Istny holocaust... W końcu mogę pokazać na co mnie stać, w końcu mogę pokazać się z jak najlepszej strony. Co prawda jestem już trochę poobijany, aczkolwiek wierze w to, iż dam radę wygrać ów walkę - wierzę w to! Odkupiłem się, oponent leży na macie białej jak fala mleka... Nie mogłem dłużej czekać, jestem naładowany energią! Podniosłem go w dość w brutalny sposób, podciągnąłem go za uszy i wymierzyłem mu kilka elbowów które sprawiają mroczki w oczach Miza. Chwilę później wykonuje mu Enzuigiri Kick - owa akcja sprawia, iż ten zasypia na macie. Jednakże dla mnie to dalej za mało. Wybiłem się ku górze i padłem na jego brzuchu plecami zapierając mu dech w piersiach - Jumping Senton. Fani na trybunach zaczęli jednogłośnie skantować mój ringname! "HAIL SABIN! HAIL SABIN" - To były ich słowa. Wyraźnie są za mną, pomimo tego, iż nie zawsze gram fair. Podniosłem go po raz enty, chwyciłem oburącz i wyniosłem w górę. Akcja skończyła się jednoznacznie - rywal plecami został obity o moje kolanko poprzez akcje jaką jest Inverted Atomic Drop

Rywal leży na środku kwadratowego pierścienia, a raczej ringu tortur... Wziąłem rozbieg, odbiłem się od lin a już za kilka sekund wybiłem się w górę, robiąc przy tym rotację w przód. Wylądowałem na ciele oponenta akcją jaką jest Somersault Senton. Akcja została perfekcyjnie wykonana! Zobaczyłem zdumioną twarz Miza. Czyżbym go czymś zaskoczył? Zabawa dopiero się zaczyna... Podniosłem The Miza, rwąc jego rękę w górę. Po chwili wyprowadziłem mu irish wips w stronę lin, od których szybko przeciwnik się odbija. Ja jednak ciągle na niego czekam wytrwale... A kiedy ten już będzie przy mnie wykonuje mu Jumping Roundhouse Kick! Oponent padł jakby całe szczęście u niego zgniło... W momencie w którym ten leżał już od kilku sekund nieruchomo, wyszedłem na apron. Zaciągnąłem liny w dół wybijając się obunóż. Wylądowałem prosto na jego twarzy akcją jaką jest Slingshot Springboard Foot Stomp! Wcisnąłem jego zasmarkaną mordę w matę...

Trochę się porobiło...zostałem przez chwilę zdominowany przez Sabina, jednak ten stan nie mógł trwać długo. Chris posłał mnie w kierunku lin Irish Whipem i szykował się do wykonania kolejnej akcji kiedy ja złapałem się oburącz najwyższej z lin wprawiając mojego oponenta w zakłopotanie. Sabin wyskoczył aby wykonać Jumping Roundhouse Kick jednak ja zatrzymałem się w miejscu. Po bezcelowym wyskoku przeciwnika stał on do mnie plecami toteż byłem zmuszony do wykorzystania tej sytuacji. Wziąłem kilka szybszych susów i bez wachania wykonałem Low Dropkick, który sprowadził Chrisa Sabina na matę.

Mój przeciwnik zwija się z bólu na macie kiedy ja przeżywam chwile swojego tryumfu. Dałem radę...udowodniłem swoją wielkość dominując ten Triple Threat. Złapałem rywala za fraki i podniosłem na nogi. Wydawał się kompletnie nie kontaktować ze światem zewnętrznym. Spiąłem się w sobie i pozwoliłem królewiczowi śnić dalej poprzez Half Nelson Facebuster[NM]. Koniec tego starcia zbliżał się z sekundy na sekundę a ja o dziwo czułem co raz to więcej mocy. Rozejrzałem się po arenie i uniosłem w górę ręce w geście zwycięstwa. Widownia zebrana dzisiaj na arenie odpowiedziała mi cheerem. Nie mogłem teraz zniszczyć swojej dominacji. Szarpnąłem do siebie wątłego jak szmaciana lalka Sabina i wykończyłem jego złudne nadzieje Snapmare Driverem[NM]!

