Na ten dzień czekałem długo, na ten dzień czekali wszyscy, czy to członkowie rosteru Raw czy też brandu SmackDown - czekał każdy i nareszcie ... doczekał się. Teraz mam okazję, kolejny raz już udowodnić swoją niemałą wartość w całej federacji doprowadzając cały brand SmackDown do sławy i chwały za skopanie dup szanownym przedstawicielom czerwonego brandu. Rzecz jasna, nie zrobię tego sam tylko z moją wspaniałą ekipą, którą osobiście jednak doprowadzę do największego triumfu w historii starć między brandowy i razem osiągniemy zdobycie pucharu Bragging Rights! Muszę się jednak skupić na tym co jest tu i teraz, a w ringu stoję naprzeciw Goldusta - przeciwnik być może na pierwszy rzut oka nie wymagający, jednak Ci, którzy go znają, wiedzą czego można się po nim spodziewać. Ostrożnie pomykam w jego kierunku, jednak gdy już mam zamiar wejść w zwarcie wycofuję się do punktu wyjścia, dodatkowo zaczynając się śmiać ze skołowanego Goldusta, który nie wie co mam zamiar zrobić. To zakłopotanie mam zamiar natychmiast wykorzystać, bowiem natychmiast odbijam się od linek i częstuję go najpierw jednym, a potem kolejnym Clothesline'm. Następnie dopadam do niego i częstuję go Fallaway Slam'em, po którym następuje chwila przerwy na wytchnienie z mojej strony, aby dokładnie obmyślić pozostałe części mojego misternego planu na rozbicie całej struktury i szajki teamu Raw. Bezpośrednio po tej akcji przystępuję do stompowania oponenta po kończynach i klatce piersiowej oraz po twarzy, po czym odbijając się od lin zadaję mu Leg Drop. W tym momencie w końcu staram się przypiąć przeciwnika, jednakże moje starania idą na marne, albowiem "Złoty" odbija prawie natychmiastowo, co doprowadza mnie i moich kolegów z drużyny do szewskiej pasji, bo w końcu muszę się chyba bardziej przyłożyć. Wściekły, gdy Goldust zaczyna wstawać, momentalnie wykonuję na nim Low Dropkick, zwalając go ponownie z nóg,  idę za ciosem i zaciągam go w stronę lin i narożnika. Tam też to dokładam jego głowę do lin i zaczynam ją dociskać, co wiąże się z konsekwencjami w postaci liczenia przez pana Charlesa Robinsona, w związku z tym zaprzestaję więc owych poczynań. Tudzież wpada mi do głowy kolejna myśl, którą można by przeistoczyć w czyn, a mowa o bliższym zapoznaniu pana Goldusta z narożnikiem ringowym, co po chwili staje się faktem. Tam też aplikuję na nim Elbow Dropa, po czym pomagam mu podnieść się, lecz w dalszym ciągu zostajemy w obrębie narożnika, gdzie dogniatam jego kości trzema morderczymi Shoudler Thrust'ami. Nareszcie czuję w sobie moc i satysfakcję - satysfakcję z tego, że w końcu zdominowałem przeciwnika we wszelkich możliwych aspektach i podłożach. Pomaga mi to lepiej myśleć i działać, a moje działania nie są małostkowe, bowiem staram się spożytkować każdą możliwą sekundę, minutę na to, aby zadać jeszcze większy ból mojemu dzisiejszemu oponentowi, a to wszystko ku chwale rosteru SmackDown. Mając niezwykłą ochotę na jak najszybsze zniszczenie rywala wykorzystuję tenże moment i wykorzystuję go na przeistoczenie pozycji rywala w powerbomb clutch, który to zamienia się w efektowny Turnbuckle Powerbomb. Czułem dosłownie, jak publika chce mnie sprowokować, wyprowadzić mnie z równowagi swoim idiotycznym i nic nie znaczącym buczeniem i heel heat'em, tym samym kupując trochę czasu faworyzowanemu przez nich Goldustowi, który to by przeznaczył na odpoczynek i dojście do siebie, a może nawet powrót do gry i wyjście z mojego świata. Nie chcąc nakarmić ich marnych ego, udaję jedynie samego Dustina poprzez charakterystyczny dla niego oddech połączony z ruchem rąk w okolicach klatki piersiowej, na co WWE Universe zareagowało jeszcze większym heat'em. Usatysfakcjonowało mnie to na tyle, aby dokończyć rozpoczęte przeze mnie dzieło zniszczenia. Pomogłem wejść na narożnik przeciwnikowi, po czym huknęliśmy z wysokiego pułapu na matę, co było jednoznaczne z wykonaniem przeze mnie efektownego Super-plex'a, gdzie wykonałem go z użyciem umiejętności Tactics ...

