Muzyka Chrisa zamilkła i nadszedł czas na jego przeciwnika. Okrzyki fanów wspierające Chrisa ucichły, a wszelkie bannery z ów zawodnikiem już nie były wyniesione u góry. Kamera pokazywała przygotowującego się Christophera, a po chwili przeniosła się na stage, gdzie stała już partnerka przeciwnika Y2J'a - Paige. Brunetka stała na rampie z mikrofonem w dłoni, a po chwili przyłożyła przyrząd do ust i zaczęła mówić...

Paige: Panie i Panowie proszę o gorące oklaski dla ważącego 103 kg i mierzącego 191 cm, pochodzącego z Champlin w Minnesotcie, przyszłego pierwszego Triple Championa w nWU, Mistrz Interkontynentalny ''Mr. Perfect'' MICHAAAEEEL MCGILLLICUTTTTY !!!

I arena momentalnie przybrała jaskrawe kolory przy muzyce Michaela w tle. Fani zareagowali na pojawienie się owego zawodnika cheerem, bowiem mają nadzieje, że po walce to Michael będzie w posiadaniu walizki. Po chwili sam Mistrz wraz ze swym tytułem pojawił się na Stage'u tauntując do publiczności przy oklaskach Paige, jak i pojedynczych osób na widowni. Młody Perfect stanął na środku rampy i wskazywał na swój tytuł i po otrzymaniu reakcji wyruszył w towarzystwie Paige w strone kwadratowego pierścienia. Na sobie miał nowe majtki, a na tylnej części ubioru złoty napis ''Mr. Perfect''. Oczy Jericho i Layli były zwrócone na zacną pare, która była już przy ringu. Henning pomógł wejść partnerce po schodkach na apron pola walki, po czym jak gentelman obniżył line brunetce, aby ta mogła przejść, a moment później sam wszedł do miejsca, w którym wszyscy na niego czekali.

Ustała grać muzyka wejściowa mego przeciwnika, jednak ja nadal ze spuszczoną głową stałem po za ringiem skupiając się wyrównać puls i oddech, najważniejszym czynnikiem, który starałem się osiągnąć był spokój gdyż przez złość mogłem wpaść w pułapkę samego siebie. W końcu nastał ten czas, czas odkupienia! Uniosłem głowę dumnie ku górze i wzrokiem przejechałem po sylwetce swego opponenta, uśmiechnąłem się tylko po czym rzuciłem walizkę w stronę stolika komentatorskiego i bez najmniejszego gestu, uśmiechu, z kamienną twarz wszedłem po metalowych schodkach do środka kwadratowego pierścienia gdzie rozegra się walka o inicjatywę. Byłem gotowy, determinowany i głodny zwycięstwa dlatego bez najmniejszego zawahania, jakichkolwiek hamulców z mej strony wszedłem z Perfektem w stabilny klincz starając się przepchnąć go do narożnika. Poczułem jak moje nogi przesuwają się do tyłu a więc plan działa, mój przeciwnik operuje zbyt dużą siłą, którą jak widać chce stracić już na samym początku. Dlatego postanowiłem poddać się zabiegowi i dać się przepchnąć w narożnik, gdzie interweniował sędzia rozdzielając nas, Michael szczycił się z szybkich i ekstremalnych akcji, jednak brakowało mu czegoś co posiadałem ja - gen mistrza. Wiedziałem jak skontrolować wszystkie jego akcje, okrojony moveset nie pozwalał mu pokazać zbyt wiele w ringu, dlatego nadrabiał swoją głupotą. Spryt, rozum i technika zrobią z Ciebie zawodnika to zawsze powtarzał trener podczas ciężkich treningów a ja jego rady wziąłem sobie bardzo do serca, nie ignorowałem Perfekta starałem się podejść go psychologicznie by potem wykorzystać jak nic nie wartą materialną rzecz. Mike Chioda był doświadczonym sędzią dlatego nie spierałem się z jego decyzjami, gdy tylko odsunął ode mnie przeciwnika urodził się we mnie plan na przejęcie inicjatywy. Zbyt dużo naoglądałem się walk jego ojca by wiedzieć ze ten zaraz zaatakuje, a oczekiwał tylko momentu gdy Mike się odsunie, zapomniał tylko jednego walczy dziś z przyszłym mistrzem wagi ciężkiej oraz najlepszym na świecie. Wyczułem go wraz z odsunięciem się sędziego ten rozpoczął bieg w mą stronę chcąc wzmocnić swoje natarcie, korzystając z okazji ze jestem w narożniku w ostatniej chwili odsunąłem się przez co Michael uderzył w ochraniacz. Minimalnie tylko sekundy dzieliły nas od kolizji jednak doświadczenie to coś czego nabiera się podczas walk i długich lat treningu. Dlatego udało mi się uniknąć nawałnicy "perfekcyjnego" a tym samym chwytając go za nogę przeszedłem do Roll Upa. Mike Chioda od razu rzucił się do odliczenia 1... 2... Kick Out, słabe trzymanie nie pozwoliło mi na zakończenie tego pojedynku. Wstałem i rozpocząłem własną nawałnicę, silnymi punchami wbijałem się w czaszkę przeciwnika, silnym slapem obudziłem go ze snu co równało się z jego złością, dla mnie nie było różnicy czy on jest dobry czy zły był to kolejny człowiek na liście do skreślenia. Dlatego ustawiłem się za nim i chwytając go za ręce podciąłem wykonując Breakdown. Twarz przeciwnika zlała się ze śnieżnobiałym odcieniem maty ringowej, jednak czułem niedosyt - wiedziałem iż mogę dać z siebie więcej a to pozwoli mi osiągnąć wyższy poziom powodując powolnie rozpoczynający się początek końca.

