If Ya Smeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeell... WHAT THE ROCK IS COOKIN'?!
Te słowa zwiastują wejście pretendenta do tytułu WWE, który ów pas chce odzyskać. Mowa oczywiście o The Rocku, który pewnym krokiem zstępuje z rampy, mając w ręku mikrofon. Następnie wchodzi na apron, a stamtąd na narożnik, gdzie unosi prawą rękę w geście przychodzącego tryumfu. Chwilę potem jest już w ringu i przykłada sobie mikrofon do ust.

The Rock: Miz, jeżeli wejdziesz do tego ringu, rozkopię Twój małpi zadek po całym San Diego! If Ya Smell... WHAT THE ROCK IS COOKIN'?!

Po tych słowach odrzuca mikrofon w okolice stołu komentatorskiego, czekając na swojego przeciwnika.

GONG! 600 słów max. - kto ładniej.

Kiedy Mizanin wchodził do ringu miałem zamiar się na niego rzucić, albowiem jego widok podziałał na mnie niczym czerwona płachta na byka, jednakże rozsądek górował nad chęcią zemsty. Nie musiałem analizować jego postury, co pozwoliłoby mi dobrze rozpocząć tą walkę, a to przez fakt, iż dobrze znałem jego, jak i jego możliwości. Głównym atutem Awesome One'a były oczywiście lisie zagrywki, które często decydowały o wyniku walki. Natomiast moim była moja muskulatura, a raczej siła fizyczna, która po tylu latach spędzonych w ringu stała się moją cecha rozpoznawczą. Skończyłem rozmyślać, a zacząłem majtać nadgarstkami, aby nie narazić się na żadną kontuzję czy też dyspozycję. Wtem rozbrzmiał gong, a więc wybiła godzina walki wieczoru gali Money in the Bank, moja wygrana byłaby równoznaczna z odzyskaniem tytułu WWE, bo to on był na szali. Wraz z ów metalicznym dźwiękiem, który szybko trafił do mych uszu i pobudził niczym mocna kawa, zaczęliśmy robić niezgrabne okręgi wokół centrum ringu w celu zaaplikowania klinczu. Chwilę potem weszliśmy w zwarcie, które bezproblemowo wygrałem, w skutek czego szybko przeszedłem do headlocka, znając wartość każdego wdechu, który doprowadzałby tlen do płuc. Podduszałem Miza, co i rusz zaciskając mocniej uchwyt. Podczas wykonywania ów czynności, wbiłem wzrok w publiczność, a moje rysy twarzy momentalnie zmieniły się w szelmowski uśmieszek. Wiedziałem jednak, że nie mogę dawać mu powodu do użycia jakiejś skrzętnej kontry już na początku tej batalii, toteż puściłem go, a następnie gwałtownie odepchnąłem. Spojrzałem mu prosto w twarz, oznajmiając jego osobie, że tak tej walki nie wygra. Moje lico nagle zmieniło swój wyraz na bardziej agresywny, co też zaowocowało w próbę ataku z mojej strony! Mój oponent nie był gotowy do defensywy, toteż runął na matę bez możliwości ratunku, a to wszystko dzięki clothesline'owi. Nie chodziło mi tylko o spowodowanie jego upadku, ale także o pewną świadomość, że powalam go już na początku walki, co odruchowo sprowadza go do obrony. Mizanin jednakże bardzo dynamicznie wstał, toteż uchwyciwszy go za rękę, próbowałem irish whipu, lecz w ostatniej fazie niespodziewanie zaciągnąłem go do siebie, a punktem kulminacyjnym całego zajścia był Swinging Neckbreaker zaprezentowany w całej krasie! Przyciągnąłem nogi do siebie, a następnie wykonałem "sprężynkę", efektywnie wstając, co dodało tempa całej akcji. Publiczność nie była dłużna i od razu nagrodziła mnie ogromnym popem, lecz nie mogłem się teraz zajmować swoimi fanami, albowiem wiem jak The Miz mógłby to skrzętnie wykorzystać. Jeszcze pamiętam, kiedy wykonywał na mnie swoją akcję koronną, kiedy odliczył mnie do trzech i będę sobie to wypominał dopóty, dopóki nie zemszczę się na nim, nie wykonam brutalnego odwetu! Zmącony wspomnieniami wyraz mojej twarzy od razu się zmienił, gdy Mike wstał. Wtem ruszyłem na niego z serią charakterystycznych dla mnie punchy, po ostatnim z nich przeciwnik jednak oparł się o liny, toteż musiałem go potraktować jeszcze Back Elbowem! W skutek tego ataku Amerykanin upadł na ziemię, a ja - nie czekając na zbawienie - chwyciłem nogi oponenta i wykonałem catapultę. Była to sytuacja o tyle ciekawa, że mój przeciwnik niefortunnie zahaczył szyją o dolną linę, co doprowadziło do chwilowego zaniku powietrza w jego płucach. Szybko powstałem, aby chwilę potem "dosiąść" go i zacząć punchować jego twarz. Nienawiść spadała na niego z każdym moim uderzeniem, aż do momentu, w którym od kolejnego powstrzymał mnie arbiter. Dopiero teraz przypomniało mi się o prawie dyskwalifikacji, które było jednym z ograniczeń tej walki. Odsunąłem ręką sędziego na bok i rzuciłem w stronę wstającego Mike'a kilka niecenzuralnych epitetów, a następnie wziąłem krótki rozbieg i wykonałem Jumping Clothesline na wyprostowanym już przeciwniku, powalając go i dając sobie możność kolejnych poczynań względem jego. Nie skorzystałem z nich natychmiast, gdyż podszedłem do lin, o które się oparłem i zacząłem odpoczywać.

