Pierwszy raz dostrzegłem w oczach rywala strach, a szczególnie w oczach takiego potwora, niszczyciela jak Mark Henry który dalej nie był pewny tego co go jeszcze może czekać w tym pojedynku. Chciałem trochę pomanipulować rywalem dlatego cofnąłem się do środka ringu i pokazałem Markowi aby do mnie podszedł byśmy mogli w czysty sposób od klincz znów wznowili ten pojedynek. Ten grubas się na to nabrał i podszedł w moją stronę i gdy był bardzo blisko mnie uderzyłem go Slap'em w twarz co go niesamowicie rozwścieczyło. Uderzył mnie Punch'em potem drugim, przy trzecim jednak zrobiłem unik głową pod jego ręką i ściągnąłem go pod Shoulder Jawbreaker, po którym padł na matę. A więc znów historia lubi się powtarzać, po raz kolejny mam olbrzyma na macie i teraz bez problemu znów mogę przejąc kontrolę nad całym pojedynkiem. Od razu ile tylko sił w nogach wskakuję na narożnik po to aby wykonać Henremu akcję wysokiego ryzyka. Jestem już na trzeciej linie i... Leg Drop ! 1..2...3 NIE! Mark wciąż nie chce przegrać tego pojedynku, ja natomiast nie mogę w to uwierzyć tak samo jak stojący za ringiem i wciąż przeżywający wydarzenia ringowe Ric Flair. Zaczynam odczuwać większe zmęczenie i trudy tego pojedynku dlatego stanąłem sobie obok lin aby wziąć kilka głębszych wdechów. Trwało to trochę i nasz tłuścioszek zaczął po woli się podnosić, ja wtedy stanąłem za jego plecami i gdy tylko stanął na nogi wykonałem mu Hangman's Neckbreaker i próbuję go po raz kolejny przypiąć...

Zaczynam się po woli denerwować bo zaczyna brakować mi pomysłów na pokonanie Henrego. Jednak doświadczenie nauczyło mnie żeby w takich momentach nie dać się ponieść emocjom i atakować póki jest do tego okazja. To właśnie zamierzam teraz zrobić, podniosłem się, spojrzałem na mojego rywala po to aby za chwilę poczęstować go akcją zwaną Jumping Elbow Drop. Znów podniosłem się do góry. Tym razem spokojnie spojrzałem w stronę Rica którzy krzyczał do mnie "Dalej, to właśnie ten moment" Skoro on tak uważa to chyba nikt nie może wiedzieć tego lepiej i właśnie wtedy podszedłem do narożnika, oboma rękoma trzymałem się lin tupiąc jeszcze przy tym nogą oraz krzycząc "Wstawaj Henry, rusz twój tłusty tyłek" W tym momencie adrenalina przepełniała każdą kończynę mojego ciała. Gdy zobaczyłem że Mark się podnosi od razu ruszyłem w jego stronę i wymierzyłem mu Leg Drop Buldog po czym po raz kolejny w tej walce przypinam rywala w głowie myśląc sobie "to musi być koniec!"

Teraz już tylko to, tylko ta jedna akcja chodzi po mojej głowie Zig Zag! To właśnie ta akcja za chwile zakończy ten pojedynek. Fani mimo jeszcze niedawnej nienawiści do mojej osoby teraz nagle mnie oklaskują, chyba wstręt i obrzydzenie do Marka jest wyższy niż do mnie. Nie ważne, to nie to jest teraz mi potrzebne, potrzebne jest to aby Henry teraz wstał. Chwila dość nerwowego oczekiwania i kiwający się na nogach tłuścioch przybrał pozycją jaka teraz pozwoli mi na dokonanie tego... ZIG ZAG! dla Marka Henrego..

Michael Cole: Zig Zag!!! To już koniec, teraz Mark na pewno się nie podniesie!
Jerry Lawler: Ziggler przypina ... 1..2... i ?

Nie czuję się dobrze, keidy to Alfons i jego kumpel mnie pokonują. Muszę się kapitulować z pola bitwy tylko po to aby się uchronić przez Zig Zag'iem. Może jeśli Bóg mnie ułaskawi w tej walce skontruję bezbłędnie finisher i pałeczke przejmę ja ! Ziggle w tym czasie zdążył się odbić do lin i zaczyna skakać ''myśl Mark, myśl nie rozjeb tego !'' Gdy Dolph wskauję już na mnie chcąc się złapać ręką mojej głowy i wrzucić ją od tyłu w mate. Otrzęsując się szybko wykonuję próbe uklęknięcia tak aby chudzieleć nie zdążył się złapać mnie i wbić z impetem w mate. Czy Henry skontrouję akcję Zigglera ? Czy Dolph utraci pewnośc siebie ? Czy Mark zdąży przejąc inicjatywę ? Tego dowiemy się już za chwilę...

Niewiarygodnie! Markowi udało się uniknąć mojej akcji kończącej która definitywnie zapewniłaby mi zwycięstwo w tej walce [1] Stanąłem podparty o liny i wymieniałem spojrzenia z klęczącym w środku ringu Henrym, chyba oboje nie możemy uwierzyć w to że ten pojedynek jeszcze trwa [2] Na całe szczęście to na mojej twarzy zapanował większy uśmiech, bo w tym pojedynku ani razu jeszcze nie otrzymałem ataku ze strony przeciwnika i chcę aby to utrzymało się do trzeciego klepnięcia przez sędziego [3] Rozejrzałem się dookoła, spojrzałem na ludzi na mojego nowego mentora oni wszyscy widzieli we mnie kogoś innego, zupełnie innego człowieka niż ten który wchodził dziś do tego ringu ponieważ dziś jestem w niesamowitej dyspozycji której na pewno nikt się nie spodziewał, lecz czy kogoś to dziwi? już wkrótce odbędzie się gala No Way Out w której muszę wygrać aby stać się pretendentem do pasa WWE i dlatego dziś tym bardziej chcę pokazać ludziom co potrafię w tym ringu [4] Jednak lepiej będzie jeśli myślami nie będę wybiegał aż tak daleko i zajmę się tym czego jeszcze nie udało mi się zakończyć, czyli pojedynku z Markiem Henrym [5]

Niekoniecznie, bo jeśli chcesz podkreślić wagę oddania sytuacji, wykrzyknik sugeruje jakby autor podkreślał dane słowo

Ostatnio edytowany przez ~Show Off~ Yankes Lay (2012-10-22 16:57:16)

Jeszcze jedno głębokie spojrzenie w oczy giganta który wciąż siedzi na macie... Rozbieg i Low Clothesline na jego klatkę piersiową powalając go na matę, a samemu się podnosząc. Jestem już więc na nogach, już nic nie może przeszkodzić mi w zwycięstwie tego pojedynku. Dookoła widać kilku fanów ubranych w moją koszulkę, w moją czapkę oraz z transparentami które potwierdzają mój wysiłek w każdej walce. Lecz niestety widać także te negatywne transparenty i tym bardziej chcę pokazać wszystkim, chcę pokazać że jestem najlepszy. Zauważyłem jednak że Mark Henry zaczyna po woli się podnosić i gdy tylko wstał na nogi zainklasował ode mnie Zig Zag! Po którym przypinam rywala będąc pewnym że to na pewno zakończy ten pojedynek.

To musi być koniec, rywal nie zadał mi ani jednego ciosu.