponieważ ta organizacja stawia na młodych zawodników z potencjałem i talentem! Jestem jednym z nich, który już poznał smak zwycięstwa nie jeden raz. Woo Woo Woo, U Know It! Publiczność eksplodowała, ponieważ to jest charakterystyczny dla mnie gest, który już jest rozpoznawalny na całym świecie! Undertaker już powoli dochodzi do siebie, a ja jestem gotowy na wszystko co się stanie.

"UNDERTAKER! UNDERTAKER!" Głośne chanty fanów wypełniły całą arenę. Ich doping działał na mnie niezwykle mobilizująco. Chcąc zapewnić im godną rozrywkę, musiałem stanowczo, ale jednocześnie subtelnie obchodzić się z rywalem. Gdy już wstałem na nogi fani gromkimi oklaskami nagrodzili moją poprzednią akcję. Widząc ich żywiołowe reakcje, na mojej twarzy pojawił się uśmiech. Wiedziałem, że pora zasłużyć na kolejną porcję braw.

Nie zastanawiając się dłużej, podniosłem rywala i posłałem go na liny mocnymIrish Whip częstując go uprzednio mocnym podbródkowym. Zack był jeszcze świeży, więc szybko zorientował się co kombinuję. Gdy tylko wystawiłem rękę próbując wykonać silny Clothesline, Ryder momentalnie uchylił głowę dzięki czemu uniknął ataku. Spodziewałem się tego, dlatego szybko przygotowałem inną opcję ataku. Gdy BroSki ponownie odbił się od lin, tym razem wpadł prosto w moje ręce. Łapiąc go w dogodnej dla siebie pozycji, błyskawicznie przekręciłem się z nim niemal w poziomej linii wykonując szybki Powerslam. Publiczność po raz kolejny wykazała swój zachwyt, a ja podrywając się na nogi szykowałem już kolejny atak. Łapiąc oponenta za rękę zaciągnąłem go na krawędź ringu, by następnie samemu przejść pod górną lina i stanąć na apronie. Głowa Zacka wystawała z ringu, więc nie pozostało mi nic innego jak nabrać prędkości, wyskoczyć w górę z wyprostowaną nogą i zaaplikować mu Guillotine Leg Drop. Po tym ataku rywal wturlał się z powrotem do środka wierzgając niczym ryba w sieci, a ja miałem chwilę czasu, by poprzybijać piątki  z fanami stojącymi w pierwszych rzędach. Wspaniałe uczucie, gdy widzisz swoje imię na banerach trzymających przez dzieci i ich rodziców. Głośne "LET'S GO TAKER", które wyrwało się z gardła małego chłopca, było dla mnie niczym woda na młyn. Chcąc spełnić jego prośbę, ponownie wdrapałem się na apron, a zaraz potem wszedłem na narożnik. Mistrz internetowy nadal leżał na macie, więc mogłem śmiało wykonać kolejną akcję.

Prostując się na nogach starałem się utrzymać równowagę, choć przy moim wzroście nie było to takie proste. Gdy już jednak osiągnąłem zamierzony cel,  przespacerowałem się po trzeciej linie robiąc kilka kroków, by następnie spaść na przeciwnika wykonując Ropewalk Elbow Drop. Pin! 1....2....KICK OUT. Ku mojemu zdziwieniu Ryder poderwał barki, dając sygnał, że wciąż jest jeszcze gotów stawiać opór.

"Taki jesteś kozak? Ciekawe jak długo wytrzymasz." Słowa, które wypowiedziałem do Zacka były przepełnione ignorancją i pewnością siebie. Mimo, iż rywal poderwał się po ostatniej akcji, ja nie powiedziałem jeszcze ostatniego słowa. Szybko zerwałem się na nogi i unosząc zaciśnięte pięści w geście tryumfu oczekiwałem, aż mój rywal w końcu się podniesie. Gdy w końcu się to stało błyskawicznie obróciłem go twarzą w moją stronę, by następnie zacisnąć obie dłonie na jego krtani.  BroSki zaczął szalenie wymachiwać rękoma, lecz na nic mu się to zdało. W chwili, gdy próbował dosięgnąć mojej głowy, jego nogi już wisiały w powietrzu. Przerażenie w jego oczach było nie do opisania. Widząc to, na mojej twarzy pojawił się szyderczy uśmiech. Mogłem zrobić z nim teraz wszystko. Szybko przeanalizowałem dostępne opcje i wybrałem pierwszą, która przyszła mi na myśl. Po zrobieniu kilku kroków, cisnąłem rywalem o narożnik wykonując jednocześnie Two Hand Chokeslam. Po przyjęciu ciosu, Ryder odbił się od jego górnej części, jednocześnie obracając się przy tym o 180 stopni. Po paru chwiejnych ruchach znalazł się tuż obok mnie. Była to więc idealna pozycja, do zapięcia dźwigni. Bez zastanowienia objąłem od góry jego szyję, docisnąłem swoje ciało, wyginając go niemalże w pół i zapiąłem na środku kwadratowego pierścienia mocne Takin' Care of Bussiness! Rywal nie miał wyjścia, musiał się poddać!

Sytuacja nabrała rumieńców, ja jestem w opałach, jednak nie długo bo zachowałem chłodny umysł i wiem co w tej sytuacji zrobić. Szybko uderzam Taker'a punchami w głowę, cios po ciosie, aż Taker puści, a gdy puści szybko wykonuje Clothesline.

P.S Bardzo prosto i nie rozpisanie bo nie trzeba, tego rozpisywać[/i]

Ciosy nie pomogły, dlatego szybko staram się złapać moją ręką, jego ręki i troszeczkę oddalić ją od mojej głowy co daje mi błyskawiczną szanse, dlatego wierzcham się z całych moich sił, głowę już mam poluzowaną, teraz wystarczy tylko jeden umiejętny ruch, aby wydostać się z opałów. Kładę moje ręce na jego klatce piersiowej i szybko się odpycham, przy okazji uwalniając się.