Jak kontrowałem dźwignię rywala, poczułem spokój i wiedziałem, że teraz nadeszło moje pięć minut. Otarłem swoją twarz z potu i popatrzyłem się na rywala, który stał zaskoczony lub nawet zbierało mu się na płacz. Nie przejmuję się tym w ogóle i z biciem serca oraz adrenaliną, która płynie w żyłach zmieszana z krwią. Ruszyłem w stronę odwróconego rywala, po czym znienacka wyprowadziłem kilka łokci w jego plecy. Przeszedłem do konkretów i rywal nie zdołał dojść do siebie po ostatnich przeżyciach. Korzystając z tej zaistniałej sytuacji, złączyłem swoje ręce iiiii War Sword zaaplikowany na twarzy oponenta, który jest w opłakanym stanie. Obraz pojedynku maluję się w moich barwach, żaden z tych nędznych rywali nie zatrzyma celtyckiej siły.. Widownia się nie zmieniła, jak zawsze tuziny hipokrytów oraz fani skandujący gimnicki swoich faworytów..

Rywal wciąż się zbiera po ostatniej akcji, która została zaaplikowana na jego twarzy. Stoję nad nim i uśmiechnąłem pod nosem, czując w powietrzu zapach zwycięstwa, które niedługo nastąpi.. Rzuciłem okiem po ludziach zebranych w hali, ale z powrotem spuściłem go na leżącego Richardsa. Po chwili namysłu, podniosłem brutalnie rywala i wyprowadziłem w jego brzuch całą serię potężnych uderzeń z pięści, oczywiście w jego brzuch. Wiedząc to iż rywal lekko się chwieję, postanowiłem dorzucić oliwy do ognia i wyprowadzić krótkie kopnięcie w jego korpus. Kiedy noga trafiła celnie w korpus, usłyszałem tylko jęk i sapanie oponenta, który już odmawia dalszej walki. Oponent jest skulony, dlatego przechwytuję jego prawe ramię i mamy przepiękne Arm DDT po którym podnoszę prawą nogę w celu spinowania go.

1.

2..

3. NIE !

Niestety, rywal odpiął i dalej muszę go rozpracowywać. Klęczałem na kolanach i otarłem swoją twarz z potu i zmęczenia, bo wiedziałem to iż walka trwa już bardzo długo. Po chwili złapania oddechu, wstałem na nogi kiedy rywal leży na macie. Postanowiłem coś zaaplikować na pustej głowie Davey'a, dlatego używając swojego kolanka, wbiłem go krótkim Knee Drop'em. Akcja spowodowała to iż oponent wstał zamroczony na swoje nogi. Ja i Richards staliśmy na nogach, więc nie przedłużałem zbytnio tej znakomitej chwili i przechwyciłem go na swoje barki. Wszyscy wiedzieli co się szykuję, widownia szalała i zauważyli na swoich oczach Rolling Fisherman's Carry Slam !! Kolejna akcja z arsenału celtyckiego wojownika, która wzbudziła w ludziach zachwyt i nutkę finezji. Nie tylko rywal odczuwał to co zainkasował, ale też i ja czułem na swojej skórze poprzednie akcje. Siedziałem spokojnie w narożniku i odpoczywałem po ostatnich minutach tego zawziętego pojedynku. W pewnej chwili usłyszałem i zobaczyłem Anglika, który wszedł do ringu i ruszał w moją stronę. Byłem na to przygotowany i w odpowiedniej chwili przechwyciłem go i rzuciłem na apron ringu. Teraz pozostał już tylko jeden krok - eliminacja Wade'a z ringu. Ten krok wykonałem, ściskając swoje ręce i wykonując War Sword !! Soczyste uderzenie z pięści zostało zaaplikowane na rywalu i zmusiło go do wyrzucenia z ringu...

Wszystko poszło po mojej myśli, rywale obrywają nowe ataki, które zbliżają mnie dla zwycięstwa. Barret znajduję się poza ringiem, a Richards leży pod moimi nogami. Postanowiłem nie marnować takiej okazji i zacząłem atakować Davey'a całą serią stompów. Już po kilku minutach zaprzestałem tych stompów i postanowiłem wykonać coś mocniejszego. Mianowice zacząłem odbijać się kilka razy od lin i wymierzyłem amerykańskiemu wilkowi Rolling Elbow Drop Combo. Łokieć spełnił swe zadanie i teraz tylko patrzeć jak rywal cierpi z powodu bólu jaki mu serwuję. Widownia widząc jak pretendent do pasa znakomicie sobie radzi w tej batalii, miała odmienne zdanie na mój temat. Spoglądałem po nich i jakoś się nie przejmowałem ich reakcjami, tylko skupiłem się nad walką. Wróciłem do walki i pomogłem wstać Davey'emu, który był zamroczony do tego stopnia iż spokojnie mogłem go wykończyć. Podczas gdy tak staliśmy, poczęstowałem go paroma podbródkowymi, które zamroczyły jeszcze bardzie rywala. Aby się upewnić, że szybko nie wstanie wyprowadziłem krótkie kopnięcie. Korzystając z tego iż rywal jest w takiej pozycji, odbiłem się od lin i poczęstowałem go swoim kolankiem zwane Running Knee Lift. Kolano wzmocnione ochraniaczem powaliło Richardsa i spokojnie można wykonywać kolejne akcje. Ludzie zebrani w hali wreszcie ujrzeli kolejną akcję w wykonaniu celtyckiego wojownika. Patrzyłem na widownie i zwróciłem wzrok ku obolałemu rywalowi, po czym powolnym krokiem ruszyłem w stronę narożnika. Po jakimś czasie już znalazłem się na wysokim punkcie tego ringu i czekałem z niecierpliwością na powstanie oponenta. Tak się stało, oponent wstał chwiejąc się na nogach, więc postanowiłem zakończyć jego męki i wykonałem Diving Battering Ram !

Wade jednak nie daje rady i odbija się od Sheamusa jak od ściany, teraz Sheamus stoi na środku ringu, po jego prawej stronie leży Wade, a po lewej w narożniku siedzi Davey.

Pisze Sheamus

Świetne akcje Sheamusa, co dalej Celtycki wojowniku?

1 szansa

Sheamus jest silniejszy, mniej zmęczony i dominuje całą walkę, dlatego nie masz szans na dotarcie do lin.

Davey klepie, ring the bell!