Wchodzę

Mamy kto ładniej! Max. 20 zdań!

Chciałem na wstępie zwrócić uwagę, że przeciwnik ma o 4 zdania za dużo - "RAW IS ROODE! RAW IS ROODE! RAW IS ROODE!" - Z tego co wiem, wykrzyknik, również kończy zdanie a nie tylko kropka : )

W zeszłym tygodniu zniszczyłem Hunico, przyszła pora na kolejnego zawodnika, który będzie musiał całować me stopy. Dziś hala nabierze złotego koloru, gdyż w ringu zjawił się Pan ów odcienia. Po mojej twarzy spływa kropla potu, ręce, aż drgają z braku cierpliwości powstrzymuje mnie tylko ten jeden sygnał. Zaczynam lekko podskakiwać na nogach, rozgrzewam nadgarstki, kręcąc nimi, kilka skłonów i już tylko trzeba wyczekiwać, aż sędzia da sygnał pozwoli nam ruszyć do ataku. Ręka już górze i tak pora rozpocząć do starcie. Kto dziś wyjdzie z Sali zwycięsko, komu przypadnie miano tego lepszego?[5] Jest jedna poprawna odpowiedź – Mi. Pewność siebie to nie wada, a wręcz odwrotnie – atut, jakim dysponuje od dawien dawna. Postawiłem pierwsze kroki zbliżając się do Rooda, z jego twarzy można wyczytać wiele, ale jedna cecha wyróżnia się ponad inne – przerażenie. Pierwszy występ na żywo zawsze niesie ze sobą ogromne pokłady stresu, ze mną było tak samo, wiem, jakie to uczucie i doceniam to, że jeszcze nie posikał się w majtki i nie zwijał z kwadratowego pierścienia. Uniosłem ręce do góry i nałożyłem je na jego barki.[10] Oponent wykonał dokładnie tę samą czynność, pora na batalię w tzw. Klinczu. Czuję się na siłach by go zdominować, zaczynam pchać go w stronę narożnika, nie wiem, co się stało nagle poczułem jak ręce zaczynają mnie piec, zaś oponent wykorzystał tę chwilę nie uwagi i przejął kontrolę, którą już nie odzyskam. Lecz była nadzieja, zawsze jest, nie wielka, ale jednak. Uniosłem kolano do góry, trafiło ono prosto w brzuch przeciwnika zrywając klincz i zginając go w pół wykorzystałem zaistniała sytuację, szybko zdusiłem jego głowę pod moją pachą i posłałem go na twardą matę za pomocą, DDT! Pierwsze koty za płoty.[15] Nie zmieniając tempa, uniosłem nogę do góry i ułożyłem ją z dość dużą prędkością na ciele nieruchomego Bobbego, lekko cię zatrząsł i ponownie zamarł. Publiczność szaleje podczas mojej defensywy, czy pozwoli mi ona na czyste uczciwe zwycięstwo, a może będę musiał użyć wykwintnego sprytu i inteligencji, wszystko okaże się w niedługim czasie. Podążyłem w stronę lin, od których się odbiłem i powróciłem w jego stronę ze zdwojoną prędkością. Wyskoczyłem, rozpoczynając lot, ludzie na chwile wstrzymali dech i wypuścili go w momencie mojego upadku przy akcji zwanej Bionic Elbow, którą właśnie zainkasował, Roode. Wszystko idzie po mojej myśli, początek zaliczony, teraz przyszła pora na akcje, ostrą i bezlitosną, – bo właśnie taka jest ta rozrywka sportowa. [20]

Szybkim ruchem pomogłem wstać przeciwnikowi, który z lekka chwiał się na nogach. Złapałem jego dłoń i płynnym ruchem wysłałem go prosto na liny za pomocą Irish Whipu, powrócił do mnie dużo szybciej niż tego się spodziewałem, byłem przygotowany na taką ewentualność. Przechwyciłem go w biegu i szybko przygwoździłem do maty wręcz w złoty sposób. Sidewalk Slam tak zwie się ta akcja, a co dalej? Zaraz wam powiem. Czekałem aż przeciwnik wstanie, dokładnie przyszykowałem się do tej akcji zachodząc za jego plecy. Gdy już ten stał w pionie, szybkim ruchem zaplotłem dłonie na jego szyi i posłałem prosto na twarde podłoże za pomocą akcji, która nosi tę piękną złota nazwę - The Oscar. Na sam koniec, dla pobudzenia publiki, wciągnąłem w swoim stylu powietrze wypuszczając je. Niezmiernie się pobudzili, ale jak każdy - czekają na lepsze. A to mogę im zapewnić.

Dalej, dalej, każda sekunda , coraz bardziej go niszczy. Lekki uśmiech Pana tego pięknego koloru i pora wsiąść się do kolejnych akcji. Gdy przeciwnik leżał na macie regenerując siły, ja postanowiłem wykonać akcję wysokiego ryzyka. Czy wyjdzie mi to na dobre? Oby. Przeszedłem na apron i krok po kroku, wspiąłem się na sam szczyt. Stąd dokładnie wszystko widać, wszyscy ludzie jak na talerzu. Ale muszę zakończyć podziwianie tego wspaniałego krajobrazu i skupić się na Boobby, który już zaczyna się podnosić. Ugiąłem nogi i rozpocząłem swój lot, kończąc go soczystym Diving Clothesline, który zwalił z nóg oponenta. Nie dam mu nawet chwili wytchnienia mocnym szarpnięciem posłałem go na liny. Przyszykowałem ręce i gdy przeciwnik już był krok przede mną wyniosłem go ponad moją głowę i mocnym szarpnięciem dopiąłem do maty. Spinebuster. Piękna akcja w wykonaniu świetnego zawodnika. Pycha? Raczej nie. Duma? Tak. O dziwo oponent wstał w zatrważająco szybkim tempie. Złapałem go za głowę, którą wcisnąłem między moje nogi, następnie zaplotłem ręce na jego brzuchu i wykorzystując cała swoją energię wyniosłem go na Piledriver. Czy akcja ujrzy światło dzienne! Tak! Wystarczyło uklęknąć, a przeciwnik jak nie żywy ześlizgnął się z mojego ciała. Szybko podczołgałem się pod jego zwłoki i odliczałem razem  z sędzią. Czy ten Pin da mi wygraną ?

Gdy wisząc tak i wisząc krew spływała mi do głowy. Postanowiłęm działąć, z racji tego, że inny pomysł nie przychodził mi do głowy, uderzyłem rywala w krok czaszką(UM. Dodger).

"Jak to wogóle możliwe, że ten złoty półgłówek przejął nademną kontrolę w ringu?"-myślałem, leżąc na macie po wykonaniu kontry.[1] "Widocznie jest odemnie bardziej doświadczony oraz wyszkolony ringowo, jednakże mniej inteligentny odemnie"-kontynuowałem rozmyślanie o  rywalu.[2] Odpoczywałem na macie, lecz w tym czasie opponent ubrany na złoto zaczynał powoli podnosić swe ciało.[3] Gdy wreszcie był na połóce pełnego rozprostowania kościi, ja postanowiłem uczynić to co on.[4] Podniosłem sie z ziemii, i wykonałem swój taunt, który Goldust chciał zimitować.[5] Gdy byłem już w pełni wybudzony, pobiegnąłem w stronę Gold'a i wykonałem Low Dropkick![6] Goldust opadł na matę z wyraźnym bólem nóg, natomiast ja udałem sie w stronę narożnika, wszedłem na drugą linę i zacząłem krzyczeć cos do publiki.[7]