W pełni się rozkręciłem i ta walka należy już do mnie! Po akcji wstaję i pokrzykuję do publiczności "Come on! Come on!", machając do nich rękoma, by wsparli mnie dopingiem. Na ich odpowiedź nie musiałem długo czekać! OD razu zaczęli skandować "Tornado, Tornado"! Ku mojej uciesze. Brock zaczął się podnosić. Jest już w pozycji na czworaka, w trym momencie pomagam mu wstać do pionu i posyłam Go irish whipem w liny. Udałą mi się ta sztuka tylko dlatego, że Lesnar odczuwa już skutki tej walki. Wracając, zawodnik mieszanych sztuk walki ma wyciągniętą rękę pod clothesline. Widząc zamiary rywala, unikam jego ciosu wykonując wykrok (szpagat ala Truth). "Pan Ból" nie wie, gdzie się aktualnie znajduję. Odwrócił się w końcu w moją stronę, jednak byłem już gotów do wykonania kolejnej akcji, jaka jest Spinning wheel kick. Opponent po raz kolejny wita się z matą ringową, ustawiając się idealnie pod akcję wysokiego ryzyka! Szybkim krokiem podążam w stronę narożnika, na który się wdrapuję. Na nim prostuję moje ciało, podnosząc ręce w geście zwycięstwa. Fani poderwali się z miejsc i zaczęli wiwatować na moją cześć. Po trzech głębokich oddechach przyszedł czas na akcję... Wyskoczyłem najwyżej jak potrafię, w powietrzu zrobiłem fikołem i wylądowałem przednią częścią ciałą na ciele Lesnara, wykonując Shooting star press, wykorzystując przy tym UM. High Flyer. Odpowiedziałem tym samym na wcześniejszą identyczną akcję Brocka...

Opponent jest w tym momencie na skraju wyczerpania, dlatego też przechodzę do pinu 1...2... i Brock odkopuje, jednak nie podnosi się z maty i mętnym wzrokiem patrzy w stronę zadaszenia. Wykorzystując sytuację, przeciągam Lesnara za nogi na środek ringu. Krzyżuję jego dolne kończyny w odpowiedni sposób, po czym przewracam go na brzuch i zapinam z całych sił Texax cloverleaf.

Początek walki należał do mnie, ale zbyt wielka pewność siebie oraz chęć wygranej za wszelką cenę, dały o sobie znać. Human to wszystko wykorzystał, dzięki czemu jestem teraz w tej jakże dziwnej oraz ciężkiej dźwigni. Szybko muszę się wydostać. Zaczynam coraz bardziej odczuwać ból. Mimo wszystko, nie da się ukryć, iż masa Humana a moja to jak niebo a ziemia, dlatego wyjście z tej dźwigni, może być prostsze niż mi się wydaje. Myślę że kluczem do sukcesu, może być zdekoncentrowanie rywala. Aby tego dokonać, zaczynam wierzgać nogami, chcąc uśpić czujność rywala. Ta akcja doprowadza do poluźnienia uchwytu, co muszę szybko wykorzystać. Zdaję sobie sprawę, iż moja prawa noga, jest lekko wsunięta(można to zobaczyć w filmie który podałem - 0:07. W tym filmie noga jest mocna trzymana, ale ja dzięki swojemu ,,wierzganiu", jestem w lepszej pozycji), a ,,wierzganie" tylko polepsza moją sytuację, więc ponawiam dalej tą akcję, aż do skutku. W pewnym momencie Human stracił panowanie nad dźwignią, więc bezproblemowo wyciągam ową prawą nogę. Wyciągając tamtą koniczynę, uwalniam również lewą, dzięki czemu opuszczam tą dźwignię. Po tej akcji natychmiast podchodzę do lin, których się przytrzymuje, aby złapać sił a także aby obronić się przed atakami rywala, które mogą nastąpić.

