Jeff czeka w ringu na Kane'a. Nagle na arenie gaśnie światło. Rozbrzmiewa się znany theme song...



W pewnym fragmencie powyższego utworu z rampy wybuchają płomienie, a hala zmienia oświetlenie na czerwone. Nie minęła nawet chwila, gdy ku naszym oczom ukazał się Kane! Tuż za nim podążał jego ojciec - Paul Bearer, któremu jak zwykle towarzyszyła urna. Wielki Czerwony Potwór dość pewnym krokiem podążał ku ringowi, skupiając się na swoim przeciwniku. Gdy doszedł do okolic kwadratowego pierścienia, chwycił się najwyższej z lin i przy jej pomocy wspiął się na apron, skąd przeszedł nad tą samą liną do ringu, natomiast Paul, wszedł do ringu po schodkach. Kane ustawił się na środku miejsca walk i uniósł ręce do góry, by energicznie je opuścić. Po wykonaniu tego dziwnego gestu, z każdego z czterech narożników wybuchły czerwone ognie, po których arena zmieniła swoje barny na normalne. Glenn ustawił się w narożniku, natomiast jego ojciec opuścił pierścień i stanął obok niego. Skoncentrowany Kane czekał na gong dający sygnał, że czas rozpocząć pojedynek.

Z zamkniętymi oczami, wyczekuje na dźwięk gongu który rozpocznie to widowisko.(1) Muszę rozpocząć pojedynek bardzo ostrożnie, ponieważ mój przeciwnik jest doświadczony, a co za tym idzie trudnym rywalem.(2) Błyskawicznie podniosłem się i zgiąłem kilkakrotnie w obie strony szyje oraz rozgrzałem zdrętwiałe nadgarstki.(3) Metaliczne uderzenie młoteczka o gong rozniósł się po arenie który zmroził mi krew w żyłach.(4) Niewątpliwie bałem się Kane, jednak musiałem wyzbyć się lęku który będzie rządził mną przez całą batalię.(5) Prędko musiałem uzyskać inicjatywę, więc niezwłocznie przeszedłem do czynów.(6) Zerwałem się w jego stronę, wychodząc z niskimi kopnięciami w jego nogi które miały osłabić jego dolne kończyny.(7) Następnie wyprowadziłem gut kick który minimalnie skulił go, więc chwyciłem jego podbródek lewą dłonią, a prawą dewastowałem jego twarz sierpowymi.(8) Knykciami które uderzałem zaczęły palić, więc puściłem go i sprawdziłem stan mojej prawej nogi.(9) Big Red Monster był schylony, więc udało mi się wykonać Roundhouse Kick którym trafiłem w jego skroń.(10) Widząc, że Glen stracił na chwilę kontrolę nad swoim ciałem, dlatego chwyciłem tył jego głowę i potraktowałem go bezbłędnym Double Knee Facebreaker'em po którym padł na łopatki.(11) Spojrzałem kątem oka na Maryse która dodawała mi otuchy, a zarazem obiecała mi nagrodę gdy wygram.(12) Rzuciłem okiem na Kane i rzuciłem się na niego, siadając na nim w rozkroku, serwując mu furię punch'y na jego zamaskowaną gębę.(13) Nie traciłem trzeźwego umysłu, ponieważ w każdej chwili wszystko mogło się zmienić, więc nie szczędziłem sił na żadne uderzenie.(14) Sędzią odciągnął mnie od mojego opponent'a na co pozwoliłem mu, ponieważ dłuższe przeciwstawienie się mu mogło zakończyć się dyskwalifikacją.(15) Nonszalancko wymierzałem stomp'y trafiając w mięśnie i kości jego nóg oraz rąk.(16) Uśmiech który pojawił się na mych ustach był szczery, ponieważ miałem powód, żeby być zadowolony.(17) Przechodzę do dolnej części ciała Kane, a dokładnie do nóg które podnoszę do góry.(18) Krzyknąłem coś, jednak nikt oprócz mnie i mojego rywala nie zrozumiał tego i dołożyłem Double Leg Drop To Midsection po którym Wielka Czerwona Maszyna się skuliła i chwyciła za bolące miejsce.(19) Przewrotem do tyłu, podniosłem się na nogi i cofnąłem się do corner'a który jak zwykle się oparłem równocześnie obmyślałem plan działania na dalszą część walki.(20)

Po serii trzech potężnych ataków Jeffrey miał już najwidoczniej dość, lecz nie mogłem mu pozwolić na opuszczenie pojedynku, gdyż chcę udowodnić każdemu zawodnikowi w szatni, komentatorom czy nawet i fanom, że nie ma sensu stawać w ringu z takim Potworem, jak ja. Jaki byłby lepszy sposób na ukazania moich emocji niż upokorzenie Jeffa na oczach jego pięknej kobiety? No właśnie. Nie chciałem jeszcze bardziej spowalniać tempa pojedynku, które i tak kulało, więc postanowiłem podnieść rywala i przejść do kolejnej akcji. By ją wykonać, postanowiłem wyprowadzić Gut Kick prosto w brzuch, lecz Jeff chwycił moją nogę. Zdesperowany nie wiedziałem co mam zrobić z tym fantem, lecz ostatecznie postawiłem na dość ryzykowną dla moich kości akcję. Wybiłem się z trzymanej nogi, a tą drugą - wolną, uderzyłem Jeffa w głowę wykonując tym samym Enzuigiri. Fani aż wstali ze swoich miejsc by zobaczyć tą efektowną akcję, którą potem nagrodzili gromkimi brawami. Nie przejąłem się tym zbytnio, a na złość tym hipokrytom przeszedłem do kolejnej akcji - Back Suplex wykonał natychmiast, gdy Jeff stanął na nogach. Z pewnością przybliżyłem się do zwycięstwa, ale to mi nie wystarczyło. Ponownie podniosłem rywala i wysłałem go szarpnięciem na liny, by ostatecznie powalić wracającego Hardyza Back Body Dropem.

