Carrick, naprawdę bardzo dobry post, jestem pod wrażenie. W kontekście postaci cudowne odniesienie do Devil May Cry, fajnie ujęcie. Szkoda, że całego OS nie puściłeś w tej oprawie, bo to byłoby czyste złoto. Może dodaj do tego trochę więcej przemyśleń czy odczuć Twojej postaci, a mniej skupiaj się na opisie akcji, w tym konkretnym przypadki, jeżeli piszesz Opis Sytuacji. Nie mniej naprawdę dobry post.

Macio, wyłapałem jedną litrówkę - naiwną, nie nawiną, ale to jest totalnie pierdoła. Przede wszystkim świetny post językowo, po prostu piękny. Świetnie dobrane słownictwo, doskonale oddany gimmick, który bez opisów przypominających anty-Biblię wygląda znacznie lepiej. Naprawdę nie ma się do czego przyczepić.

Mój głos leci na Kane'a. Lepiej oddał gimmick, no i językowo bardzo mnie przekonał, chociaż nawiązanie do Devil May Cry było piękne.

Piekielny bal trwał w najlepsze, bowiem Ulubiony Demon samego Diabła mknął na przód drogą demonicznego przeznaczenia. Potwór najpierw zmasakrował CM Punk'a, którego zniszczone ciało zostawił gdzieś poza ringiem, następnie wytypował kolejną ofiarę, którą okazał się być Jay White. Nowozelandczyk zrobił wszystko, co mógł, lecz i to było za mało na Wielkiego Potwora, którego imię brzmiało niegdyś Glenn Jacobs. Mrok szerzył się na polu bitwy odkąd Kane pojawił się w kwadratowym pierścieniu, trwa nadal i wydaje się nieuniknione, iż będzie trwał już do końca tejże jednostronnej batalii. Zaczęło czterech, po niespełna kilku minutach zdolny do walki był tylko jeden z nich. Oprawca czuł słabość i niemoc swych ofiar, czuł, że jego triumf nadchodzi wielkimi krokami. Czuł już zapach mistrzostwa Interkontynentalnego, czuł jak staje się jego własnością. Zostało postawić kropkę nad i, małą przysłowiową kropkę, która miała okazać się brzemienna w skutkach dla jego przeciwników. Jeden z nich - White - leżał na śnieżnobiałej macie, próbując otrząsnąć się po ostatnim potwornym ciosie, który przyjął bezpośrednio na głowę. Kane stanąwszy za plecami swego adwersarza, poprawił rękawicę na prawej dłoni i uniósł rękę ku górze w swój jakże charakterystyczny sposób. Każda osoba zgromadzona wokół pola bitwy wiedziała już jaki los spotka długowłosego gladiatora, który już prawie zdołał wstać na równe nogi. Próbując utrzymać się na miękkich nogach, odwrócił się w drugą stronę. Kane tylko na to czekał. Gdy tylko ujrzał twarz rywala, z całych swych sił pochwycił jego gardło. Przerażony Jay robił wszystko, by się wydostać. Wielki Czerwony Potwór nie czekał zbyt długo, uniósł swego oponenta, by po chwili wbić jego nędzne ciało w twarde podłoże. Potężny Chokeslam zakończył udział White'a w ów batalii. Wtem na horyzoncie pojawił się śmiałek, z którym Demon nie miał możliwości się jeszcze mierzyć. Czarnoskóry rywal uderzył obiema rękami w plecy Zamaskowanej Kreatury, która tracąc równowagę padła w najbliższe liny. Wściekłość, którą poczuła w tym momencie Bestia, żądza zemsty, chęć sprawienia cierpienia oponentowi przejęła rozsądek Demona. Kane momentalnie wyprowadził kilka uderzeń na ogromne cielsko rywala, najbardziej ucierpiała głowa i podbrzusze, które Potwór atakował swymi kolanami. Mimo to Keith nadal stał. Wielka Czerwona Maszyna nie zamierzała jednak zwolnić tempa, momentalnie ruszyła na liny, od których odbicie miało zwiększyć pęd ponad dwumetrowego gladiatora Diabła. Gdy był w odpowiedniej odległości, wyskoczył aby po chwili powalić wielkiego Lee na matę, Jumping Clothesline stał się faktem. Demon chciał szybko wymierzyć karę. Zamaskowana Kreatura ponownie ustawił się na plecami ofiary, niczym najdoskonalszy łowca, czekał aż kolejny jego rywal wpadnie w mordercze sidła. Keith wydawał się zbyt ciężki, by Demon zdołał unieść go ku górze. Nic bardziej mylnego. Gdy tylko Lee powstał na równe nogi, poczuł to, co przed kilkudziesięcioma sekundami Jay White - potężny uścisk na podgardlu. Potwór wyniósł kolejną ofiarę, by po chwili rzucić nią o matę, a fani ujrzeli tego wieczoru kolejny morderczy Chokeslam. Dominacja Potwora była bezdyskusyjna. Rządził On i dzielił w kwadratowym ringu, nie dając swym rywalom jakkolwiek dojść do głosu. Dwa truchła leżały u jego stóp na śnieżnobiałym podłożu, zaś CM Punk nada leżał nieprzytomny poza głównym polem bitwy. Zwycięstwo mroku ponad światem ludzi było już bardziej niż pewne. Sędzia padł na matę, by zacząć odliczanie 1... 2... 3... Był to oficjalny koniec tejże batalii, której zwycięzcą został Wielki Czerwony Potwór. Powstał On na równe nogi, spojrzał na arbitra i nakazał uniesienie ręki w geście triumfu. Tamtej nocy to Szatan świętował swe zwycięstwo, którego narzędziem był Zamaskowany Demon. Na arenie zapadł mrok, ostatni widok ukazywał Zamaskowaną Bestie stojącą w samym środku kwadratowego pierścienia...

* Ciąg dalszy * (segment) - http://www.n-w-u.pun.pl/viewtopic.php?id=13738