YOU THINK YOU KNOW ME?

Światła na całej hali przygasły a po chwili rozbrzmiał powyższy theme. Przy wyjściu na rampę ze specjalnych otworów zaczęły wydostawać się kłęby dymu, które po krótkiej już chwili ogarnęły cały stage. Po kilkunastu sekundach w oparach pojawiły się dwie postacie, ale dla nikogo nie było to zagadką. Nie trzeba było czekać długo aby w końcu wyszły one na rampę.

Tak, właśnie tak - to Rated R Superstar oraz jego ukochana - Lita, która trzymała go pod ramię i delikatnie głaskała po szyi. Na twarzy Master Manipulatora gościł lekki, ignorancki uśmieszek, podczas gdy Kanadyjczyk zmierzał do kwadratowego pierścienia.

Gdy Ultimate Opportunist dotarł w końcu do ringu, pomógł wejść do niego Licie, po czym samemu wślizgnął się do niego i ustawił w narożniku, dając swojej wybrance całusa na szczęście i czekając na swojego oponenta.

Wiem, że rzadko to robię, ale mam jutro sprawdzian na śmierć i życie. Nie mam czasu, post pojawi się do 00:00.

Kolejne ciężkie tygodnie . Kolejne ciężkie miesiące. Utrzymanie się na samym szczycie to ciężka praca. Dzień w dzień, każdy od ciebie wymaga więcej i więcej. Czasem mam ochotę powiedzieć "dość" i odejść bez słowa, wskoczyć na łóżko i zasnąć. Stres, przemęczenie. Te dwa czynniki towarzyszą mi na każdym kroku. Ciężko jest tak żyć, ale wszystko zmienia się w jednej magicznej chwili. Chwili w której wyłaniasz się zza ciemnej kotary, wszystkie światłą są skierowane na ciebie, a okrzyki publiki i ich ogromna owacja witają cię najgoręcej jak potrafią. W takich momentach zapomina się o wszelkich niedogodnościach i boleściach. Wszystko pryska jak bańka mydlana. Dziś zostałem wystawiony na pewien rodzaju sprawdzian. Bacznie śledzę historię tej organizacji i odkąd moja pamięć sięga, nigdy nie pamiętam by Edge nie stał na wyżynach. Zawsze brał udział w ważnych sytuacjach i często trafiał do Main Eventu. W pewnym sensie dożę do tego co on. Do bezgranicznej wiary we mnie tej instytucji. On ma jakiś cel. Wie gdzie dąży i po co. A ja zatrzymuje się przy twierdzeniu "nie poddawaj się". Chyba pora na zmiany w moim życiu, a pierwsze zajdą już dziś.

Zabrzmiał metaliczny dźwięk, który rozwiał wszystkie moje myśli niczym huragan Katrina. Zebrałem się w sobie gotowy do ataku i postawiłem pierwsze kroki. Uniosłem ręce do góry przysłaniając twarz i powoli zbliżałem się do Edge, który w pełnej koncentracji i skupieniu przyglądał się mej personie. Sfinalizowaliśmy są wędrówkę w samym centrum kwadratowego pierścienia. Nasze spojrzenia minęły się, a już po chwili zaciekle wojowaliśmy o inicjatywę w klinczu. Walka była mordercza i wyrówna. Kiedy to już czułem tę dominację, kiedy już myślałem, że z łatwością wepchnę go do narożnika, ten w mgnieniu oka gasił moje nadzieje. Pod wpływem siły oponenta zacząłem się cofać - przegrywałem. Nie mogę tak łatwo się poddać. Musze uzyskać kontrolę. Muszę. Stanowczość to cecha, która już nie raz uratowała mi skórę. Uniosłem dłoń, która opierała się o jego barki. Zacisnąłem ją w pieść i czym prędzej zafundowałem mu soczyste spotkanie. Plask jaki towarzyszył temu wydarzeniu był ogromny. Rated-R-SuperStar złapał się za polik, który lekko poczerwieniał. Widząc promyk nadziei. Złapałem głęboki wdech, ugiąłem kolana i niczym rakieta wystartowałem do góry finalnie fundując mu nad wyraz nieprzyjemne spotkanie z moją podeszwą. DropKick zaaplikowany. Nie jest to akcja, która pozwala mi na głębsze przemyślenia. Wiem, że za chwilę wstanie i za wszelką cenne będzie chciał się odebrać, a jedyne co mi pozostało to nie dopuścić do tego. Tak jak się spodziewałem Edge błyskawicznie powstał i ze zgrozą ruszył w moją stronę. Złapałem jego rękę i mocno zaciągnąłem w stronę pobliskich lin. Odbił się od nich i powrócił ze zdwojoną prędkością. Przechwyciłem jego pędzące ciało wyniosłem do góry i mocno przygwoździłem do twardego podłoża po przez akcje noszącą nazwę Spinebuster. Świetne ukoronowanie kombinacji. Pora na złapanie oddechu. Początki na pozór nie wydają się wyczerpujące, ale zazwyczaj każdy zawodni wrzuca piąty bieg i na śmierć próbuje ukazać, że jest tym lepszym. Lecz to nie o to w tym chodzi. Z biegiem czasu zrozumiałem, że rzucanie się bez jakiegokolwiek planu to nie jest dobry pomysł. Zawsze mam wszystko ułożone i przygotowane, a jedyne na co czekać to na błędy jakie powielają się u wrogów. Publika wstała z miejsc oklaskując mój wyczyn. Piski i krzyki ogarnęły całą salę. To dla takich reakcji walczę i to dzięki nim udaje mi się wymusić prawdziwy szczery uśmiech. Nim się spostrzegłem za moimi plecami rozpoczął wstawać Kanadyjczyk. Czym prędzej ruszyłem w jego stronę, mocno zahamowałem przed jego ciało i automatycznie uniosłem kolano, które z impaktem wbiło się w jego brzuch powodując niechybne zgięcie. Oplotłem rękę na jego szyi. Mocno przyciągnąłem do mojego ciała i wyskoczyłem do góry finalnie upadając. Głowa mojego oponenta wbiła się w matę ringową zaliczając tym samym kolejną akcję. DDT z tym momentem wchodzi w życie, a ja mogę oświadczyć, iż początek uznaje za udany.