Spoiler:

Wg Worda: 600 słów;
Wg tego: 602 słowa; unikalnych: 393

Gdy zobaczyłem wstającego Mizanina, od razu zerwałem się na równe nogi i posłałem go do najbliższego narożnika. Tam zacząłem serię niemiłosiernych shoulder thrustów! Miz po kilku takowych uderzeniach musiał przysiąść, opierając się o dolne poduszeczki, jednak szybko go podniosłem i zgiąłem w pół gut kickiem, aby wykonać cholernie szybkie Snap DDT! Oh yeah, The Rock wraca do łask! Szybko wstałem na równe nogi i wbiłem łokieć w plecy rywala za pomocą elbow dropa. Chwilę potem znowuż powstałem, to samo zrobił mój przeciwnik. Ruszył na mnie z dziką szarżą, jednak nadział się na skrzętny cios! Powerslam connecting! Następnie wystarczyło tylko podnieść mojego przeciwnika i dodać Fisherman's Suplexa, wzmagając jego gehennę! Cios ów obył się bez przypięcia, które i tak by nic tutaj nie zdziałało.

Ustawiłem się w narożniku, oczekując powstania mego rywala. Gdy to już nastał, ruszyłem z dziką szarżą, co zaowocowało w Jumping Clothesline! Oponent niefortunnie wylądował na środku ringu, więc chwyciłem jego nogi, skrzyżowałem je, wykonując Sharpshooter! Oddaliłem od siebie nogi, bardzie kładąc się na rywala, utrudniając mu tym samym wyjście z mojej koronnej dźwigni!

Nie mogłem uwierzyć w to co przed chwilą się stało. Kolejny raz dałem się zaskoczyć The Rock'owi i kolejny raz to ja oddałem mu inicjatywę na początku walki. Czułem jak ból przeszywa moje ciało, słyszałem wrzawę na trybunach. Nie wiedziałem gdzie jest Rock, po prostu zniknął. Powoli zaczynał sobie zdawać sprawę, że pewnie gdzieś tam czeka na mnie. Jednak byłem tak zamroczony, że nie myślałem racjonalnie i automatycznie się podnosiłem. Stoję, nie widzę go przed sobą, odwracam się i... widzę go w narożniku! Ten szykuje się do skoku, wiem, że muszę coś zrobić. Nie mam czasu! Rock wyskakuje i.. coś niesamowitego, dostałem jakieś niesamowitej siły, nie wiem skąd. Moje ciało poruszyło się, wyskoczyłem i wykonał dropkick na lecącego przeciwnika.

Dropkicka nie masz w KP. W uni także go nie ma i to już długi czas. Sharpshooter zapięty. 4 szanse.