Napisze jutro do godz 22

Z racji tego że Rafi wkleił post z innej walki tej dwójki, to niestety (albo i stety) inicjatywa idzie w rączki Michaela.
Dalej!

Perfekcyjna akcja dla nie perfekcyjnego zawodnika. Wraz z tym, gdy  głowa rywala stygnęła się z iście gładziutką matą ringową, poczułem spokój oraz podniecenie, bowiem wiedziałem, że dzięki takiemu startowi przybliżyłem się ku  walizce Money In The Bank i pasowi mistrzowskiemu. Zapewne teraz mój ojciec, Paige, Goldust i moi fani są ze mnie dumni, ale nie mogę spocząć na laurach i muszę zająć się mym rywalem, który powoli dochodzi do siebie. Nie mogłem mu pozwolić na odebranie mi inicjatywy, którą z dużym wysiłkiem zdobyłem. Kanadyjczyk był na kolanach i lada moment podniesie się na nogi, lecz wnet zakończyłem jego marzenia, podbiegając do niego i wymierzając mu potężną maczuge w plecy. Mocne uderzenie przyczyniło się do zatrzymania procesu powstawiania u Christophera, jednak to nie było wszystko co mu zaserwowałem. Chwyciłem go za głowę pod DDT Clutch i wymierzyłem mu kilka śmiertelnych uderzeń z kolana wprost w żebra, po czym chwyciłem go za rękę i z całej siły wbiłem go w pobliski narożnik za pomocą Irish Wheap'u. Kanadyjczyk był dosłownie wbity w corner i to była okazja dla mnie. Wziąłem wielki rozbieg, po czym rozpędzony wbiłem się w opponenta z akcją Corner Back Elbow. Ałć ! To musiało boleć, wnioskując jeszcze po tym, że Chris zawył z bólu w niebo głosy. Fani byli zaskoczeni mą inicjatywą, a moi zwolennicy zaczęli wykrzykiwać ''We Want More !'', chcą więcej to dostaną więcej. Dla fanów, a zwłaszcza takich trzeba zrobić wszystko, aby byli zadowoleni, przecież wystarczy zobaczyć ile osób przyszło, aby zobaczyć te nie powtarzalne widowisko. Do ostatniego miejsca arena jest zapełniona, z czego połowa dopinguje mnie. Włuchiwałem się w chanty fanów i postanowiłem spełnić ich prośbe. Wróg znajdował się na najniższym szczeblu narożnika i sądził, że spokojnie będzie mógł odpocząć, ale mylił się. Momentalnie doszedłem do niego i zacząłem wbijać swoje nogi w twarz przeciwnika. Nie mogłem powstrzymać tej serii uderzeń, dopiero później Mike Chioda odciągnął mnie od rywala upominając mnie. Uspokoiłem arbitra, a po chwili podniosłem gwiazdę rock bandu Fozzy, aby ustawić go pod jedną z mych brutalnych akcji. Mianowicie objąłem go, wyniosłem  go w górę, po czym z wielkim impetem zrzucił go na mate, poprzez rzut zwany Body Slam. Ciało ''Króla Świata'' ponownie miało nieprzyjemne spotkanie z podłożem, z pewnością postaram się, aby doszło do więcej tak owych spotkań. Gwiazda Rocka z bólu podniósł plecy i to był jego błąd, iż wtedy na myśl podsunął mi się pewien pomysł, który miałem zamiar, jak najszybciej zastosować. Ustawiłem rywala pod pozycje siedzącą, po czym moment później, jak najmocniej mogłem wbiłem swe kolano w obalone plecy rywala, co stworzyło uderzenie Knee to Back. Czy ma inicjatywa będzie miała swój koniec ? - zaraz się przekonamy.

