Atmosfera na dzisiejszym RAW jest bardzo gorąca. Jesteśmy już po kilku emocjonujących walkach, a to dopiero początek. Nim ostatni pojedynek na dobre zdołał się zakończyć , kamera przeniosła nas na backstage. Tam panował istni zamęt. Techniczni, divy i zapaśnicy w bardzo szybkim tempie mijali obiektyw kamery, zupełnie nie zwracając na nią uwagi. Kamerzysta wyraźnie zaciekawiony tym faktem, skierował swój sprzęt w stronę, skąd nadbiegał ten rozpędzony tłum. Wszystkim widzom przed telewizorami i fanom gromadzonych na arenie ukazał się Undertaker, który doszczętnie demolował całe zaplecze. Ubrany w swój charakterystyczny ,długi, czarny płaszcz, jeansowe spodnie, skórzaną kamizelkę i niebieską bandanę przemierzał korytarz wyraźnie rozwścieczony. W ręku trzymał stalowy młot, którym co raz zdewastował jakąś ścianę lub stoisko z cateringiem. Niszczył sprzęt, skrzynie, rozrzucał śmieci z kosza. Siał całkowite spustoszenie na swojej drodze, nie oszczędzając niczego, ani nikogo. Nie trudno było się domyśleć, czym było spowodowane jego zachowanie.

Kamerzysta widząc rozpędzonego potwora momentalnie zrobił kilka kroków do tyłu. Wtedy na ekranach świsnął Matt Striker, który z mikrofonem gonił za Deadmanem, próbując zadać mu kilka pytań. Badass będący na skraju wytrzymania odwrócił się w stronę dziennikarza i łapiąc go za koszulę przycisnął do jakiegoś ogromnego pudła.

-GDZIE JEST EDGE?! – wykrzyczał coraz bardziej niepanujący nad sobą Calaway
- Nnnn…nie mam pojęcia…
-GDZIE JEST MÓJ PAS?!
-Nnn…nie wiem…Chciałem tylko… - Matt nie dokończył swojej myśli, bowiem Phenom cisnął nim w stojące nieopodal tekturowe płyty.

Następnie zdejmując z siebie płaszcz ruszył pewnym krokiem w kierunku gabinetu GM’a. Po drodze natknął się na telewizor, na którym akurat jakby na złość, były wyświetlane ostatnie momenty wczorajszej gali.

Ten widok zadziałał na niego niczym płachta na byka. Ułożył sobie w dłoniach narzędzie, które jest przyjacielem Triple HHH’a, zrobił potężny zamach, po czym roztrzaskał ekran na drobniusieńkie kawałki. Przeraźliwemu hukowi towarzyszył ogromny rozbłysk, który na chwilę oślepił wszystkich widzów. Gdy dym w końcu opadł, zobaczyliśmy Takera pod biurem Generalnego Managera. Ani pukanie pięścią, ani ciągnięcie za klamkę nic nie dało. Drzwi były zamknięte, a w gabinecie nikogo nie było. Złość Calawaya osiągnęła niewyobrażalny poziom. Sfrustrowany Badass kilka razy potężnie kopnął w futrynę i rzucił przechodzącego tuż obok ratownika w stół z gorącymi napojami. Wściekłość wymalowana na jego twarzy wzbudzała strach wśród młodych widzów. Jednak Undertaker tego wieczora miał tylko jeden cel, odnaleźć Edge’a.

Gdy wydawało się, że rozwścieczony Deadman wparuje na arenę, tuż przed wyjściem na stage drogę zablokował mu sam Vince McMahon. Pojawienie się na ekranie postaci Chairmana wywołało wielkie poruszenie na trybunach.

-Łołołołoł….Taker, uspokój się.

- Zejdź mi z drogi.

- Wyluzuj. Dobrze wiesz, że nie wpuszczę Cię na arenę w takim stanie.

- Nie obchodzi mnie to. – Tutaj Taker zacisnął obie pięści – Gdzie jest Edge?

- Nie mam pojęcia. Nikt go dzisiaj nie widział. Na pewno nie było go dzisiaj w budynku. I uwierz mi, lepiej dla Ciebie żeby się nie pojawił.

Taker nie wytrzymał. Złapał prezesa za kant garnituru i patrząc mu prosto w oczy wycedził przez zęby:

-Posłuchaj mnie. Nie pozwolę robić z siebie durnia. Jakoś nie chce mi się wierzyć, że nie wiesz gdzie jest ten śmieć. Jedziesz z nim i z tą rudą wywłoką na jednym wózku. Może po prostu oboje weszli Ci tak głęboko do dupy, że nie zauważasz różnicy między zatwardzeniem, a ich pieprzonym wazeliniarstwem.

- Chyba się…

- Jeszcze nie skończyłem. Nie obchodzi mnie jak to zrobisz, ale za godzinę chcę widzieć w swojej szatni pas, który wczoraj zasłużenie zdobyłem. Radzę Ci nie robić numerów. A gdy już Twój przydupas pofatyguje tutaj swój zad, to bądź tak łaskawy i przyślij go do mnie. Tylko pożegnaj się z nim, bo obiecuję, że prędko go z powrotem nie zobaczysz.

Vince był nieco przerażony, jednak starał się zachować swój autorytet. Przełykając ślinę odpowiedział drżącym głosem:

- Po pierwsze, pamiętaj z kim rozmawiasz. Po drugie, nie będziesz mi mówił co mam robić. Radziłbym Ci ostrożniej dobierać słowa, bo…

- Bo co? Zwolnisz mnie? – W głosie Takera wyraźnie dominował sarkazm- Nie bądź śmieszny. Dobrze wiesz, że Twoje groźby nie robią na mnie żadnego wrażenia. Nie dam się zastraszyć

.

Tutaj McMahon wydarł się z uchwytu Badassa i poprawił marynarkę. Spoglądając na Deadmana z kamienną twarzą wypowiedział z dozą satysfakcji w głosie.

- Skoro moje słowa nie robią na Tobie wrażenia, to może zrobi je dzisiejsza walka wieczoru. Ty kontra połowa Beard Generation, Daniel Brayan, a wokół was stalowa klatka.

Phenom uśmiechnął się szyderczo, poklepał Chairmana po ramieniu i bardzo pewny siebie powiedział:

- Dzięki Vince.

Undertaker obrócił się na pięcie i udał w stronę szatni, pozostawiając zdegustowanego prezesa na środku korytarza, z którego pewność siebie wyparowała dosłownie w jednej sekundzie.

***REKLAMY***