Wchodze.

Ok. A zatem pierwsze KŁ na 400 słów. Powodzenia

GONG!

Spokojnie stoje na swoim stanowisku, wpatrując swój wzrok w stojacego przede mną Romana Reigns'a. Nie obawiam się jego siły, ponieważ on jest słabiutki jak dla mojej osoby. Z szerokim uśmiechem na twarzy, w geście ingorancji rozłożyłem ręcę i wypowiedziałem słowa "OJ ROMAN, ROMAN... ZAŁATWMY TO W SZYBKI SPOSÓB." Pewnym krokiem zbliżyłem się do oponenta, znienacka poczęstowałem go szarżą uderzeń w jego oba żebra. Zamroczony antagonista, odsunał się parę kroków, chwiejącym się krokiem. To był dobry znak, więc używając swojej łapy, poczęstowałem go soczystym European Uppercuttem. Reigns oparł się o stalowy narożnik, lecz ja nie zamierzałem w kierunku wykonania kolejnej akcji. Błyskawicznie zdzieliłem go krótkim kopniakiem, po czym łapiąc go w ddt clutch, poczęstowałem jego korpus trzynastoma kopnięciami w brzuch tego osobnika. Pewny siebie wzniosłem, obie ręcę ku górze i kiwnąłem głową w geście pochwały mojej osoby. Buczenie Polaków, rozległo się po całej hali w bardzo szybkim tempie. Ale ja jak zawsze, nie przejmując się widownią, dorzuciłe jeszcze parę krótkich kopnięć, a następnie złapałem go za ramie, sprowadzając go na deski. Tak! Przed państwem Single Arm DDT! Akcja została prawidłowo zaaplikowana, co wiąże się z kolejną owocną akcją. "WSTAWAJ PUSTAKU, BO NIE MAM CZASU!" Lekceważąco klepałem go po głowie, co dziwne szybko się wkurzył. Odsunąłem się kilka kroków w tył, gestem ręki zaprosiłem go do "Afrykańskiej pułapki". I tak się stało. Roman ruszył z wysuniętą ręką, wyglądało na to, że chciał wykonać clothesline. Szybko ukucnąłem przed ową akcją, a następnie przechyciłem go w wrist lock, tylko po to aby chwilę po tym powalić go Short-Arm Clothesline. Pełen euforii, położyłem się na śnieżnobiałą mate i złapałem za najbliższą kamere, wypowiadając słowa "ON JEST ZBYT SŁABY, PANIE GENERALNY MENADŻERZE". Po skończonej scence z moim udziałem, zacząłem turlać się po macie, dając popis przed zebraną publicznością.

Roman leżał obolały na środku ringu, a ja tauntując we wszystkie strony, zbierałem duże buczenie Polskiej publiczności. Odwróciłem się o sto osiemdziesiąt stopni i od razu powędrowałem ku powstającemu oponentowi. Był na kolanach, toteż poczęstowałem go paroma prawymi, po czym podniosłem go za głowe prosto do pionu. Zamroczony Reigns, chwiejącym się krokiem, próbował mi wymierzyć cios, ale dzęki swojej szybkości, błyskawicznie odsunąłem się na bok i sam wymierzyłem kilka kopniaków, a następnie złapałem go za ramię, z impetem sprowadzając na deski. Atak zwany Single Arm DDT ujrzał światło dzienne... To nie był jeszcze koniec zabawy. Zadowolony, popatrzyłem się wokoło, oblizując wargi. Po chwili podbiegłem do rywala i obiłem go serią stompów, która zakończyła się krótkim elbow dropem. Od razu podniosłem się do pionu i pierwsze co to, ośmieszałem tego nieudacznika jakim jest Roman Reigns. Z szerokim bananem na ustach, rozłożyłem ręce, zbierajc negatywną fale ze strony oglądających. Po chwili krókiego odpoczynku, podszedłem do rywala i pomogłem mu wstać na nogi. Prędko poczęstowałem jego korpus paroma kopnięciami, po czy, odbiłem go od lin, podniosłem go i wbiłem w mate za pomocą Spinebuster'a. Na sam koniec, wdrapałem się na narożnik. Minęło kilka sekund, a ja wzbiłem się w powietrze, dorzucając Diving Elbow Drop.

Wszystko poszło po mojej myśli... Dokładnie tak jak to sobie wyobraziłem. Czułem się zadowolony ze swoich poczynań, niszcząc w dość jednostronnym pojedynku Romana Reignsa. Oponent leżał skulony na macie, a ja opierając się o sprężyste liny, kiwnąłem głową i ruszyłem w stronę rywala. Obiłem jego ciało serią stompów, finalizując to krótkim elbow dropem. Roman na chwilę podniósł swoje cielsko i padł nieprzytomny. Siedząc na tyłku, złapałem czaszkę konkurenta i zapiąłem na niej headlock takedown. Ale, żeby bardziej ułatwić atak, trzymałem go w duszeniu, zasypując go serią ciosów w jego twarz. Polska publiczność reagowała wielkim buczeniem na widok nas obu. Ale ja pewny siebie, dorzuciłem jeszcze kilka ciosów łokciami. Czym prędzej powstałem z śnieżnobiałej maty, przechwyciłem nogi rywala i skrzyżowałem je, zapinając w taki oto sposób Sharpshooter na środku ringu.

Leo Kruger chcę zapiąć mi już dźwignie, nie mogę do tego dopuścić bo z tej dźwigni dość ciężko jest się wydostać. Leo podchodzi do mnie i łapie mnie już za nogę, jednak ja mam jeszcze drugą nogę i właśnie tą zaczynam go kopać, a następnie obkręcam się na bok wydostając się z uchwytu.

Ten pojedynek zaczął się dla mnie nie za dobrze, być może poczułem się za bardzo, że mogę go łatwo pokonać. Zostałem zaskoczony atakami Leo Krugera, jednak to że prowadził już trochę w tym pojedynku, nie oznacza że zostanę przegranym na WWE RAW w Warszawie. Leo Kruger jest przeze mnie popchany w swój narożnik, a ja leże na macie na plechach. Po udanej przeze mnie kontrze Leo Kruger łapie głęboki oddech i właśnie chcę ruszać do kolejnego ataku, nie mogę mu na to pozwolić bo wtedy znowu może się to dla mnie źle skończyć. Leo powolnym krokiem ruszą w moją stronę, muszę go jakoś zatrzymać od wyprowadzania mi kolejnych ataków. Leżąc na plechach mam nie daleko do lin, więc uciekam z ringu. Leo widać trochę się zdenerwował, a to dla mnie dobry znak. Stojąc za ringiem patrze na Leo Krugera, prowokuję go gestem, - CHODŹ TU! NO WYCHODŹ! Rozwścieczony Leo Kruger chcę pokazać że się mnie nie boi, i to jest właśnie jego błąd bo bez namysłu chcę wyjść z ringu. Przeszedł już przez liny i stoi za linami lecz ciągle na ringu. Szybko łapie go za nogę i ciągnę w dół a on spada na dół.