Me akcje wyraźnie dały się we znaki rywalowi. Po tym pojedynku jedyne co mu zostanie to siniaki i rozcięcia wywołane przeze mnie. Muszę dążyć ku temu, aby Christopher miał, jak najwięcej owych ran. Komentatorzy komentowali mą przewage, jako olbrzymią sensacje, ale ja wiem, że to nie sensacja, tylko tradycyjnie talent, który pozwala mi pokonywać najlepszych zawodników w tej branży. Moja partnerka Paige, była ubrana dziś w prze piękny strój, w którym to gorąco mnie dopingowała, to może być powód, dla którego tak niszczę swego przeciwnika, ale może to tylko umiejętności - nikt tego nie wie i nikt się nie dowie. Podbiegłem to iście pięknej brunetki, która znajdowała się na apronie, po czym pocałowałem ją w usta, ten całus miał mi przynieść szczęście. Całunek był długi i o mało nie przyniósł mi pecha, bowiem wtedy opponent już się podniósł i przerolował mnie do pinu, jednak odkopałem, a następnie powaliłem go efektownym kopnięciem zwanym Dropkick. Kopnięcie było tak silne, że przyczyniło się do tego, iż Kanadyjczyk wyturlał się z ringu pod wpływem uderzenia. On mi nie ucieknie, zaraz go dorwe i poniesie duże konsekwencje swojej ucieczki. Wyślizgnąłem się z ringu, podążając za nim. Y2J był nieświadomy tego, że jestem tuż za nim. Gdy się odwrócił spotkał go potężny punch w twarz, po którym poleciał na barierki. Skoro te czarne ścianki były tuż obok nas, postanowiłem je w kreatywny sposób wykorzystać. Objąłem delikwenta w pasie, po czym wyniosłem go w górę, aby moment później rzucić go na barierki, za pomocą Saito Suplex. To nie było wszystko co przygotowałem temu nic nie wartemu zapomnianemu wrestlerowi. Chwyciłem go, jak Body Slam, przeszedłem z nim tak kilkanaście kroków, a następnie położyłem go na stół komentatorski, który pierw rozebrałem. Wszedłem do ringu, wspiąłem się na narożnik i to mogło oznaczaczać jedną rzecz - akcja wysokiego ryzyka. Fani byli zachwyceni tym co miałem zrobić. Przeleciałem wzrokiem po widowni ze stoickim spokojem, po czym wykrzyczałem konkretne słowa, które mogły być dla niektórych kontrowensyjne ''BEST IN THE WORLD !!! '', po tych słowach wyskoczyłem do przeciwnika z akcją High Fly Diving Elbow Drop, przez który pod wpływem uderzenia połamałem stół na którym znajdował się Chris i w tym momencie fani zaczęli szaleć, bowiem zobaczyli oryginalny OMG Moment. Jutro wiele stacji będzie puszczać replay tej akcji, w gazetach będą o tym pisać, a ludzie będą o tym non stop rozmawiać, ale najważniejsza jest teraźniejszość, która nie jest dobra dla mnie, ale nie lepsza dla mego zacnego rywala. Ten wyskok trochę mnie kosztował, stąd leżałem i zbierałem się do siebie, ale z gwiazdą Fozzy było lepiej, gdyż on tą akcje zainkasował. Po dłuższym czasie zacząłem kontaktować ze światem, a komentatorzy zaczęli dramatyzować.

Wykonywanie ciosów tez męczy dlatego młody Perfect odczuwał presje i zmęczenie, jednak to ja byłem bardziej obity. Coś we mnie strzeliło nie odczuwałem bólu, a więc mój przeciwnik rozpoczął przygotowywać się do czegoś silniejszego, a ze swojego doświadczenia wiedziałem iż wcale nie oznacza to nic przyjemnego. Przekręciłem głowę w stronę narożnika tam sędzia Mike Chioda mówił aby Micheal uważał co robi. Popatrzyłem wyżej widząc po drugiej stronie lin jak Henning przygląda się leżącym zwłoką i rusza wspinając się na szczyt narożnika. Szybki pomysł tylko mógł mnie uratować, przypomniała mi się walka HBK z Macho Manem i sprytne kontry, na których sam się nieraz wzorowałem. Dlatego wiedziałem jak postąpić, zaślepiony przeciwnik nie zauważył jak jednym ruchem przeturlałem się na brzuch i podciągnąłem kolana unosząc się na rękach. Mistrz Interkontynentalny był już na narożniku i spojrzał na matę podnosząc się próbował utrzymać równowagę. Na razie był w pozycji przykucniętej i właśnie to chciałem wykorzystać, wybiłem się z kolan, zrywając na nogi i podbiegłem do narożnika, chwyciwszy przeciwnika za nogę delikatnie pociągnąłem ją tak by torsem upadł na drugą rękę, która była już przygotowana. Łapiąc jeszcze oddech zrzuciłem go z narożnika on mocno przywalił placami w matę a ja opierając się o narożnik patrzyłem jak na twarzy mego przeciwnika pojawia się grymas bólu. Głośno oddychałem próbując ustabilizować puls i odpocząć będąc za razem gotowy na dalszy pojedynek...

Obrazek ma na celu pokazać pozycję w jakiej się znajdował przeciwnik w chwili uniknięcia lub zepchnięcia z narożnika...