Za nami jest spory kawał tej niełatwej walki, na naszych czołach goszczą dość spore krople potu, które tylko udowadniają jak trudna jest ta walka, przecież Jeff to nie pierwszy lepszy jobber. Krople śmierdzącej substancji zaczęły zalewać nasze twarze, a my zaczęliśmy powoli wstać na nogi przy pomocy lin, gdyż inaczej nie dalibyśmy rady po prostu się podnieść. Obydwoje mniej więcej w tym samym momencie dzięki pomocy linek wpadliśmy do przeciwległych narożników i opierając się o nie postanowiliśmy obmyślić strategię, która będzie towarzyszyła nam przez resztę tej walki. Zaczęliśmy rozglądać się wokół siebie, tworząc niepowtarzalną atmosferę – arena wypełniona po brzegi zaczęła wiwatować chcąc dalszej walki dwóch świetnych zapaśników. Na naszych twarzach pojawił się uśmiech, lecz gdy fani zaczęli skandować ,,Let’s Go Hardy”, ten chciwy uśmieszek zszedł mi z gęby.  Wreszcie nadszedł ten długo wyczekiwany moment – nasze spojrzenia, znaczy moje i Jeffa spotkały się – w tym momencie wszystko inne przestało się liczyć, ból który dotychczas mi doskwierał zanikł, a w płucach pojawił się świeży zapas tlenu, ruszyliśmy ku sobie nie odrywając wzroku od siebie, lecz przystanęliśmy mniej więcej na środku kwadratowego pierścienia. W dalszym ciągu wymienialiśmy spojrzenia, gdy niespodziewanie Jeffrey wymierzył mi potężnego Slapa co zadziałało na mnie jak płachta na byka, byłem gotowy do ataku, który z pewnością nie będzie miły dla rywala.

Slap wykonany przez Jeffa naprawdę był upokarzający, a nikt raczej nie lubi, gdy ktoś go w taki sposób poniża. Moja odpowiedź była natychmiastowa - ku buczenie fanów wyruszyłem na Jeffreya z Uppercutem, po którym ten zaliczył t.z. glebę. Gdy tylko się podniósł, co zresztą zajęło mu niewiele czasu, powtórzyłem ową czynność. Po drugiej takiej samej akcji, rywal wstał na nogi, ale był już mniej pewny siebie niż jeszcze przed chwilą. Gdy tylko wstał na nogi, natychmiast czekał na niego Irish Whip do najbliżej leżącego narożnika, a po chwili również Corner Clothesline. Siła tego ataku była na tyle mocna, by odbić opponenta od corneru i tak też się stało - młodszy z braci Hardy zaczął podążać w moim kierunku, lecz w odpowiednim momencie go przechwyciłem i wymierzyłem Sidewalk Slam. Perfekcyjnie wykonana akcja rozgrzała publiczność co tylko pokazało, że chcą oni ujrzeć kolejną akcję. Nie miałem zamiaru ich zawieść, pomimo tego, że ciągle na mnie buczeli. Chwyciłem Enigme za głowę, którą po podniesieniu przeciwnika umiejscowiłem między swoimi nogami. Teraz zostało tylko wyniesienie do góry i potężny rzut, łącząc wszystko w przepiękny Last Ride. Miałem zamiar powoli zmierzać do końca pojedynku, lecz najpierw chciałem wykonać akcję, której chwilę wcześniej Jeff uniknął. W tym celu chwyciłem byłego US Championa za rękę i podniosłem go, by wykonać Short Arm Clothesline.



Ostatnia akcja z tactics

Kontra przed Tombstonem. Kane już cię wynosi do góry, wiesz jak ...

Kontra udana, ale ciosu nie wykonaleś. Zatem ...
Kto Ładniej ???
Max. 10 zdań
Bez finisherow !

Ostatnio edytowany przez #PaigeHusband (2012-12-29 16:56:21)

