Komora nr. 2

Komora nr 4

Wszyscy moi rywale są w komorach - farciarze ... - pomyślałem ... Nadszedł i czas też na mnie ...
Gdy tylko rozbrzmiewa moje theme, wyłaniam się zza bs, trzymam swój termos, który już w klatce kładę gdzieś w kącie, aby nie rzucał się w oczy ...
Lecz jeszcze przedtem, zrzucam swoją okolicznościową pelerynkę, oraz chwalę się publice swoimi napiętymi mięśniami!
Gdy już będę w ringu dogrzewam się jeszcze odrobinkę, śledząc wzrokiem mych rywali, oraz wpatrując się w stage, oczekując ostatniego opponenta ...

G*O*N*G emocje sięgają zenitu.Czas pokazać co potraficie max 35 zdań!

Słyszę, że rozbrzmiewa gong - nagle do mnie dociera gdzie jestem, w środku klatki, z 5 groźnymi rywalami w starciu o najbardziej prestiżowy na świecie pas, czyli WWE Championship title. Rozglądam się jeszcze, gdyż widzę, jak ludzie, którzy mnie widzą na widowni, oraz wszyscy moi przeciwnicy - oni marzą o tym, abym odpadł jak najszybciej, ale przy okazji został ostro sklepany, więc ja wiem, że muszę pokazać im wszystkim, że nie było błędem umieszczenie mnie w tym matchu i muszę pokazać się z jak najlepszej strony. Jeśli nawet nie wygram to nic, ważne, żebym dotkliwie skarcił przynajmniej jednego, może dwóch opponent'ów tego starcia, jeśli takowych doczekam, bo, rzecz jasna, chciałbym wygrać i nadal nie tracę nadziei, bo doskonale wiem, że mogę to osiągnąć, ale wiem też, że będzie to wymagało czegoś niebywale spektakularnego. Teraz już spoglądam na mojego przeciwnika - widzę wyraźną niepewność w jego oczach, bowiem ostatnio w niezwykły sposób odliczyłem go do trzech, po finisherze, a chwilę przedtem, byłem blisko wygranej poprzez jego poddanie go, lecz jego ówczesny tag-team partner przerwał mój submission. I w tymże momencie usiłuję dopaść mojego rywala, co mi nie powinno przyjść z trudem, bo co już wielokrotnie przedtem podkreślałem - mam nad nim znaczą przewagę fizyczną i nie powinno mi długo zając sprowadzenie go do "mojego" świata. Gdy tylko wygram zwarcie, które przed chwilą zainicjowałem, staram się bezpośrednio przejść do Wrist lock'u, po którym następują trzy zwrotne middle kicki z mojej strony. Następnie raz odbijam się od lin, co jest jednoznaczne z puszczeniem clutcha i wykorzystaniem tego na zdezorientowanym Christianie, po czym wykonuję jeden Clothesline, po nim zaraz jeszcze jeden, a na samym końcu aplikuję na nim Low Dropkick, oczywiście wiedząc, że Kapitan Charyzma od razu podnosił się po dwóch pierwszych obaleniach rękoma. Ach, po pierwszym upadku w Elimination Chamber, jednego z moich największych rywali ostatnich czasów, na mojej twarzy pojawił się lekki uśmiech - a nie zwiastował on niczego dobrego dla biednego Peep Showmana. Przystępuję do serii punchów na jego twarz, przykucając lekko, aż sędzia mnie odciąga, toteż jeszcze wyrywając się mu zadaję jeszcze ze trzy stompy na jego klatkę piersiową i jeszcze ze dwa na jego głowę. Wreszcie jestem usatysfakcjonowany, iż dałem radę sukcesywnie ściągnąć go do parteru, a potem jeszcze zdołałem go nieco jakby "przybić" do maty. Dobrze jednak też wiem, że nie mogę na tym poprzestać, ponieważ droga do wygranej jest jeszcze bardzo daleka, nawet droga to większego zdominowania mego przeciwnika na ten moment, jednakże staram się teraz już podnieść mojego przeciwnika, a następnie wysłać go Irish Whip'em do narożnika. Gdy tylko mój rywal spocznie opierając się o corner, niezbyt wzburzonym krokiem zmierzam ku niemu, a gdy tylko będę dość blisko wymierzam mu dwa, może trzy Shoulder Thrusty. Potem oddalam się na kilka kroków i z krótkiego rozbiegu wykonuję Shoulder Block, który jeszcze bardziej wciska go w narożnik, lecz ja nie daję mu po tym nawet chwili wytchnienia, tylko od razu wchodzę razem z nim na narożnik, a gdy nadarzy się wreszcie ten wyczekiwany moment, wykonuję na nim Super-Plex. Wspaniały impact zobaczyła cała zgromadzona widownia w hali, podziwiająca wręcz moją przewagę nad rywalem, oraz coraz bardziej wątpiąca w ich ulubieńca - Christiana, który wcale nie mógł nic zrobić, zostając zwyczajnie obalonym na ziemię. Widzę jak publika wyraźnie reaguje, toteż ja postanawiam ją "nagrodzić" pięknym taunt'em z mej strony, co ponownie jakby przywraca im wiarę w swojego kanadyjskiego bohatera, gdyż teraz jeszcze bardziej mnie nie znoszą. Lecz ja muszę wrócić do obijania mego przeciwnika, - leży - to dobrze, pomyślałem, a potem od razu zabrałem się do roboty zadając trzy stompy na jego brzuch, a potem przeciągając go w kierunku lin. Tam umieszczam jego głowę na ostatniej, najniżej zawieszonej linie, a potem dociskam butem jego głowę lub też szyję, w zależności od tego jak uda mi się utrafić. Następnie staram się go przeciągnąć centralnie pod tą najniżej zawieszoną linę, aby zaraz potem wykonać szybką Katapultę. Wszystko pięknie, lecz nadal mi mało - pomagam mu wstać, i opieram go o liny, blokując jego ręce pomiędzy nimi, potem zadając serię około sześciu chop'ów w jego klatkę piersiową, kończąc wszystko pięknym slapem w jego twarz. Rywal nie upadł, jedynie zachwiał się, bo jak przypomnę miał ręce zblokowane przy linach, dlatego teraz przystaje mi głowie pewien pomysł, który zamierzam zaraz zrealizować, bowiem oddalam się na kilka kroków, i czekam co się stanie. Wściekły Christian, który ledwo co się uwolnił, powinien od razu się na mnie rzucić, lecz ja sprytnie łapie go za rękę, wykonuję z nim lekki obrót o około 90 stopni, przez co powinien stracić nieco równowagę i lekko się pochylić. Wykorzystując to zakładam headlock'a gdzie dwukrotnie punchuję jego głowę, a potem schodzę z nim do parteru, gdzie zakładam lekki Chinlock, który jakiś czas trzymam, w między czasie spunchując go czasem lub wbić mocniej kolano w jego plecy. Lecz zaraz potem zmieniam swój clutch - przechodzę do German Suplex clutchu, i zaciskam mocno swe ręce wokół jego pasa. Tam to robię z nim prawie co chcę i ściągam go siłą bliżej środka ringu, a następnie aplikuję intensywny Release German Suplex. Potem już tylko staram się wyśmiewać rywala, co rzecz jasna, nie podoba się zgromadzonej w tej wielkiej hali, publice, która na mnie nie przyjemnie gwiżdże. Ja sam z kolei nic nie robię sobie z tej reakcji publiczności, tylko wskazuję palcem na Chrisa Jericho oraz na CM Punka, że gdy oni tu całkiem niebawem przybędą, spotka ich bardzo podobny los, po czym znów szyderczo uśmiecham się, dodatkowo napinając swe cudowne mięśnie, co znów się całkowicie nie podoba ludziom, i co spotyka się z heel heat'em.

