HBK stał w ringu po segmencie, oczekując nieznanego dotąd przeciwnika. Kto nim będzie?

Gong.

KŁ, max. 450 słów.

Kompletne skupienie, które zalewało wówczas moją twarz było znakiem cierpliwości. Oto bowiem po kilku długich miesiącach powróciłem do ringu, od którego wszystko się zaczęło. Czas zobaczyć, czy stare kości nie zesztywniały nadto i spróbować zawalczyć, jak za dawnych lat. Po wielu perypetiach związanych z moim odejściem - widać, że mała część publiczności wciąż mi kibicuje, choć nie interesowało mnie to zbytnio. Oktagon wyczekiwał pierwszych ofiar, a taką miał być mój dzisiejszy przeciwnik - Kane. Zamaskowany zawodnik chyba nie zdawał sobie sprawy, z kim stoi w jednym ringu, albowiem poprzez maskę nie można było wyczuć żadnej emocji. Nagle wszystkie krzyki ucichły, a rozbrzmiał dźwięk hartowanego metalu, czyli gong. Taktyka opracowana zaraz przed nim wydawała się być odpowiednią, ażeby Ulubiony Demon Diabła uległ niechybnej porażce. Zamierzałem się jej trzymać. Wychodząc wyzwaniu naprzeciw, opuściłem swoje ówczesne schronie, aby wraz z przeciwnikiem po wykonaniu kilku niezgrabnych okręgów wokół centrum kwadratowego pierścienia, doprowadzić spotkania twarzą w twarz. Chwila napiętych emocji w mojej głowie doprowadziła do tego, że skarciłem maskę Kane'a slapem! Najczarniejszy scenariusz okazał się być trafny - zamaskowany zapaśnik złożył się do Big Boota, jednakże w porę go uniknąłem, po czym wymierzyłem obunożne kopnięcie w plecy! Dropkick okazał się być trafnym posunięciem, ponieważ Glen wylądował po raz pierwszy na deskach. Powstając, zobaczyłem, że to samo zrobił mój rywal, wyraźnie zirytowany. Nie tracąc ani skrawka czasu, odbiłem się od pobliskich lin i z dużą prędkością wróciłem do oponenta, wyskakując w powietrze. Krótki lot zakończyłem ciosem z łokcia wprost w twarz okrytą maską. Adwersarz musiał więc poczuć chłód maty na plecach. Flying Forearm Smash niewątpliwie spełniło swoje zadanie. Powstałem za pomocą sławnej sprężynki, aby po chwili skierować rękę ku górze. Przez publikę przeszedł ryk niezadowolenia, co oznaczało, że mogłem kontynuować dzieło. Czując ten sam zapał do walki, co kilka lat temu, zaszedłem Jacobsa od tyłu, a kiedy wstał - zaaplikowałem silnego gut kicka w jego plecy, ażeby doprowadzić do kolejnego ruchu. Wsadziwszy głowę pod jego pachę, wyniosłem go w górę i trzepnąłem o matę z widocznym impetem. Po efektywnym Belly to Back Suplexie Podniosłem się, wykonując fikołka do tyłu i, kontynuując ofensywę, wbiłem podeszwę swojego buta w lico Masked Kane'a, który by zapanować na bólem złapał się za głowę. Oczekiwania się dopełniły. Człowiek, który wygrywał walkę za walką, nie wiedząc co to strach, ciągle uatrakcyjniał swoją paletę umiejętności, by znaleźć się na absolutnym szczycie federacji, powrócił na RAW, by zawładnąć rosterem. To właśnie ja, Shawn Michaels, byłem teraz głównym celem fleszy aparatów, wykonując charakterystyczny gest "Suck It!" w stronę Bearera.

[414/450]

Bardzo ładnie zacząłem walkę, więc musiałem kontynuować z takim samym skutkiem. Podniosłem Kane'a za długie włosy, ażeby potraktować jego lico uderzeniem z łokcia. Back Elbow Strike connected! BOOM! Zamaskowany zapaśnik jednakże nie upadł, a oparł się o znajdujące nieopodal liny. To była dla mnie szansa. Bez zastanowienia wykonałem na nim Step Up Enzuigiri! Glen zachwiał się na liny, lecz odbyło się to na marne, gdyż moment później wypadł na apron. Skąd wypchnąłem go potężnym kopnięciem w żebra. Kiedy zobaczyłem, że mój rywal podnosi się , od razu odbiłem się od przeciwległych lin i wyskoczyłem pomiędzy środkową a najwyższą liną, by swój ekwilibrystyczny lot skończyć na przeciwniku, który właśnie co postawił swoją potężną posturę na nogi, wbijając go w barierki. Suicide Plancha była dobrym posunięciem!

Chwyciłem Kane'a, podnosząc go, aby następnie wrzucić go na apron, skąd do kwadratowego pierścienia. Sam do niego wszedłem, aby na właśnie powstającym oponencie wykonać Swinging Neckbreaker! Głowa Glena miała nieprzyjemne zderzenie z matą, a ja powstając, złożyłem ręce w znak X, zachodząc przeciwnika od tyłu. Nie mógł nic zobaczyć. Kiedy "znalazł się wśród żywych" otrzymał kolejne Step-Up Enzuigiri, tym razem od tyłu. Mojej dominacji nie było widać końca. Spojrzałem na Paula Bearera, ażeby posłać mu jednoznaczny gest. SUCK IT!

Nie jest dobrze... Zostałem zepchnięty do defensywy, którą mam szansę przerwać! Otrząsając głową, szybko wróciłem do siebie po ostatnich akcjach oponenta. Shawn przechwycił moją głowę i już ma zamiar przekręcić się wraz ze mną. Ale na szczęście, wiedziałem co zrobić aby nie dopuścić do wykonania tejże akcji. Otóż głowę, którą trzyma Michaels, zaczynam nią szarpać w celu wyciągnięcia jej z łapsk rywala. Ponieważ, on dopiero mnie łapie za nią.

PS: Nie miałem pomysłu na kontrę, lecz jak mnie dopiero trzyma to spróbowałem z szarpaniem.

Spostrzegając, iż Kane zdołał się wyrwać z mego uścisku, który nie gwarantował skuteczności, od razu odwróciłem się i ujrzałem go opierającego się na linach. Był zamroczony, toteż od razu po tym, jak się obróciłem, ruszyłem wprost na niego. Wyskakując, wystawiłem do przodu jedynie przedramię, które to po krótkim locie trafiło wprost w jego głowę. Zamaskowany wrestler nie zdążył zareagować, wypadając za ring, natomiast ja, łapiąc się lin, wylądowałem na apronie. Flying Forearm Smash był bardzo dobrym posunięciem.