Wbijamy

PS. Sorki, że dopiero teraz ale wgl. nie wiedziałem o tej walce o.O a AJ chyba już nieaktywny. Ale spróbujemy.

Oparty o narożnik stałem oraz przyglądałem się, jak przy swojej muzyce, na salę wtargnęła druga drużyna, która ubiega się o najcenniejsze złoto. Opuściłem po chwili głowę i przymknąłem oczy, by wyrównać bicie serca oraz oddech. Najważniejszym czynnikiem, który w tamtym momencie chciałem osiągnąć, był spokój. Nie mogłem dać się sprowokować i wejść we własne sidła. Muzyka rywali ustała grać, jednak ja nadal stałem jak zabity w swoim narożniku i czekałem na decydujący gwizdek. Shelton, jesteś gotów? - Te słowa wypadły z ust człowieka, który został przydzielony do poprowadzenia tegoż pojedynku. Nie czekając, aż arbiter w pełni wypowie swe zdanie, kiwnąłem głową twierdząco, licząc się z podjętym ryzykiem. I stało się! Metalowy trzask rozjuszył, nie tylko publiczność na trybunach, ale także widzów przed telewizorami. Z kamienną twarzą wyszedłem z narożnika kierując się na środek ringu, gdzie miała rozegrać się walka o inicjatywę. Byłem gotów na wszelkie działania, dlatego też bez żadnych blokad wszedłem z Kavalem w stabilny klincz. Nasze ciała wędrowały po macie, tworząc koła. Co chwile schodziliśmy do narożnika, tylko po to, by po chwili znów z niego wyjść. Żaden nie chciał odpuścić, dlatego postanowiłem jako pierwszy zadecydować o losach pojedynku poprzez kopnięcie. Ten szybko schylił się, by móc zneutralizować ból. Spojrzałem w stronę lin i od razu ruszyłem w ich stronę. Gdy spostrzegłem, że Kaval wrócił do pozycji wyprostowanej, wykonałem zdecydowany ruch ku niemu. Wykonawszy kolejny krok, uniosłem ramie, by sprowadzić oponenta na deski. <Clothesline> „Pierwsze koty za płoty”- pomyślałem. Po męczącym początku walki, w końcu znalazłem chwilę, którą mogłem przeznaczyć dla fanów. Dzięki efektownej sprężynce dałem im powody do wykrzykiwania mojego imienia. Publiczność wręcz szalała na trybunach, wszędzie aż roiło się od kartonowych bilbordów z moim imieniem. Uniosłem ręce w górę, dając znak swojej dominacji w ringu, przez co natężenie w hali przerażająco wzrosło. Przeciwnik ocknął się już po ostatniej wykonanej akcji, dlatego też przerwałem swoją chwilę celebracji i posuwistym krokiem, zbliżyłem się ponownie do jego ciała. Agresywnie złapałem nogę delikwenta, który ciągle znajdował się na macie. Umieściłem ją pod swoją pachą, by następnie z całych sił wbić w matę, ów część ciała! <Single Leg DDT> Krzyk, który wydobył się z ust Kavala, rozniósł się po sali w ułamku sekundy. Nie byłem w żadnym, nawet najmniejszym stopniu rozkojarzony, co dało mi dużą kontrolę nad przeciwnikiem, którą miałem zamiar wykorzystać. Szybko postawiłem się na nogi i przechwyciłem rękę petenta, wykręcając ją, co spowodowało, że szybko stanął na równe nogi. Nie czekając, aż rywal odzyska świadomość, posłałem go do przeciwległego narożnika. Gdy całkowicie oparł się plecami o ochraniacze założone na ów narożniku, wyruszyłem w jego stronę. W ostatniej fazie biegu wyraźnie podskoczyłem, tym samym wykorzystując swój ciężar ciała wylądowałem na jego klatce piersiowej!<Stinger Splash>

440 (liczone w word'zie)
Post strasznie okrojony, dlatego gdzieniegdzie widać niedociągnięcia.

W takim razie Kiszony piszesz dalej

Ładny Butterfly Suplex i ciśniesz dalej

MVP w ringu i jest szansa na TT akcję

Czując zacieśniający się uchwyt na mojej szyi odruchowo złapałem rękoma rękę rywala, która nieustannie coraz mocniej naciskała na moją krtań. Mocnymi szarpnięciami udało mi się troszkę poluzować jego uchwyt i zaczerpnąć kilka cennych wdechów. Zdając sobie sprawę z tego, że to nic mi nie da puściłem jedną ręką rękę MVP i z całych sił zacząłem uderzać łokciem jego brzuch, jednocześnie wiercąc się jak obłąkany. Zabieg ten sprawił, że przy którymś ciosie wszystkie moje działania zaowocowały - łokieć trafił w przeponę rywala, co skutecznie odebrało mu na chwilę dech w piersiach co skrzętnie wykorzystałem i ręką którą wciąż trzymałem jego ramie szybko odciągnąłem ją od mojej szyi. W dodatku wiercenie spowodowało, że "wykręciłem" się z jego nóg dzięki czemu byłem już praktycznie wolny.

Czując, że moje ciosy odcisnęły piętno na rywalu i poluzowały jego uścisk, kontynuuję ataki. W końcu musi puścić - pomyślałem. Uderzając go z całych sił, z każdym kolejnym ciosem czułem, że ulatują ze mnie siły, lecz jednocześnie czułem jak jego dźwignia słabnie. W końcu, jego ręka na chwilę poluzowała moją szyję na tyle, co szybko wykorzystałem i gwałtownym "skrętem" obróciłem się dzięki czemu byłem teraz w pozycji dominującej - leżałem na rywalu twarzą w twarz.