Aż zawrzało! Tak pięknie jest widzieć, po raz kolejny, gdy Christian upada, miotany niczym lalka szmaciana. Ale ja jestem jak maszyna do zabijania - wciąż mi mało, i prawie wcale się nie męczę, toteż niemal od razu przystępuję do ataku,a konkretnie, nieco chwytam mojego oponenta, wynoszę go w górę i od razu aplikuję na nim Falling Gutbuster! Istotnie, znów po raz kolejny upadł - widok prawie tak miły dla oka, jak Rosa Mendes, w prześwitujących kąpielówkach na plaży. Przeciwnik wylądował jednak na rękach, co ułatwiło mu w miarę szybkie uniesienie się. Toteż wykorzystując ten fakt, pomagam mu w tym i przesyłam go Irish Whip'em w narożnik. Robię potem kilka kroków w tył i częstuję go Dropkick'iem z krótkiego, lecz żwawego rozbiegu. Opponent jednak nie upadł, w związku z czym będę usiłował to wykorzystać, dlatego też, jeszcze zadaję mu dwa punche w twarz, potem jeszcze jeden Gut kick, aby się zgiął w pół, gdzie ja go zwrotnie przechwytuję w Double Underhook Clutch. Potem już tylko wynoszę go i aplikuję na nim Tigerbomb, gdzie impact umieszczam również na narożniku, przez co biedny Christian ponownie i niemiłosiernie cierpi, ale ... czyż nie tego wszyscy chcieliśmy?
(UM Tactics)

Jeszcze gdy jest w narożniku, wysyłam go Irish Whip'em na liny. Ja w tym czasie ustawiam się na środku ringu, i oczekuję aż do mnie wróci. Gdy to czego oczekuję nastąpi, wykonuję Sidewalk Slam! (UM Technics)