Rozejrzałem się po arenie nie widząc już "wielkiej czerwonej maszyny" w zasięgu wzroku. Legendarny Kane ugiął się pod niesamowitością The Miza! Został już tylko jeden wróg do szybkiej eliminacji...Chris Sabin. Rozejrzałem się po publiczności. Widok rozradowanych twarzy oraz plakatów traktujących o mojej osobie niezmiernie mnie uradował. Pora dać tym ludziom to za co zapłacili kupując bilety na Hell in a Cell. Szarpnąłem Chrisa za włosy by podnieść go do pionu i bez wahania wymierzyłem Rear Chancery Backbreaker to Neckbreaker[SM]. To był znak dla wszystkich moich fanów, że zbliża się coś wielkiego. Moment kluczowy a może nawet końcowy w tym nierównym pojedynku. Od początku przecież wiadome było kto zdominuje ten Triple Threat - ja! Uniosłem dłonie ku górze...zupełnie tak jak podczas mojego wejścia do ringu. Szeroki uśmiech widniał na mej twarzy kiedy Sabin opierał się rękoma o mnie w próbie powrotu do gry. Wykorzystałem jego słabość i zgniotłem poprzez zetknięcie jego zburzonej świadomości z rzeczywistością. Mamy Reality Check[FM]! Cała publika eksplodowała...była jednak zaskoczona moją decyzją. Nie starałem się przypiąć przeciwnika. Wręcz przeciwnie...chciałem mu zadać jeszcze większy ból. Mogłem go wykończyć i ośmieszyć równocześnie...w końcu jest strasznie obity. Usiadłem na rywalu i złapałem za jego obie ręce niczym za lejce - Chickenwing Camel Clutch[SUB]! Tap out!

**edit

Wiem, że tym postem złamałem jeden z punktów Nowego Systemu Walk jednak to nie jest moja wina gdyż tabelka na górze strony wprowadziła mnie w błąd. Otóż po kliknięciu w odnośnik "NOWY SYSTEM WALK" strona przenosi Nas TUTAJ - do starego systemu walk w którym nie ma żadnej mowy odnośnie tej sytuacji. Dlatego też nie miałem pojęcia o takim punkcie regulaminu jednocześnie zapoznając się z tym w zapewnieniu że to jest obecny system. Nie wiem co Rafi masz zamiar z tym zrobić jednak utrata inicjatywy byłaby moim zdaniem trochę za dużą karą za rzeczy nie zależne w pewnym sensie ode mnie. Na forum jestem zaledwie kilka dni - nie byłem w stanie wiedzieć że pod hasłem "Nowy System Walk" kryje się stary system nie zauważając dosyć małego napisu "Archiwum".

Ostatnio edytowany przez Extermin (2013-08-30 13:12:49)

Chyba nie doceniłem swojego przeciwnika... Walka już trochę trwa, nie mogę pozwolić, abym w taki sposób skończył! To jest po prostu nie możliwe, muszę wziąć się w garść i walczyć tak, jakby na szali było postawione moje życie. Kątem oka dostrzegłem przeciwnika, byłem w schylonej pozycji - jest to ta chwila, w której muszę zachować spokój, muszę wykazać się zimną wolą. The Miz był już tuż przy mnie, a ja w szybki sposób obaliłem biegnącego przeciwnika swymi zwinnymi nogami jak scyzoryk akcją, jaką jest Drop toe hold! Świetnie, rywal padł twarzą na białą matę kwadratowego pierścienia. Ring znów przybrał ciemnych barw, tak jakby ktoś umierał. Osobą umierającą w tej chwili jest The Miz, a pole walki to jego grób, istne miejsce tortur... Owa akcja dzieje się zbyt blisko lin, tak więc przesuwam go na środek ringu, a tam zapinam mu Octopus Lock! Klep skurwielu... Klep w matę...

W końcu udało mi się sięgnąć lin! Kontra mojego rywala była dosyć zaskakująca. Nie spodziewałbym się po Nim nigdy że wytoczy przeciwko mnie aż tak ciężkie kule armatnie. Moment załamania nadszedł zdecydowanie za szybko...poczułem pierwszy raz, że dzisiejszy powrót może kosztować mnie wiele zdrowia oraz jeszcze więcej nerwów. Nie mogłem jednak odpuścić w głowie mając tyle dni wręcz nad człowieczych przygotowań, treningów oraz innych spraw poświęconych tej jednej, najcenniejszej - karierze w WWE. Mimo przytłaczającego zmęczenia czułem że nawet tutaj nie jestem bezpieczny i aby wrócić do akcji muszę jak najszybciej się podnieść. Obserwując Sabina ospale uniosłem swoje atletyczne ciało które w obecnym stanie wydawało się ważyć tonę. Wzmogła się we mnie wewnętrzna złość za spartaczenie ostatnich minut tej batalii. Pot ściekał po moim czole przeszkadzając mi w obserwowaniu wszystkiego co dzieje się wokół. Wiedziałem jedno...moim celem jest zmycie tego uśmieszku jaki napotkałem na jego parszywej gębie. Uważał się za prawdziwego "guru", pocieszyciela strapionych i bohatera zupełnie przypominającego tych z komiksów Marvela, ratującego fanów od cwaniaczków takich jak moja nieskromna osoba. Za pewne myślał, że zaskakując mnie sięgnął gwiazd - to prawda bo to już nigdy się nie wydarzy. Sędzia spojrzał na Nas z podziwem i charakterystycznie machnął rękoma sygnalizując wznowienie pojedynku. Staliśmy na przeciw siebie dysząc niczym lokomotywy po długiej syberyjskiej podróży jaką zafundowało Nam Hell in a Cell. Jednak to ja musiałem być tą, która pojedzie dalej i zatrze ślady poprzedniej w oceanie zapomnienia.