Chwilowy moment ciszy to doskonały czas na przemyślenia by cokolwiek zmienić, pora wziąć się na szczyt swoich umiejętności i pokazać światu że tak naprawdę Dolph Ziggler wciąż jest w grze. Mam nadzieje w końcu uda mi się obudzić i uświadomić ze minęło bardzo dużo czasu, a ja wciąż nie mogę wprowadzić swojego rytmu w ten pojedynek. Być może chęci przewyższają moje umiejętności? to prawie niemożliwe, jestem byłym mistrzem Wagi Ciężkiej oraz Tag Team, niebawem też będę mistrzem Stanów Zjednoczonych.. to niemożliwe że przypadek rozdaje karty i kieruje moim losem. Próbuję podnieść głowę i dumnie spojrzeć na rywali, jednak to wszystko uniemożliwia mi pot, który leje się z mego czoła niczym strumień wody. Dalej Ziggy, uda ci się - te słowa od razu dotarły do mej głowy, od samego początku wiedziałem kto jest ich autorem i jak bardzo wierzy w to że naprawdę może mi się udać. To AJ, która wiernie i bardzo mocno wspiera każdy mój krok po tym ringu oraz próbuje w pewnym stopniu zadziałać na mnie motywująco swoimi słowami. Przy pomocy znajdujących się nieopodal lin, udało mi się w końcu powstać do pionu i wymownym gestem zakomunikować arbitrowi chęć do dalszego kontynuowania walki. Moje kończyny były tak zmęczone, że ręce ledwo co udało mi się unieść w górę. Jednak pomimo bólu musiałem dać z siebie wszystko i zacząć je rozgrzewać. Moje maślane nogi także kiepsko współpracowały z  mózgiem i za wszelką cenę chciały odpuścić. Jednak nie mogę sobie na to pozwolić i z zaciśniętymi zębami, mimo bólu zacząłem podskakiwać z nogi na nogę, tym samym wysyłając komunikat rywalowi że jestem gotów.

[264/250] 14/20 limitu.

Czas było dodać trochę ekstremalnej rozwałki, bo w końcu na to miała wskazywać stypulacja tej walki. Shawn wyszedł poza ring, uprzednio powalając wstającego Sheltona szybkim clotheslinem i doprawiając serią stompów, a Dolpha, który również próbował wstać, jednakże po Benjaminie, poczęstował gut kickiem, który prowadził do szybkiego DDT! Poza ringiem Michaels sięgnął pod kwadratowy pierścień, wyciągając metalowe ustrojstwo zwane potocznie krzesełkiem i kij do kendo. Następnie wrócił do ringu, patrząc na rozłożonych oponentów. Rozłożywszy mebel do siedzenia, złapał za głowę czarnoskórego zawodnika, któremu unormował pozycję do stojącej, ażeby ugodzić go gut kickiem. Mistrz Tag Team zgiął się wpół, toteż Heart Break Kid złapał go w pasie, wyniósł i trzasnął nie o matę, lecz o ów metalowy obiekt, który uległ zniszczeniu! Sit-Out Gutwrench Powerbomb spełniło swoje zadanie. Headliner spostrzegł, iż blondyn podniósł się z maty i skierował się w jego stronę. Hickenbottom dźgnął go kijem, dzięki czemu Ziggler odszedł od niego niczym poparzony. Michaels wykorzystał chwilę krótkiego oszołomienia jednego z przeciwników i wykonał clothesline'a, asystując sobie przy tym kijem. Następnie wszedł na narożnik, patrząc na podnoszącego się po ostatnim ciosie pretendenta do pasa Stanów Zjednaczonych. Kiedy nadszedł odpowiedni moment, Shawn wyskoczył i niesiony falą glorii zakończył krótki, acz pożyteczny lot, zahaczając kijem kendo o szyję Nicka. Diving Clothesline udał się, niosąc za sobą same korzyści. Nie omieszkając się do użycia sprężynki do wstania, The Icon kąpał się w blasku fleszy.