Największym niebezpieczeństwem dla większości z nas nie jest to, że mierzymy za wysoko i nie osiągamy celu, ale to że mierzymy za nisko i cel osiągamy.


ilosc słów: 662, unikalnych: 426

Oj.. Ojj

Posty na wysokim poziomie, ładnie się je czytało no i miałem dylemat..

Lecz, jakoś bardziej przekonał mnie do siebie post Edge'a

Mav dalej

Sytuacja jest dyskusyjna i wręcz nie możliwa bym z tego wyszedł. Co jest niemalże równającą się z grą Fair Play. Kiedy to ja mam zablokowane wszystkie kończyny, a nad głową zwisa mi krzesło. . Jeśli nie to dopuszczę się do konfrontacji osób trzecich.

Jest ciężko, bardzo ciężko. Nie udało mi się zdominować początku walki. Ale z nadzieją patrzę na dalsze dzieje tego starcia. Sytuacja w jakiej mnie postawiono jest nad wyraz kompromitująca. Ale łatwo się nie poddam. Jego Sexi Diva trzyma moje dłonie pod swoimi buciorami zajeżdżającymi gównem. Łatwo udało mi się je wydostać i nie marnując czasu powstałem na rękach i  zafundowałem rudowłosej lisicy potężny punch w łydkę. Extreme Diva upuściła krzesło i kontrolowanie upadła. Zaś ja podnosząc biodra do góry daje sobie większe pola manewru finalnie przechodząc pod jego nogami i wystrzeliwując Rated R Superstara do przodu. Uf, było blisko. Czym prędzej uciekam po za bramy kwadratowego pierścienia.

UM - Perseverance

Jak mogłem tak się dać? Szychta mną jak starą, zużytą szmatą. To nie do pomyślenia, to zupełnie nie ja. Nie wiem, co o tym myśleć. Gdzie popełniłem błąd? Wiele pytań nasuwa mi się na język, a najgorsze jest w tym, iż nie znam na nie odpowiedzi. Przed chwilą nastąpiła sytuacja, w której o mały włos nie powiedziałem: „Poddaje się”. To hańba, dla mnie, dla mojej rodziny, dla wszystkich moich fanów, którzy jak mur stoją za mną i mocno dopingują. „Łatwo powiedzieć, trudniej zrobić”. Naprawdę, dawno nie przystało mi stanąć w tak niekomfortowej sytuacji. Musze wyznaczyć sobie cel, muszę uwierzyć, że potrafię. Zapomnieć o początku, wymazać go ze swojej pamięci i rozpocząć tę walkę od początku. „Celuj w księżyc, bo, nawet jeśli nie trafisz, będziesz między gwiazdami.„ Piękny cytat, który wzbudza w moich komórkach atomy energii, które drzemią tam by wkroczyć w odpowiedniej chwili. W tej chwili. Nagłe uderzenie, serce zaczyna szybciej bić. Ciężko łapię dech. Po czole opada mi kropla potu zabierająca sobie warstwę makijażu, a finalnie opadając na matę. Plusk wydawał się nie słyszalny dla innych, ale ja go słyszałem.

Podniosłem wzrok, spojrzałem w jego oczy. Oczy przepełnione nienawiścią i rządzą zwycięstwa, tak ogromną, że aż niespotykaną. Napiąłem wszystkie mięśnie wymuszając na nich stuprocentową gotowość. Przyciągnąłem dłonie do swoich piersi i ruszyłem w jego stronę. Wiatr owiał moja łysinkę, a po karku przebiegł mnie dreszcz, czułem się jakbym wpadł w mrowisko, a małe pracownice rozpoczęły marsz po moich plecach. Lekko przymrużyłem oczy, z ust wydzierał mi się niebiański krzyk, aż wreszcie dotarłem do kulminacyjnego momentu. Wystawiłem rękę. Ta spełniła swoje zadanie. Rozpędzona wbiła się w jego klatkę, powodując niechybny upadek. Rated-R-Superstar, z hukiem, który rozprysł się do zakamarków tej areny opadł na matę. Począłem ulgę, jakby cały stres, spłyną wraz z wykończeniem tego ciosu. Czuję… Czuję się wolny. Niemalże natychmiast na mojej twarzy zagościł nonszalancki uśmiech. Uniosłem rękę i przeleciałem wzrokiem po sali.

Wiedziałem, że o czymś zapomnę. Lita. Managera przeciwnika rozłożona na macie, ze łzami w oczach trzymała się za kończynę. Usta natychmiast mi opadły, a radość, jaka rysowała się na mojej buzi w mgnieniu oku zmieniła wyraz. Chciałem do niej podejść, ale… bałem się. Bałem się, że to podstęp. Złapałem sędziego za rękę i szepnąłem kilka słów na jego ucho. Ten uniósł dłonie i pokazał znak „X” w stronę triatlonu. Lekarze wraz z noszami wybiegli zza kulis. A ja… ja skrzywdziłem kobietę.

ilosc słów: 399, unikalnych: 286 ~ Tak chciałem tylko powiedzieć, że w 400 słowach cięzko opisać akcje, kiedy ma się tylko możliwość wykonania jednej Uni ; ), więc więcej jest opisu przeżyć.