Czy to w ogóle możliwe... czy to prawda... czy ja stoję dziś tutaj w ringu? A może to wszystko to tylko zwidy, sen najwspanialszy w moim życiu. Długo czekałem na tę chwile, nagle dostałem szanse na pokazanie tego co potrafię i wykorzystałem ją, to ja dziś stoję tutaj z  wami by dokonać czegoś nie możliwego, pokonać przeciwny team składający się z samych największych gwiazd tej federacji. Zrobię to choćbym musiał zginąć, wydaje się, że to takie proste, ale wcale nie jest, nie wyobrażacie sobie jak ogromny stres przepływa przez moje ciało niczym fala tsunami, czuję jak całe ciało się poci, a strój przylega mocno do ciała, aż tracę dech w piersiach. Kropla potu spływa po moim czole rozmazując złoty makijaż.[5] Musze to zrobić, po prostu muszę, dla siebie , dla nich, dla mojej rodziny oraz dla mojej dalszej kariery, która idzie w złotą stronę i będzie się rozwiać dalej i dalej, aż wreszcie zdobędę najwyższe trofeum i z dumą zasiądę w chwale sław. Moje rozmyślenia niczym huragan Katrina rozwiał gong, który z miłością popieścił moje uszka. Przyjąłem gardę i dokładnie przyjrzałem się przeciwnikowi z Teamu SmackDown, wygląd jego mówi za siebie, świetne dopracowane mięśnie i to co gubi prawie każdego - pewność siebie. Właśnie ta cecha już nie raz doprowadziła do klęski to ta cecha dziś przeważy szalę na moja stronę i załatwię go, chęć zwycięstwa doprowadza mnie do szaleństwa, zabije, zniszczę, zgniotę wszystko co stanie mi na drodze. Ruszyliśmy zwarci i gotowi, z każdym drobnym kroczkiem zbliżaliśmy się do siebie, aż do momentu...dzielił nas jeden metr, staliśmy nie mal oko w oko, z zawziętością nałożyłem moje ręce na jego barki, Otunga wykonał dokładnie ten sam ruch, gdyż po chwili już czułem jak ktoś mocno ściska mój obojczyk, rozpoczęła się batalia w  tzw. klinczu.[10] Czuję się słabszy od masywniejszego oponenta, ale wiem, że właśnie ta klamra może przesądzić kto wyjdzie z poczatku tego starcia zwycięsko. Zebrałem wszystkie mi znane siły i naparłem na niego całym swoim ciałem po chwili doprowadziłem go do lin, nie zaprzestałem naciskać, Otunga naginał liny i już widziałem obraz leżącego po za ringiem Davida, ale ktoś mi przeszkodził. Sędzia zaczął mnie drapać po plecach aby puścił pod groźbą dyskwalifikacji, zrobiłem to. Ale nie otworzyłem się na atak z jego strony, tylko szybkim machnięciem przechwyciłem jego dłoń posłałem go na liny Irish Whipem, powrócił do mnie ze zdwojoną prędkością, zaś a tylko na to czekałem kilka kroków przed dotarciem do mnie Otungi wyskoczyłem do góry ze zgiętych kolan i ułożyłem się w powietrzu poziomo, nic więcej nie musiałem robić, niekontrolujący swojego ciała przeciwnik nadział się na moje podeszwy i twardo upadł na matę. [ DropKick ] Zerwałem się na nogi jak najszybciej  było to możliwe.[15] Przybrałem pozycję bojową i dokładnie przyglądałem się sytuacji w ring - Otunga już próbował się podnosić, zaś jego Tag-Team partnerzy wyrywali się do zmiany, oj co to to nie, skarciłem go porządnym Low Kickiem prosto w klatkę piersiową, zaś dźwięk tego uderzenia było spychać w najdalszych zakątkach hali. Złapałem go za głowę, która była gładka jak pupka niemowlęcia, pomogłem mu wstać, nie to nie jest moja oznaka dobroczynności tylko kolejny punkt taktyki jaką obiłem od pierwszych chwil tego starcia. Złapałem jego głowę w klamer pod moją pachą, publiczność mocno zaczęła mnie dopingować - co bardzo mnie ucieszyło i dodało dodatkowej energii do kontynuacji mojej inicjatywy. Zgiąłem nogi i wyskoczyłem go góry mocno trzymając jego głowę, która przylegała do mojego ciała, upadłem jednocześnie wciskając czachę Otungi prosto w twarde podłoże, niezwłocznie złapał się za miejsce bólu i położył na plecach, [ DDT ] zaś ja ułożyłem się na nim i wyczekiwałem sędziego, który jak Mucha w smole zbierał się do odliczania, a może to już właśnie teraz przyszła chwila chwały dla mojej osoby, może uznają mnie za kogoś godnego udziału w walki w Main Evencie, bo jak narazie patrzą na mnie ze skrzywioną miną. Są takie chwile o których się nie zapomina, i właśnie ten moment zapadnie mi długo w pamięci, gdyż to mój pierwszy krok do dotarcia na sam szczyt, Bo­je się, że pew­ne­go dnia stracę to wszys­tko co nie dość kochałem, pa­miętaj i nie wa­haj się kochać te­go co kochać warto.

**Słabo, ale czas mnie goni ; /

Po udanych zabiegach z mojej strony pora na dalszą część mojego misternego planu. Powstaję błyskawicznie do pionu, po czym czekam na to samo ze strony mego rywala. Wówczas to zadaję mu T-Bone Suplex. Goldustowi udało się ponownie szybko podnieść, lecz ja szybko podbiegam do niego i częstuję go Arm Drag Takedown'em. Leżał, więc znowu spróbowałem go przypiąć. Ponownie na marne. Jednakże ja nie załamałem się, tylko wysłałem go Irish Whip'em do naszego narożnika. Tagnąłem Curta Hawkinsa, po czym dorzuciłem będąc nadal w ringu Big Boot, dodatkowo wbijając go w corner, po czym wyszedłem z ringu i stanąłem na apronie dopingując Curta i caly team SD.

Abdominal Stretch w parterze? Proszę o link. Pierwszy raz słyszę o takim czymś, a jeżeli tego nie ma, to jakim prawem ma być zaliczone?
To tak jakbym napisał, że robię zmodyfikowane Walls Of Jericho, a tak naprawdę zapnę Sharpshooter, bo to przecież tylko przełożenie ręki.

To nie jest parter, a ty napisałeś, że jest to w parterze, więc stąd jest błąd. twój błąd.

Dalej JTG

Dalej eJ Ti Dżi