Dominacja byłego mistrza wagi ciężkiej trwała, a nikt nie mógł jej przerwać. W końcu walczył z samymi ścierwami, które najwidoczniej nie dorastały mu do pięt. Kiedy zobaczył, iż czarnoskóry zawodnik powstał, Michaels zdzielił go kilkoma ciosami z kija do kendo, w końcu łamiąc to narzędzie na jego plecach. Moment później zapiął na nim headlocka, który był najważniejszym elementem układanki zwanej headlock takedown, którą to Heart Break Kid wykonał wprost na odłamki krzesełka, leżące na środku ringu. Wtem wrócił do Dolpha, który był w pozycji klęczącej, trzymając się lin, widocznie chcąc się nimi wesprzeć. Momentalnie ułożył go znowu na matę błyskawicznym i silnym kopnięciem w żebra. Kierując się do Benjamina, spojrzał na całą sytuację ringową. Mistrz Tag Team leżał bezwładnie na kawałkach krzesła, a Ziggler leżał na około dwa metry od narożnika. Wszystko odbyło się tak, jak to zaplanował. Złapawszy za głowę czarnoskórego zapaśnika, wywalił go na apron, sam tam po chwili przechodząc. Po szybkim gut kicku włożył jego głowę między swoje uda, ażeby po chwili wynieść go i trzepnąć jego łepetyną o apron, ciosem zwanym Spike Piledriver [SM]! Shelton spadł poza teren kwadratowego pierścienia, a HBK także wyszedł poza ring, łapiąc krzesło zza płachty i wrzucił je na obszar starć. Chwilę potem znowuż wszedł na ową krawędź i skierował się ku narożnikowi, na którego to wspiął się najszybciej, jak mógł. Następnie, bez zbędnych ogródek, wyleciał w powietrze, ażeby skierować się ku Zigglerowi i niesiony falą glorii, wbić swój łokieć w jego klatkę piersiową, z której wydał się okrzyk bólu. Diving Elbow Drop [SM] zaaplikowany pomyślnie! Mr. Wrestlemania wyturlał się za ring, leżąc, gdzie podniósł Benjamina, a ten nie uchronił się przed silnym Step Up Enzuigiri (w/ UM. Technics), które spadło na jego skroń bardzo dynamicznie i po groźnym manewrze wykonanym na apron, dodatkowo go ogłuszło.. Shawn szybko wrócił do ringu, łapiąc krzesło, które po chwili zapiął na złożonych do tyłu rękach Dolpha*, uprzednio zmieniając jego pozycję na leżącą brzuchem do płachty.

PS. Nikt mi nie powie, że to nie powinno zostać zaliczone. Wygrałem 2/2 KM, a Diving Elbow Drop, który jest niby akcją wysokiego ryzyka jest wykonywany na Ziggym, którym wygrał 0/3 KM. To trzecia strona i pierwsze SMki w całej walce.

*Jak do Double Underhook.

To wszystko układa się w jedną całość z niezbyt miłym zakończeniem dla mojej osoby. W pewnej chwili myślałem, że to koniec ataków Shawna Michalesa i moment aby odpocząć. Jak się chwilę potem okazało, myliłem się. Poczułem jak dwie dość mocne nogi oplatają mój tors, a ręce zarzucają na moją szyję. Rywal zapiął mi wówczas Sleeper Hold, jedną z moich akcji firmowych. Katastrofą byłoby przegrać pojedynek poprzez akcje z mojego arsenału. Jestem jej mistrzem, wiec wiem jak sobie z nią poradzić. W tej chwili najważniejsze są nogi, bo one jako jedyne są wolne od uchwytu HBKa. Zacząłem więc odpychać się nogami. Doskonale wiedziałem, że zmęczenie jest w tym momencie jest silniejsze ode mnie. Więc co jedno solidniejsze odepchnięcie starałem się nabrać powietrza, mimo uchwytu rywala, a potem znów zaprzeć się nogami i odepchnąć rywala siedzącego na moich plecach do tyłu. Kiedy zorientowałem się że jestem wystarczająco blisko lin, przyszła pora by zrobić kolejny bardzo ważny krok. Jedną z moich nóg postawiłem bardzo mocno na macie, a drugą zacząłem się odpychać, aby móc spokojnie dotknąć lin. Nie było to zbyt proste i kosztowało mnie sporo sił, gdyż jestem bardzo zmęczony. Jednakże w końcu udało mi się jedną z nóg dotknąć lin...

Przykro mi ale to ER Match i nie ma rope break'ów. 1 szansa

Więc... Udane.

Lecz ruch należy dalej to HBK'a

Proszę o zaprzestanie spamowania w tym temacie.
Decyzja sędziego jest jego decyzją.
Umiejętności Dodge od dawna używamy w innych celach niż jedynie kontrowanie ciosów oponenta. Poza tym - akcja z AJ udałaby się także bez niego.

Kontynuuj, Hik.