~ Mysteeer! ~

Laadies and Gentlemans…. My weight tonight's 243 lb....I came from Greeeen Baaaay, Wiscoonsin…
…MYYYYYYYYSTEEEEEEEEER…ANDERSON… ANDERSOOON.

GONG! Kto ładniej do 500 słów.

Hell in a Cell - tą galę Anderson zapamięta, jako jedno ze swoich najgorszych przeżyć, bowiem za moment stoczy ze mną pojedynek na ów gali. Mister nie potrzebnie godził się na te starcie, gdyż teraz czeka go istne piekło w mym wykonaniu. Wbije mu do głowy, że nie warto stawać do ringu z Mistrzem Interkontynentalnym, gdy gra toczy się o jego tytuł. Na Smackdown nie wymierzyłem mu zbyt surowego wyroku, ale za to dziś takowy dostanie. Wyczekiwaliśmy w kwadratowym pierścieniu na rozpoczecię tego Armagedonu, z którego wyjdzie zwycięsko tylko jedna osoba, a będą nim ja. Dotychczas na PPV broniłem swój tytuł i w dniu dzisiejszym zamierzałem powtórzyć swój wyczyn, zwłaszcza, że przeciwnik nie był z najwyższej półki. Nie jest on taki, jak Rey Mysterio, Goldust czy też John Morrison, on jest od nich znacznie gorszy i cały świat niebawem się o tym przekona. Jak zwykle pewny siebie wpatrywałem się w rywala z ironicznym uśmieszkiem, chciałem, aby wiedział, że zawsze jestem pewny siebie i dam się zastraszyć nikomu, a zwłaszcza komuś takiemu, jak on. Gdy tak wpatrywałem się w niego, nagle podszedł do mnie arbiter, aby wziąć pas do prezentacji. Zanim wręczyłem mu mój tytuł, wzniosłem trofeum ku górze, aby pokazać pretendentowi, kto jest mistrzem. Ex Kennedy wyraźnie się zdenerwował, a ja uradowany oddałem złoto sędziemu, gdyż ziściłem swój pierwszy cel, jakim było wyprowadzenie z równowagi rywala. Charls Robinson pokazał pas wrogowi, po czym wzniósł go w górę. Wiedziałem, że zaraz to się zacznie, zaraz stanę do kolejnej obrony swego tytułu, milion pytań zadawałem sobie w chwili poprzedzającej gong. Czy obronie swój tytuł ? Czy będzie tak łatwo jak poprzednio ? I wiele innych pytań, na które nie zdążyłem odpowiedzieć, bo dostrzegłem, jak pan ubrany w czarno-białą koszulę w paski kazał rozpocząć tą bitwę.

Zabrzmiał *G.O.N.G* Metaliczny dźwięk rozległ się po całej arenie. Fani powstali z miejsc i nawet mój dzisiejszy rywal powstał z narożnika. Był gotowy do batalii, tak samo, jak każdy widz zebrany w tej przeogromnej hali. Siedziałem w swym cornerze, jakbym nie wiedział, że walka się rozpoczęła. Lekceważyłem rywala tym zachowaniem, a publiczność zaczęła buczeć, gdyż domagali się walki. Po chwili zaczęli krzyczeć chanty ''Michael Sucks ! Michael Sucks ! Michael Sucks !''. Drwiąc sobie z widowni przystawiłem rękę do ucha, udając, że nic nie słyszę, co jeszcze bardziej ich sprowokowało, a buczenie powiększyło się dwukrotnie. Dobra koniec zabawy, przecież jestem tutaj, aby walczyć. Wreszcie wyszedłem ze swojej ''bazy'', aby zrobić to co zawsze, czyli pokonać kolejnego przeciwnika. Wraz z Amerykaninem byliśmy na środku ringu, podniosłem rękę do góry oznajmując, że chcę wejść w klincz. Rybka chwyciła haczyk - Mister przyłożył jedną rękę do mojej i gdy chciał drugą, zagrałem ''brudno'' wymierzając mu kopnięcie w brzuch, po którym wykonałem mu Perfect DDT. Fanom to się nie spodobało, zresztą, jak każde moje zagranie. Wiedziałem, że oni nic nie znaczą, to ja jestem tutaj gwiazdą i widowiskiem, nie liczy się, że na mnie buczą, liczy się, że i tak przyszli oni oglądać tu mnie, a świadomość, że mogę ich rozwścieczyć dodawała mi niesamowitej otuchy. Aby jeszcze bardziej ich sprowokować tauntowałem do nich, po czym obmyślałem dalszy plan na rywala.