Po kilku sekundach bólu, Brockowi udało się wreszcie wyjść z dźwigni, co nie było po mej myśli, jednak nie straciłem panowania nad rozwojem tej walki, która nadal się toczy i toczyć będzie pod moje dyktando. (1) Opponent instynktownie po wyjściu z submission moves’a, udał się w stronę lin, o które się podpiera, by nie stracić równowagi na niepewnych nogach. (2) Gigant, stojący naprzeciwko mnie spojrzał na mnie z szacunkiem oraz strachem w oczach, nie spodziewał się takiego natarcia z mojej strony. (3) Stając ze mną oko w oko w ringu musi liczyć się z bólem oraz z tym, że zawsze walczę do końca nie zważając na to, w jak beznadziejnej sytuacji jestem. (4) Lesnar po chwili puścił liny i stanął na nogach. (5) W końcu powróciliśmy do walki, zbliżyliśmy się do siebie na bliższą odległość i będąc około pół metra od rywala, co jakiś czas wyprowadzam szybkie kopnięcia w staw kolanowy Lesnara z doskoku. (6) Po kilku takich kopnięciach do głowy przyszedł mi kolejny pomysł, który jest ryzykowny, jednak dość prosty w środkach. (7) Zasygnalizowałem klincz, a rywal dał się na to nabrać, jednak w ostatniej chwili omijam ręce Brocka, przechodząc od razu za jego plecy i zza pleców okładam Go sierpowymi po żebrach oraz plecach, by w końcu wyskoczyć i wykonać Dropkick w górną część kręgosłupa Brocka. (8)Ass-kicker poleciał na liny, jednak nie upadł na matę. (9) Obejrzał się za siebie i spojrzał na moją twarz, na której wtedy gościł szeroki uśmiech. (10) Dosłownie sekundę później „wszedłem” do głowy Lesnara, zaczynając tańczyć i prowokując go (znajduję się jakiś metr od narożnika). (11) Wściekły mistrz mieszanych sztuk walki ruszył na mnie niczym byczek na płachtę i kiedy jest już tuż przede mną gotów do ataku, wykonuję szybki drop toe hold, po którym Lesnar uderza twarzą w narożnik by po chwili się przekręcić i usiąść pupą na macie, opierając się o gąbki osłaniające stalową budowę narożnika. (12) Spoglądam w stronę fanów, którzy już wiedzą co się szykuje, od razu zaczynają skandować „We want showtime, we want show time!”(13) Nie mogę ich zawieść, dlatego też tańcząc i kopiąc rywala, kończę kombinację ciosów efektownym uderzeniem w krocze przeciwnika, wykonując tym samym House Party. (14) Brock z mizernym wyrazem twarzy zwija się z bólu. (15)

Oba posty bardzo ładne lecz to Mistrz Stanów Zjednoczonych napisał ładniej i może kontynuować

Brock, kontra przed Cancun Tornado! Human już wyskakuje z narożnika!

Kimura zapięta. W gorszej sytuacji obecnie nie mogłem się znaleźć. Na moją korzyść może przemówić to, iż Brock nie oplótł nóg wokół mojego pasa. To dla mnie jedyna nadzieja na wyjście. Ból jest ogromny, praktycznie nie do wytrzymania, ale od czego są fani w takim momencie? Ci słysząc moje krzyki wywołane bólem zaczynają skandować "Tornado, Tornado!", po czym widząc moją rękę uniesioną w powietrzu chanty zmieniają się na "Don't tap out!" Pierwsza walki dzisiejszej nocy, a jakie wywołuje emocje?!  Muszę coś zrobić, zanim Lesnar złamie moją rękę... Jak już wcześniej wspomniałem Brock nie splótł nóg wokół mojego pasa. Dlatego też nie tracę kontaktu kolan z matą. Powoli palce od jednej nogi stawiam na macie i podciągaj ją w przód, by stać nad Brockiem i dociskać Go swoim ciałem do maty. Po chwili drugą nogę ustawiam w sposób identyczny jak 2 kończynę. Przyciskam Brocka do maty, wykonując tym samym pin 1...2. Lesnar spostrzegł się na jego szczęście w porę i odczepił bark od maty, powodując niewygodną pozycję także dla niego. Możemy zaobserwować w tym momencie wrestlingowe szachy. Pojedynek na myślenie. Kto lepiej obmyśli plan bitwy zwycięży. Na razie to ja jestem w kiepskiej sytuacji, gdyż rywal zapiął mi dźwignię. Dlatego też wolną rękę podnoszę do góry i okładam żebra opponenta serią uderzeń. Uchwyt nie sprawia mi już bólu jak przedtem, jednak to za mało. Postanawiam wymierzyć opponentowi kilka ciosów z wolnej ręki w twarz, wykonywanych na oślep. Jeden na cztery doszedł do nosa przeciwnika i to spowodowało, iż uchwyt nie jest już tak mocny. Moja sytuacja poprawiła się. Tyłek podniosłem jeszcze bardziej do góry, tak samo moją głowę i to z niej wymierzam kilka ciosów w głowę rywala. Moja afro dawało mi amortyzację uderzeń, ale mistrzowi UFC sprawiało ogromny  ból, w wyniku którego udaje mi się wyjść z dźwigni. Kiedy jego ręka jest już samowolna, łatwo wyślizguję się z uchwytu.

