Nastała krótka cisza po wejściu Ortona na ring, przerywa ją theme Irlandzkiego Wojownika Sheamus'a.



Celtycki wojownik pojawia się na rampie i z uśmieszkiem rozgląda się po hali podnosząc ręce go góry. Na gołe oko widać, że nie znajdzie tutaj wiele swoich fanów. Robi pierwsze kroki w stronę kwadratowego pierścienia. Będąc coraz bliżej celu jest coraz pewniejszy i spokojniejszy, można powiedzieć, że jest przeciwieństwem Ortona bowiem on nie wie czego może się spodziewać. Irlandczyk jest już na apronie, jeszcze krótkie spojrzenie na przeciwnika i wchodzi do ringu. Przechodzi na środek ringu, a tam prosi o mikrofon.
- Jeżeli myśleliście, że już mnie nie zobaczycie to się myliliście. Wróciłem tutaj by niszczyć marzenia waszych ulubieńców, by wygrywać walki...
Zatrzymał na chwilę przemowę i spojrzał na swój brzuch pokazując.
By tutaj leżał najważniejszy pas rosteru RAW!
Publiczność zaczyna buczeć.
Kilka złamań mnie nie zatrzyma! Popatrzcie na mojego przeciwnika. To jest moja następna ofiara!
Sheamus rzucił mikrofonem w stronę Ortona i jest już gotowy do walki!!

Spojrzałem na swojego rywala i podskoczyłem kilka razy, rozgrzewając dolne kończyny. Sędzia spojrzał, czy jesteśmy gotowi, po czym kazał zabić w gong. Publika podgrzewała atmosferę, swoim dopingiem. Na całej sali rozbrzmiał sygnał, rozpoczynający tą walkę! Uśmiechnąłem się na myśl, iż ponownie mogę walczyć w ringu! Walka zaczęła się od krótkiego klinczu, który wygrał mój przeciwnik. Zaprowadził mnie do narożnika, jednak ja byłem szybszy i pierwszy wymierzyłem mu stompa prosto w brzuch. Widząc, że to skutkuje, dołożyłem kolejne dwa! Korzystając z pozycji, w jakiej był w tym momencie z całej siły uderzyłem go z łokcia w plecy. Ten wyprostował się, łapiąc się za to miejsce. O to mi właśnie chodziło... Od razu odbiłem się od lin i sprowadziłem go na matę potężnym Clotheslinem! Wyszedłem na środek ringu i zacząłem kręcić głową, rozkładając przy tym ręce. Odwróciłem się do niego i ponowiłem akcję, znowu śląc go na ziemię! Szybko po tym uklęknąłem obok niego i wykręciłem mu rękę. Przeciwnik klęknął, a zaraz później wstał, dalej z wykręconą ręką. Widząc, że zaraz sam się uwolni, postanowiłem to wykorzystać. Posłałem go na liny, a gdy wrócił wykonałem Back Body Drop! Publika na to zagranie zareagowała głośnym cheerem. Nie tracąc czasu (i nie dając mu odpoczynku) rzuciłem się od razu na niego i zasypałem jego twarz serią mocnych punchy. The Great White był już mocno zmęczony, jak i trochę poobijany. Musiał jednak się spodziewać, że walka będzie tak wyglądać... W końcu byłem faworytem tego starcia! Wyrwałem się z tych myśli i skupiłem uwagę na swoim rywalu. Celtic Warrior podpierał się na rękach i próbował wstać. Pomogłem mu w tym i od razu posłałem do narożnika. Wziąłem krótki rozbieg i przygniotłem go swoim ciałem. Ten klęknął obok lin i złapał się za klatkę piersiową, ciężko przy tym oddychając. Odsunąłem się do niech na chwilę, aby wykonać taunt do publiczności. Zdziwiło mnie, jak szybko się podniósł... Ruszył w moją stronę, a kiedy był blisko złapałem go i wykonałem Olympic Slam! Upadłem na matę obok niego. Odwróciłem się plecami do góry i spojrzałem na niego z uśmiechem. Widząc, że szybko się nie podniesie, ruszyłem powoli do narożnika...

Zanim Sheamus się podniósł, minęło trochę czasu. Opierał się o liny zmęczony, kiedy podszedłem do niego i uderzyłem w całej siły w plecy. Przeciwnik jęknął, a ja dołożyłem jeszcze jedno uderzenie. Publiczność ciągle skandowała moje imię, dając mi więcej motywacji. The Great White po tych uderzeniach odszedł do narożnika, o który się oparł plecami. Szedłem tuż za nim, bojąc się, że w każdej chwili mogę stracić inicjatywę. Tam zasypałem go serią punchy na twarz, po których nie był w stanie stać... W ostatniej chwili wyskoczyłem i Dropkick! Celtic Warrior wyleciał z ringu przez górną linę! Uśmiechnąłem się do dopingujących mi fanów i wyszedłem za nim z kwadratowego pierścienia... Rywal podparł się na rękach i spróbował się podnieść. Nie dałem mu, kopiąc go z całej siły w brzuch. Miałem wszystko pod kontrolą... Nie zapominając o tym, że sędzia ciągle odlicza złapałem przeciwnika za ręce i wciągnąłem ponownie do ringu. Widząc, że rudy jest mocno obity, wsadziłem jego głowę między nogi i dołożyłem Powerbomba, z całej siły rzucając nim o matę!

Po tej akcji, mój przeciwnik leżał na macie bez ruchu. Podrapałem się po głowie, po czym podszedłem do niego i pomogłem mu wstać, ciągnąc za prawą rękę. Podszedłem blisko lin, po czym go od nich odbiłem. Nie zrobił trzech kroków, kiedy zainkasował mocnego Clothesline'a! Niektórzy wstali z miejsc, aby ponownie zobaczyć, jak Rudy kładzie się na macie... Nie tracąc czasu, zacząłem go osłabiać akcją zwaną Orton Stomp... Chwilę później podszedłem do narożnika i z całej siły uderzyłem w gąbkę. Zrobiłem to drugi raz, po czym złapałem się za głowę. Kręcąc nią oparłem się o liny. Publika wysiliła się na głośniejszy cheer. Ruszyłem do niego szybkim krokiem, podniosłem i wykonałem Gutwrench Neckbreaker!

Szybko podniosłem się po tej akcji, nie spuszczając wzroku z przeciwnika. Zgarbiłem się trochę, rozkładając ręce. Następnie wyskoczyłem i Jumping Knee Drop! Celtic Warrior zakrył twarz rękoma, po czym przeturlał się pod narożnik. "Randy Orton... Randy Orton!" - publika ciągle mi dopingowała... Wyszedłem na środek ringu i wykonałem taunt, kątem oka ciągle obserwując przeciwnika, który i tak wtedy nie stwarzał większego zagrożenia. Nie chciało mi się z nim bawić... Podniosłem go i irish whipem posłałem na liny. Gdy do mnie wrócił złapałem i dołożyłem Full Nelson Slam!

Kątem oka widzę Ortona, który chce mi wykonać akcje. Turlam się w bok by ten uderzył kolanem w mate. Moj przeciwnik zapewne leży na macie i łapię się za nogę, a ja zaczynam wstawać. Spotykamy się w pionie lecz tam ja pierwszy atakuje go punchami aby następnie dostał Celtic War Sword z krotkiego rozbiegu. Nie czekając ani chwili podnoszę go i następna akcja, Fiery Red Hand!!

Widze ze z walka idzie wam wolno, a czas macie do piatku! Tak wiec od nastepnego posta zmieniam zasade na 24h!