Spoczywając na kolanach, spoglądam na halę, widząc na niej setki zawiedzionych osób. Byłem bliski rozpaczy, ponieważ nie mogłem im dać tego, czego pragnęli. Tkwiłem w tej pozycji ze spuszczonymi rękoma, jak gdyby pojedynek ujrzał już swój kres. Czy nie jestem w stanie już w żaden sposób sięgnąć po viktorię? "Mogę ..."- wydarło mi się przez zęby zaraz po tym, jak mocno złapałem prawą ręką drugą linę zamykającą kwadratowy pierścień. "Muszę!"-wydarłem się na całe gardło, podciągając swoje wiotkie ciało do góry na lewej ręce, obdarzając maniakalnym spojrzeniem wszystkich na arenie. Dałem do zrozumienia, że ten pojedynek jeszcze się nie skończył i moja determinacja właśnie osiągnęła punkt krytyczny. Wzorem dumnego władcy, napawałem się widokiem skadnującego tłumu, gdy nagle w tej zbieraninie hałasów wyłapałem ten jedyny... Błyskawicznie obróciłem swoją twarz w kierunku środka kwadratowego pierścienia, jednakże od razu przywarłem plecami do znajdujących się za mną lin. Deadman siedział w samym centrum ringu i wbijał we mnie swe martwe, nieobecne spojrzenie. Pan ciemności śledził każdy, nawet najmniejszy ruch mojej kończyny, co wprawiło mnie w osłupienie. Rywal nie spuszczając ze mnie spojrzenia podnosił swoje potężne ciało w czasie, gdy ja dalej spoczywałem w jednym miejscu. Ciemność ogarnęła moje oczy, z sekundy na sekundę widziałem coraz bardziej zamazany obraz. Dokładnie słyszałem jednak uderzenia potężnych nóg rywala o deski kwadratowego pierścienia. Z całej siły ścisnąłem przepocone już liny, aż w końcu jak na komendę runąłem w dół. Do żywych przywróciło mnie głośne huknięcie o posadzkę poza kwadratowym pierścieniem. Jeszcze poprzez mgłe zauważyłem skomlającego z bólu Takera, który zwijał się na posadzce w konsekwencji nieudanego ataku. Wiedziałem, że jest to moja jedyna szansa na ostateczne rostrzygnięcie tego starcia. Napełniony nową nadzieją, wziąłem krótki rozbieg i wzbiłem się w powietrze, przelatując ponad trzecią liną. Undertaker zbyt późno spojrzał w górę i zainkasował fenomenalną Suicide Planche. "3!"- przenikliwy głos arbitra sygnalizował, iż w tej walce to ring jest właściwym miejscem starcia. Wykonując mozolne ruchy, obaj znaleźliśmy się na kolanach. Taker spojrzał na mnie zmęczonym, a zarazem demonicznym spojrzeniem i wyprowadził potężnego puncha...który jednak nie dotarł do celu! Z przerażającą prędkością przeturlałem się pod atakującą ręką Phenoma, jak cień pojawiając się za jego plecami. Z dziecinną wręcz łatwością, zablokowałem ręce oponenta pod następną akcję i podciągając go całą swoją siłą, wykonałem Bridging Dragon Suplex. Teraz w moim umyśle nie panowała już wiara w to, że mogę wygrać ten pojedynek, lecz pewność. Wielki Deadman leżał pod moimi stopami w pół przytomny i wyglądał tak, jakby tylko czekał na to, aż wykonam koronną akcję i skrócę jego męki. Teraz wystarczyło jedynie zatargać to wielkie cielsko do ringu. Złapałem oponenta za głowę, z całej siły podciągnąłem ją w górę, aż w końcu wepchnąłem rywala do prawidłowego miejsca starcia. Phenom potoczył się po macie, jak wielka beczka, osiadając na klatce piersiowej, a ja prześlizgując się pod pierwszą liną w mgnieniu oka znalazłem się przy nim. Czując wielki ból, jednakże nosząc uśmiech na ustach doczołgałem się do spoczywającego na środku ringu Undertakera. Przysuwając swoją bujną brodę, do ucha rywala szeptem spytałem "Czy nadal jestem pieskiem?". Nie oczekiwałem jednak na żadną odpowiedź, wystarczyło mi jedynie kilka klepnięć w matę Phenoma. No!Lock zapięte, spoczywaj w spokoju Taker ...

Równo 520 słów