Po wyjściu z uchwytu szybko wstałem i na chwiejnych nogach, nie mając nad nimi panowania udałem się do narożnika, o który się opieram, trzymając się za obolałą rękę. (1)Po raz kolejny moi fani nie zawiedli, byli ze mną w tak beznadziejnej sytuacji, teraz wiem, że nie mogę zawieść kilku tysięcy ludzi skandujących me imię. (2) Łapiąc głębokie oddechy w narożniku, czekałem, aż Brock się podniesie i nie zmuszał mnie do długich oczekiwań. (3) Po dosłownie kilku sekundach napakowany zapaśnik zaczął się podnosić. (4) Kiedy jest na kolanach, podchodzę do niego i wymierzam mu kilka solidnych kopnięć w okolice żeber, po każdym z nich wykrzykuję z siebie bojowe odgłosy, wierząc, że w ten sposób zakończę ten pojedynek. (5) Niestety myliłem się. (6) Żadne z tych kopnięć nie wywoływały bólu w Brocka, który niczym czołg szedł dalej, a w tym przypadku wstawał, aż w końcu stanął na nogi i odepchnął mnie. (7) Odszedłem kilka kroków po odepchnięciu i z miną w stylu WTF oraz przerażeniem w oczach, jak to możliwe, skoro dostał tyle kopnięć, spoglądałem na opponenta?! (8) Jedno jest pewne, on nie jest człowiekiem, jest maszyną zaprogramowaną do skopania tyłków pizdusiom, jednak ja nim nie jestem! (9) Lesnar kiedy tylko stanął na swych kończynach rzucił się na mnie, niczym robot, mając na myśli wykonanie mi clothesline’u. (10) Z niejednego pieca chleb już jadłem i wiem co może się szykować, wiec w ostatniej chwili schodzę w stronę opuszczonej ręki opponenta i przechwytuję jego szyję w rozpędzie (coś Ala Ziggler przy sleeper holdzie). (11) Wszyscy myśleli, że chodzi mi o submission jakim jest Sleeper hold, jednak z tego uchwytu przekładam sobie rywala w Reverse DDT clutch i kiedy ten jest już unieruchomiony z głową pod moją pachą, stoję w tej pozycji przez chwilkę spoglądając na fanów, po czym przy ich owacji wykonuję Inverted facelock backbreaker. (12) Lesnar najpierw zaznał smaku mego kolana, by po chwili ponownie powąchać matę! (13) Wykorzystując sytuację już na nie zupełnie pewnych nogach udaję się w stronę narożnika lecz wdrapuję się tylko na drugą linę i czekam, aż mój opponent wstanie choć w połowie. (14) Kiedy to czyni, biorę dwa głębokie wdechy, wyskakuję, w locie przechwytuję jego głowę i po raz kolejny w tej batalii wykonuję Tornado DDT- głowa Brocka uderza z impetem o matę, ile może jeszcze wytrzymać mistrz mieszanych sztuk walki?! (15)