Kontra powinna być prosta jak również skuteczna. Osłabiony i zamroczony czuję znów ucisk, jednak tym razem na moim nadgarstku. Otwieram szeroko oczy i widzę, że Kane chcę ściąć mnie clothesline. Z moim doświadczeniem powinien uniknąć tej akcji, a nawet wykonać jakąś swoją. Dałem Kane'owi pociągnąć moją rękę, jednak w ostatnim momencie on ją puszcza i drugą próbuje zwalić mnie na deski. Mając wolne ręce i widząc ogromną kończynę wprost przede mną, po prostu się schylam pod nią. Miałem na tyle trzeźwy umysł, żeby to zrobić, jednak to nie był koniec. W ostatnim momencie swoją ręką chwyciłem za szyję rywala i zwaliłem go na matę Sleeper Slam'em po którym najprawdopodobniej przejmę inicjatywę.

Wszyscy zaczęli dawać mi szansę. Komentatorzy którzy przed chwilą mówili, że Kane mnie zniszczy, zmienili gadkę. Początek zaczął się dla mnie jak największy koszmar, ale odwrócił losy tego pojedynku i teraz Kane jest w moich sidłach. Nie śpieszyłem się zbytnio i nie chciałem tracić sił na podniesienie rywala, więc z beznamiętnym wyrazem twarzy, czekałem. Wtedy zrozumiałem, że zwykłymi akcjami go nie pokonam. Muszę zaryzykować, więc zwinnie wspiąłem się na narożnik który był za mną. Błyskawicznie znalazłem się na jego szczycie, dlatego rozluźniłem mięśnie i spoglądałem na swojego delikwenta. Z akcji wysokich lotów lub nazywanymi wysokiego ryzyka byłem znany, dlatego publiczność zaczęła coraz głośniej wykrzykiwać me imię. Nie zależało mi na tym i wprawdzie teraz nie obchodziło, ponieważ Kane stał do mnie plecami, orientując się co się dzieje. Wydarłem się do niego, a gdy się odwrócił skoczyłem w jego stronę. Skosiłem go z nóg Diving Clothesline z którego znany był mój przeciwnik. Przewrotem stanąłem na nogach i podreptałem w stronę dolnych kończyn mego opponenta. Uniosłem obie nogi w górę i zaserwowałem Double Leg Drop To Midsection który skulił mego przeciwnika. Byliśmy koło lin, więc dzięki nimi stałem, oszczędzając siły. Kane po kilku sekundach również się podniósł, jednak w tym stanie ciężko było mu utrzymać równowagę, więc próbowałem ukrócić jego męki, serwując Sitout Jawbreaker po którym cofnął się na kilka kroków do tyłu i ratując się przed upadkiem, oparciem o liny.

Trudy walki dały mi się we znaki, mimo, że jeszcze przed chwilą to ja byłem stroną atakującą. W tej chwili stoję odwrócony plecami do mojego rywala, lecz kątem oka spostrzegam, że ten jest gotowy do wyskoku w moim kierunku. W mej głowie zrodziło się tysiąc pomysłów na skontrowanie owej akcji, którą najprawdopodobniej będzie Dropkick. Szybko obróciłem się w kierunku przeciwnika, który akurat wyskakiwał. Jeff wyrzucił ciało do tyłu w taki sposób, że jego nogi były bliżej mnie, a tułów oraz głowa dalej, więc bez problemów chwytam jego obie kończyny, dzięki czemu ląduje on na plecach, a nogi są w moim posiadaniu. Trzymałem je tak mocno, aby nie mógł on ich wyswobodzić. Gdy czułem, że powoli tracą panowanie nad koniczynami Jeffa, szybko wykonałem potężną Catapulte w narożnik w który były mistrz US wbił się jak nóż w masło.

Obolały i zmęczony próbuje podnieść się na nogi, cały czas przyglądając się poczynaniom Kane który skontrował moją akcje.(1) Glenn stanął pewnie na nogach, pokazując tym samym swoją wyższość, więc pośpiesznie łapie powietrze do płuc oraz poprawiam swoje rękawki które zsunęły mi się z ramienni.(2) Pojedynek już w tym momencie powinien zaliczać się do emocjonujących, jednak nadal możemy wyciągnąć tą walkę na pięciogwiazdkową, dlatego sprawdzam stan moich kończyn czy aby wytrzymają dalszy trud walki.(3) Nie mogę przegrać tego pojedynku, muszę zwyciężyć i przypiąć swojego opponent'a za wszelką cenę, nawet gdybym musiał po pojedynku zostać zabrany na noszach.(4) Muszę pokazać wszystkim, że mój przeciwnik nie wzbudza u mnie strachu, więc lekko się zataczając stanąłem krok przed nim, wpatrując się w jego maskę.(5) Chciałem złamać jego ducha walki, więc spojrzałem na niego krzywo i uśmiechnąłem się ironicznie w ogóle się go nie bojąc.(6) Kane wszystkich przeciwników niszczył dzięki nie swoim umiejętnościom, ale wyglądem u których po spojrzeniu na niego mroziła się krew w ich  żyłach, dlatego musiałem się wyzbyć wszystkich emocji przed tym starciem.(7) Publiczność dopingowała nas obu, jednak moje imię wykrzykiwały same małolatki które się we mnie podkochiwały, a Kane'a dorośli którzy pamiętali go z czasów WWF.(8) Momentalnie odszedłem na krok i wykonałem Low Dropkick po którym błyskawicznie padł na kolana, trzęsąc całą konstrukcją ringu.(8)