Perfekcyjna cios dla nie perfekcyjnego zawodnika - tak myśl przysła mi do głowy, patrząc na to, jak Anderson zwija się z bólu. Wraz z tym, gdy  głowa rywala stygnęła się z iście gładziutką matą ringową, poczułem spokój i byłem jeszcze bardziej pewny siebie. Zapewne teraz walka będzie się toczyć na Smackdown, czyli wykonam mu kolejne akcje i pojedynek szybko się skończy. Kenneth był na kolanach i lada moment podniesie się na nogi, lecz wnet zakończyłem jego marzenia, podbiegając do niego i wymierzając mu potężną maczuge w plecy. Mocne uderzenie przyczyniło się do zatrzymania procesu powstawiania u Mistera, jednak to nie było wszystko co mu zaserwowałem. Chwyciłem go za głowę pod DDT Clutch i wymierzyłem mu kilka śmiertelnych uderzeń z kolana wprost w żebra, po czym chwyciłem go za rękę i z całej siły wbiłem go w pobliski narożnik za pomocą Irish Wheap'u. Amerykanin był dosłownie wbity w corner i to była okazja dla mnie. Wziąłem wielki rozbieg, po czym rozpędzony wbiłem się w opponenta z akcją Corner Back Elbow. Ałć ! To musiało boleć, wnioskując jeszcze po tym, że Ex Kennedy zawył z bólu wniebogłosy. Wróg znajdował się na najniższym szczeblu narożnika i sądził, że spokojnie będzie mógł odpocząć, ale mylił się. Momentalnie doszedłem do niego i zacząłem wbijać swoje nogi w twarz przeciwnika. Nie mogłem powstrzymać tej serii uderzeń, dopiero później Charls Robinson odciągnął mnie od rywala upominając mnie. Uspokoiłem arbitra, a po chwili podniosłem pretendenta, aby ustawić go pod jedną z mych brutalnych akcji. Mianowicie objąłem go, wyniosłem  go w górę, po czym z wielkim impetem zrzucił go na mate, poprzez rzut zwany Body Slam. Ciało tego śmiertelnika ponownie miało nieprzyjemne spotkanie z podłożem, z pewnością postaram się, aby doszło do więcej tak owych spotkań. Brunet z bólu podniósł plecy i to był jego błąd, iż wtedy na myśl podsunął mi się pewien pomysł, który miałem zamiar, jak najszybciej zastosować. Ustawiłem rywala pod pozycje siedzącą, po czym moment później, jak najmocniej mogłem wbiłem swe kolano w obalone plecy rywala, co stworzyło uderzenie Knee to Back. Czy ma inicjatywa będzie miała swój koniec ? - zaraz się przekonamy.

Me akcje wyraźnie dały się we znaki rywalowi. Po tym pojedynku jedyne co mu zostanie to siniaki i rozcięcia wywołane przeze mnie. Muszę dążyć ku temu, aby Anderson miał, jak najwięcej owych ran. Moja partnerka Paige, była ubrana dziś w prze piękny strój, w którym to gorąco mnie dopingowała, to może być powód, dla którego tak niszczę swego przeciwnika, ale może to tylko umiejętności - nikt tego nie wie i nikt się nie dowie. Podbiegłem to iście pięknej brunetki, która znajdowała się na apronie, po czym pocałowałem ją w usta, ten całus miał mi przynieść szczęście. Całunek był długi i o mało nie przyniósł mi pecha, bowiem wtedy opponent już się podniósł i przerolował mnie do pinu, jednak odkopałem, a następnie powaliłem go efektownym kopnięciem zwanym Dropkick. Kopnięcie było tak silne, że przyczyniło się do tego, iż Mister wyturlał się z ringu pod wpływem uderzenia. On mi nie ucieknie, zaraz go dorwe i poniesie duże konsekwencje swojej ucieczki. Wyślizgnąłem się z ringu, podążając za nim. Kenneth był nieświadomy tego, że jestem tuż za nim. Gdy się odwrócił spotkał go potężny punch w twarz, po którym poleciał na barierki. Skoro te czarne ścianki były tuż obok nas, postanowiłem je w kreatywny sposób wykorzystać. Objąłem delikwenta w pasie, po czym wyniosłem go w górę, aby moment później rzucić go na barierki, za pomocą Saito Suplex.

Jako, że prawą rękę mam wolną wymierzam kilka punchy w twarz ignoranta. Zamroczony Michael  powinien ustąpić, dzięki czemu uwalniam też lewą rękę by odepchnąć go od siebie.

______________________________________________________________________

film pomocniczy

Ciosy wyraźnie dały się we znaki rywalowi. Nie bez powodu nie zdołał skontrować iście brutalnej akcji na barierki.  Więc Kenneth ponownie poczuł gorzki smak bólu. Dzisiaj coś mu nie idzie w walce ze mną, może moje perfekcyjne ruchy są zbyt perfekcyjnie na niego ? No nic, trzeba walczyć dalej. Dostrzegłem, że ów rywal już się podniósł. Nic z tym nie zrobiłem, a zakłamany w sobie Anderson ruszył w moją stronę. Atak zakończył się fiaskiem, bowiem delikwent nadział się na przerzut zwany Back Body Drop. Skończyło się to dla niego nie za przyjemnie, gdyż poleciał za barierki i bolesnie uderzył plecami w matę poza ringową. Jednak po chwili poszedłem do niego, chwyciłem go za ciało i wymierzyłem mu Belly to Belly Suplex. Tuż po tej akcji chcąc iść za ciosem wyniosłem petenta do stójki, a następnie wykonałem mu akcję o nazwie Back Suplex.