,,To nie tak miało wyglądać!” – tylko te słowo mam w swojej głowie, ale trudno się z nimi nie zgodzić. Mój plan był prawie że perfekcyjny – osłabić Jeffa na tyle by bez problemu wykonać na nim śmiercionośne combo, co prawie mi się udało. O ile Chokeslam został prawidłowo wykonany to przy próbie Tombstone’a Jeffrey pokazał swoją ogromną chęć walki i w świetny sposób uniknął akcji, po zainkasowaniu której by się już nie podniósł co pozwoliłoby mi w spokoju odliczyć go do trzech. Po tym jak zwycięstwo wyślizgnęło mi się w rąk w tym samym momencie w którym Hardy wydostał się z mojej klasycznej akcji muszę ponownie obmyślić plan, lecz jeszcze lepszy niż ten, który wykorzystałem przed chwilą do osłabienia przeciwnika. Wszystkie myśli oraz wzrok skupione są na opponencie, który oparty o narożnik stara się nabrać sił, lecz z jego wyrazu twarzy wynika, że sam nie wierzy w to, czego przed chwilą dokonał – wydostał się z akcji, która odpowiednio wykonana mogłaby spowodować spory uraz, a może i nawet zakończyć karierę? Z każdą sekundą moja frustracja narastała, a raczej nikt nie chciał by ona wreszcie pękła, ale to zbliżało się wielkimi krokami. Z każdym spojrzeniem na Jeffa miałem ochotę go po prostu zabić, aż wreszcie nie wytrzymałem i zacząłem podążać w kierunku z zamiarem zaatakowania, lecz on był na tyle ogłuszony, że nawet nie spodziewał się tego. Gdy już stanąłem przed nim, natychmiast jego ręce położyłem za linami, tym samym odsłaniając jego tułów, klatkę piersiową oraz brzuch, więc korzystając z okazji wymierzyłem kilka Chopów, po których dołożyłem serię punchów prosto w mostek. Myślę, że to dołożyło cegiełkę do finishu tej walki, więc bez problemu chwyciłem głowę Jeffa i wsadziłem jego głowę między swoje nogi, by wykonać potężny [colir=green]Falling Powerbomb[/color], po którym byłem gotowy w zupełności do zakończenia pojedynku, lecz postanowiłem skorzystać z okazji i przypiąłem Jeffa, licząc, że może uda mi się odliczyć go do trzech.

Wreszcie! Wreszcie wszystko poszło zgodnie z planem. Po wykonaniu drugiej z moich dwóch charakterystyczny akcji, wszyscy wiedzieli co zaraz nastąpi. Po raz drugi w walce w charakterystyczny sposób przejechałem po szyi, sygnalizując koniec walki. Gdy tylko spoczywający na środku ringu Jeff wstał na nogi, chwyciłem go w odpowiedni clutch, by wykonać Tombstone Piledriver! Postawiłem wszystko na jedną kartę i jak widać opłaciło się. Przypiąłem Jeffreya i zacząłem odlicać wraz z sędzią oraz fanami, których najwidczniej wciągnęła walka - 1... 2...

Maryse nie chciała na to patrzeć, więc zamknęła oczy. Kane wykonał Tombstone Piledriver po którym pin był tylko formalnością. Wielka Czerwona Maszyna została ogłoszona zwycięzcą, a Maryse od razu pobiegła do Jeff'a który nie kontaktował. Blondynce płynęły łzy po policzkach, a Jeff odzyskał przytomność i przytulił swoją partnerkę.  Maryse nie mogła dać tak odejść Kane'owi, więc krzyczała do niego, wysławiając się dość wulgarnie. Kane odwrócił się tylko i szedł dalej, jednak Paul namawiał go do czegoś. Syn odwrócił się i cofnął się do ringu na który wszedł. Maryse chciała obronić Hardy'ego, jednak nie do niego on wrócił. Momentalnie chwycił Maryse za szyję i wykonał na niej Chokeslam'a po którym uderzyła o matę z wielkim hukiem. Jeff nie mógł się ruszyć, a Big Red Monster podniósł ręce i błyskawicznie je opuścił, a narożników wybuchły fajerwerki. Ojciec i syn skierowali się w stronę zaplecza. Bearer miał szyderczy uśmiech i pochwalił go za ten wyczyn. Jeff z wielkim trudem próbował doczołgać się do blondynki przy okazji kazał podać sobie mikrofon. Techniczny wsunął go pod najniższą linią, a Jeff chwycił go, siadając ze zmęczenia i powiedział z wielką wściekłością.
- Zabije cię skurwysynu. Zginiesz za to, a twój ojciec zostanie podobny potraktowany. Nie żyjesz, popierdoleńcu. Szukaj sobie już grobu, bo niedługo do niego trafisz...
Jeff padł ze zmęczenia na deski. Obraz niknie gdy Kane ze swoim ojcem skierowali się w stronę zaplecza, a po Maryse i Jeff'a przyszły służby medyczne.


Pozdrawiam Hardyza który zajebiście sędziuje i próbuje chyba się podlizać CT? :O

Ostatnio edytowany przez LUqi (2012-12-30 01:00:07)